|
Rama Sahasranama and selected Ramayana poems |
|
|
2 -வது அயோத்தியா காண்டம்
அயோதிக்கரசனாக ராமா ராமா
ஆவதனில் தசரதனும் ராமா ராமா
உந்தனையே வேண்டிக்கொண்டார் ராமா ராமா
சிந்தை களித்திருந்தார் ராமா ராமா
சிற்றன்னை கைகேயியை ராமா ராமா
பற்றில்லாது கூனியுமே ராமா ராமா
பக்குவமாய்த் தான் கலைத்து ராமா ராமா
பரதர் முடி பெற்றிடவே ராமா ராமா
உத்திரவு கேள் என்று ராமா ராமா
ஊக்கமுண்டாக்கி விட்டாள் ராமா ராமா
தாய் மொழி தவராமலே ராமா ராமா
தவவேடம் தான் கொண்டாய் ராமா ராமா
தசரதரும் விசனம் கொள்ள ராமா ராமா
தானடைந்தாய் கானகமும் ராமா ராமா
சீதையுடன் புறப்படவே ராமா ராமா
லக்ஷ்மணர் கூடவந்தார் ராமா ராமா
பக்தரெல்லாம் புலம்பிடவும் ராமா ராமா
பலநீதி சொல்லி தானகன்றாய் ராமா ராமா
கங்கை கரை அடைந்தாய் ராமா ராமா
நங்கை சீதையுடன் ராமா ராமா
ஒடம்விட்ட குகனுடன் ராமா ராமா
உளவுகொண்டு அங்கிருக்க ராமா ராமா
சேனையுடன் பரதன் வர ராமா ராமா
சிறப்புடனே பாதுகைக்கு ராமா ராமா
பட்டங்கட்டி அரசு செய்ய ராமா ராமா
பரதரும் திரும்பிச் சென்றார் ராமா ராமா
3 -வது ஆரண்ய காண்டம்
அத்திரி முனியைக் கண்டு ராமா ராமா
அப்புறம் தண்டகம் சென்றாய் ராமா ராமா
கொடிய விராதகனை ராமா ராமா
மடிய சங்காரம் செய்தாய் ராமா ராமா
தண்டக வனத்து ரிஷிகள் ராமா ராமா
அண்டவர காத்து நின்றீர் ராமா ராமா
பஞ்சவடி தீரம் சென்றாய் ராமா ராமா
பர்ணசாலை கட்டி நின்றீர் ராமா ராமா
சூர்ப்பான் தம்பி என்றீர் ராமா ராமா
தம்பியால் பங்கம் அடைந்தாள் ராமா ராமா
வெம்பியமனம் வாடினாள் ராமா ராமா
கரதூஷ்ணாதியரை ராமா ராமா
வரைமுறை இட்டாள் ராமா ராமா
கோதண்டத்துக்குச் சிறையாக ராமா ராமா
கூகுரலிட்டோடி வந்தார் ராமா ராமா
சூர்பனகை தூண்டுதலால் ராமா ராமா
ஆர்ப்பரித்தான் ராவணனும் ராமா ராமா
மாரீசனை மானாகவர ராமா ராமா
மருமகனும் வேண்டிக்கொண்டான் ராமா ராமா
மாரீச்சன் மறுத்ததற்கு ராமா ராமா
தாறுமாறாய்க் கூறிவிட்டான் ராமா ராமா
சீதை முன்னே மான் வரவே ராமா ராமா
அதைப்பிடிக்க பின் சென்றாய் ராமா ராமா
அம்புபட்டு விழுந்தது மான் ராமா ராமா
நம்பும்படி கூக்குரலிட ராமா ராமா
சிந்தை கலங்கிடவே ராமா ராமா
சீதை வருந்தினாளே ராமா ராமா
ராவண சந்நியாசி வந்தான் ராமா ராமா
நிலத்தொட சீதையை ராமா ராமா
தேரின்மேல் எடுத்துச் சென்றான் ராமா ராமா
தெரிந்து எதிர்க்க ஜடாயுவும் ராமா ராமா
சிறகொடிந்து நிலத்தில் விழ ராமா ராமா
சீதை வரம் தந்து சென்றாள் ராமா ராமா
தேடி வரும் வழியில் ராமா ராமா
தென்பட்ட ஜடாயுவுக்கு ராமா ராமா
நல்வரமும் தந்தளித்தாய் ராமா ராமா
செல்வழியில் கவந்தன் வர ராமா ராமா
சேர எமலோகம் தந்தீர் ராமா ராமா
சபரிக்கு முக்தி தந்தீர் ராமா ராமா
நல்வரமும் தான் அளித்தாய் ராமா ராமா
4 -வது கிஷ்கிந்தா காண்டம்
ஹனுமான் எதிரில் வர ராமா ராமா
அவரால் சுக்ரீவனை ராமா ராமா
நேசங்கொண்டு யோசனைகள் ராமா ராமா
நீனிலத்தில் செய்துகொண்டீர் ராமா ராமா
சீதையின் நகைகளை ராமா ராமா
கண்டுமனங் கசிந்தீர் ராமா ராமா
சுக்ரீவன் தேற்றிடவே ராமா ராமா
துளைத்து விட்டீர் மாமரத்தை ராமா ராமா
வாலியை வதைத்து அவனை ராமா ராமா
வைகுந்தம் போக செய்தீர் ராமா ராமா
சீதையைத் தேடும்படி ராமா ராமா
சேதிசொல்லி விடுத்தீர் ராமா ராமா
நான்கு திசைகளிலும் ராமா ராமா
நலமுடன் தேடலுற்றார் ராமா ராமா
காடுமலை வனமெல்லாம் ராமா ராமா
கண்கூடாய்த் தேடுகிறார் ராமா ராமா
5 -வது சுந்தர காண்டம்
சீதை இருப்பிடத்தை ராமா ராமா
சம்பாதி உரைத்திடுவே ராமா ராமா
மயேந்திரம் ஏறியே ராமா ராமா
பாய்ந்தானே அனுமானும் ராமா ராமா
இலங்கணி அனுமானும் ராமா ராமா
கலங்கிட வடித்தானே ராமா ராமா
சீதையைத் தேடிக் கண்டாளே ராமா ராமா
சேதியடை யாளந்தன் ராமா ராமா
அசோகவன மழித்தான் ராமா ராமா
அசுரர்களை தான்வதைத்தான் ராமா ராமா
இலங்கைக்கு கொள்ளிவைத்து ராமா ராமா
கலங்கடித்தான் ராவணனை ராமா ராமா
சீதை தந்த சூடாமணி ராமா ராமா
அனுமானும் வாங்கி வந்தான் ராமா ராமா
இந்திரஜித்தின் அஸ்திரத்தால் ராமா ராமா
சந்திக்க அனுமானும் ராமா ராமா
ராவணனைக் கண்டு அனுமானும் ராமா ராமா
பாலாமைக்கும் புத்தி சொன்னான் ராமா ராமா
விதியை வெல்வாரில்லை ராமா ராமா
மதுவனம் அழித்தவர்கள் ராமா ராமா
6 -வது யுத்த காண்டம்
சேதுவை அணைகட்ட ராமா ராமா
சேனையுடன் போய்ச் சேர்ந்தீர் ராமா ராமா
சரணமடைந்த விபீஷணனுக்கு ராமா ராமா
சிரஞ்சீவி பதட்டம் தந்தாய் ராமா ராமா
ராவணாதி யசுரரைக் கொன்றாய் ராமா ராமா
ராக்ஷதர் வேரற்றுப்போக ராமா ராமா
சீதையை சிறைநீக்கு விட்டாய் ராமா ராமா
விபீஷணனுக்கு முடிதரித்தாய் ராமா ராமா
அயோத்திக்கு திரும்பிவர ராமா ராமா
சேதுவிற் குரைசெயதாய் ராமா ராமா
புஷ்பக விமானத்தில் ராமா ராமா
புண்ணிய முனிவரிடம் ராமா ராமா
போஜனம் அருந்தச் சென்றீர் ராமா ராமா
போகவிடுத் தனுமானை ராமா ராமா
பரனுயிரை காப்பாற்றிய ராமா ராமா
அயோத்தி நகர் வந்து சேர்ந்த ராமா ராமா
மகுடாபிஷேகங் கொண்ட ராமா ராமா
மகிழ்ச்சியுற வாழ்ந்திட்ட ராமா ராமா
குவலயத்தை ரட்சிக்கும் ராமா ராமா
குறைகளொன்றும் வாராது ராமா ராமா
The book has 6 chapters (காண்டங்கள்). Each KAndam is divided into a number of sections (படலம்). There are 118 sections which collectively contain approximately 12000 poems. Kampan has elegantly employed the viruttham (விருத்தம்) meter in his compositions. Kampan's ability to use the santham (சந்தம்) in its varied dimensions to express human emotions faithfully adds colour to his poems and sets a musical flow to his verses. For example, the way Hanuman saw the withering SIthai in rAvaNan's garden (அசோகவனம்) is an example of the poet's tremendous capacity to capture thoughts and actions through santhams and meticulous choice of words:
விழுதல், விம்முதல், மெய்உற வெதும்புதல், வெருவல்,
எழுதல், ஏங்குதல், இரங்குதல், இராமனை எண்ணித்
தொழுதல், சோருதல், துளங்குதல், துயர் உழந்து உயிர்த்தல்,
அழுதல், அன்றி மற்று அயல் ஒன்றும் செய்குவது அறியாள்.
1.6.1. Kampan's concept of the Divine
It is true that, unlike VAlmIki (வால்மீகி) , Kampan regarded rAman as the incarnation of ThirumAl(திருமால்). However, he used the name ThirumAl, in its broadest sense to refer to the Supreme or Absolute Being. Even at the outset he had expressed his secular views very clearly as seen in the invocation given below. Inded he followed ThiruvaLLuvar in this regard by first paying homage to the Divine (மெய் உணர்வு) , then to learned people (நீத்தார் பெருமை)and finally to the ascetics (அறவோர்):
உலகம் யாவையும் தாம்உள வாக்கலும்
நிலை பெறுத்தலும் நீக்கலும் நீங்கலா
அலகு இலா விளையாட்டு உடையார் - அவர்
தலைவர், அன்னவர்க்கே சரண் நாங்களே.
(அலகு இலா= முடிவில்லாத)
சிற்குணத்தார் தெரிவு அரு நல் நிலை
எற்கு உணர்த்த அரிது, எண்ணிய முன்றனுள்
முற்குணத்தவரே முதலோர் அவர்
நற்குணக் கடல் ஆடுதல் நன்று அரோ.
(சிற்குணத்தார்= ஞானிகள், எற்கு = எனக்கு, முற்குணத்தவர் = சத்துவகுணம் உடையோர்)
ஆதி, அந்தம், அரி என யாவையும்
ஓதினார், அலகு இல்லன உள்ளன
வேதம் என்பன மெய்ந்நெறி நன்மையான்
பாதம் அல்லது பற்றிலர் பற்று இலார்.
(பாயிரம் 1-3)
Kampan's concept of the Divine is beautifully expressed through the words of rAvaNan after his first encounter with rAman in the battle field. After getting a taste of rAman's strength, the almost invincible rAvaNan says that the man he fought with was not Sivan or PirAman or ThirumAl but someone above all of them, the Ultimate or Absolute Being described in the VEdhAs (வேதமுதல்வன்) :
சிவனோ அல்லன், நான்முகன் அல்லன், திருமாலாம்
அவனோ அல்லன் மெய்வரம் எல்லாம் அடுகின்ன்
தவனோ என்னின் செய்து முடிக்கும் தரன் அல்லன்
இவனோதான் அவ்வேத முதல் காரணன் என்ன்.
(இராவணன்வதைப்படலம் 134.)
In describing the course of the river, Sarayu (சரயு) Kampan introduces another profound concept as if to appease the religious tensions prevailing at the time. He states that the big expanse of the river initially arises as trickles from among the rocks, gathers more and more water all along before joining the sea. The simile he employs is that the big river that flows through many villages and towns with different names has only one origin. This resembles the Absolute Being, that cannot be described fully by the Scriptures but is sought by different religions under different names, is ultimately only one. The following lines illustrate Kampan's religious broad mindedness and universal views of the Supreme Being.
கல்லிடைப் பிறந்து போந்து, கடலிடைக் கலந்த நீத்தம்,
எல்லை இல் மறைகளாலும் இயம்ப அரும்பொருள் ஈது, என்னத்
தொல்லையில் ஒன்றே ஆகி, துறைதொறும் பரந்த சூழ்ச்சிப்
பல் பெருஞ் சமயம் சொல்லும் பொருளும் போல் பரந்தது அன்றே.
(ஆற்றுப்படலம் 19)
(நீத்தம் = வெள்ளம்)
The manner in which Kampan expresses his acknowledgement to VAlmIki in the following verse shows the humility one could expect only from a person of Kampan's high moral caliber. He states in the invocation that, of the three poets, VAlmIki, (வால்மீகி), Vacittar, (வசிட்டர்), BhOdhAyanar, (போதாயனர்),who wrote the story of rAman in Sanskrit, he followed the first author, VAlmIki, for his Thamizh version.
தேவபாடையின் இக்கதை செய்தவர்
முவர் ஆனவர் தம்முளும் முந்திய
நாவினான் உரையின்படி நான் தமிழ்ப்
பாவினால் இது உணர்த்திய பண்பு அரோ.
(பாயிரம் 10)
1.6.2. Kampan's concept of virtue (அறம்)
When he describes the place, the people, the King and his ministers, Kampan's idealism comes to play immediately. He portrays that both the people and the rulers lead a virtuous life with tranquillity and peace. Right in the beginning Kampan does not waste any time in driving home his first message of control of the five senses. The river, Sarayu, he says, flows through the beautiful KOsala country, where people have complete discipline over their five senses so that they do not let their passions carried away by the dazzling eyes of (unchaste) women :
ஆசலம்புரி ஐம்பொறி வாளியும்
காசு அலம்பு முலையவர் கண் எனும்
பூசல் அம்பும், நெறியின் புறம் செலாக்
கோசலம் புனை ஆற்று அணி கூறுவாம்.
(ஆற்றுப்படலம் 1)
(ஆசலம்புரி = மிக குற்றம் செய்கின்ற)
Describing the kind of people in that country, Kampan uses his imagination and creates an ideal society where there is no philanthropy because there is no one to accept; there is no heroism because there are no enemies, there is no such thing as truth because no one utters lies; there is no ignorance because everybody is well read:
வண்மை இல்லை ஓர் வறுமை இன்மையால்
திண்மை இல்லை ஓர் செறுநர் இன்மையால்
உண்மை இல்லை பொய் உரை இலாமையால்
வெண்மை இல்லை பல கேள்வி மேவலால்.
(நகரப்படலம் 53)
(செறுநர்= பகைவர். வெண்மை =அறியாமை)
Kampan continues his concept of the ideal society by stating the attributes of King Dasarathan; he loved his subjects like a mother; his actions were always directed towards their welfare; he lead them like a son along the right path. he punished them like disease without showing favouritism; he served as their spiritual head by leading them with his wisdom and behaviour:
தாய் ஒக்கும் அன்பின், தவம் ஒக்கும் நலம் பயப்பின்
சேய் ஒக்கும் முன் நின்று ஒரு செல்கதி உய்க்கும் நீரால்
நோய் ஒக்கும் என்னின் மருந்து ஒக்கும் நுணங்கு கேள்வி
ஆயப்புகுங்கால் அறிவு ஒக்கும் - எவர்க்கும் அன்னான்.
(அரசியற் படலம் 4)
1.6.3. Love redefined
According to Kampan, love refers to deep devotion or faith with perfect fusion of the minds. If this love is directed towards the Divine (பக்தி, தூயஅன்பு ) , it becomes extremely unselfish and absolute. Love towards other human beings is mixed with varying degrees of selfishness. Love which comes close to divine love is that of the mother to the child (தாய் அன்பு); love between man and woman is (காதல்); love between brothers or family members is pAsam (பாசம்); love between friends is natpu (நட்பு). Kampan exploited the characters in rAmAyaNam to emphasize these subtle differences as described below.
a. Love (காதல்): Kampan demonstrated his concept of love and chastity between man and woman using rAman and SIthai as the ideal couple; he used rAvaNan as an example of a very learned man degrading himself with infatuation (காமம்) with somebody else's wife. In the following poem, Kampan describes the feelings of love that developed spontaneously between rAman and SIthai. When their eyes met, says Kampan, there was fusion between their feelings (நிலைபெது உணர்வும் ஒன்றிட). As if to reemphasize the point, he added that because their minds fused with each other, there was mutual exchange of their hearts (உள்ளம் ஈர்த்தலால் மாறிப்புக்கு இதயம் எய்தினர்):
எண்ண அரு நலத்தினாள் இனையள் நின்றுழி
கண்ணொடு கண் இணை கவ்வி, ஒன்றை ஒன்று
உண்ணவும், நிலைபெது உணர்வும் ஒன்றிட
அண்ணலும் நோக்கினான், அவளும் நோக்கினாள்.
பருகிய நோக்கு எனும் பாசத்தால் பிணித்து
ஒருவரை ஒருவர்தம் உள்ளம் ஈர்த்தலால்
வரி சிலை அண்ணலும் வாள்கண் நங்கையும்
இருவரும் மாறிப் புக்கு, இதயம் எய்தினார்.
(மிதிலைக்காட்சிப் படலம் 35,37)
b. Chastity (கற்பு): The two significant lessons from Kampan's story are the value of chastity in both man and woman and the concept of one man, one woman in marital life. These are brought about in SIthai's own words, when Hanuman met her in rAvaNan's palace garden, asOka Vanam. These words were spoken when Hanuman asked SIthai whether she had any specific message for rAman. "Please tell rAman that I still remember the promise that he made on the eve of our marriage that he will not see another woman even through his mind", she said. This is how high and noble one could get in married life.
வந்து எனைக் கரம் பற்றிய வைகல்வாய்
இந்த, இப்பிறவிக்கு இரு மாதரைச்
சிந்தையாலும் தொடேன், என்ற செவ்வரம்
தந்த வார்த்தை திருச் செவி சாற்றுவாய்
SIthai then reiterated her own steadfastness by saying that if, by chance, she died in captivity, the only thing she would pray was that she should be born again and rAman should come back and touch her body:
ஈண்டு நான் இருந்து, இன் உயிர் மாயினும்
மீண்டு வந்து பிறந்து, தன் மேனியைத்
தீண்டலாவது ஓர் தீவினை தீர் வரம்
வேண்டினாள், தொழுது, என்று விளம்புவாய்.
(சூடாமணிப்படலம் 34-35)
c. SIthai, the Queen of chastity. (கற்புக்கரசி): Not satisfied with his efforts to stress the value of chastity, Kampan once again makes Hanuman to reinforce his points in the course of his report to rAman of what he saw in asOka Vanam and how SIthai was getting along. Hanuman said, " I did see SIthai with my very eyes; I did see SIthai, the embodiment of chastity, across the sea in ilankai. Please forget your sorrow and doubts".
கண்டனென், கற்பினுக்கு அணியை, கண்களால்
தெண்திரை அலைகடல் இலங்கைத் தென் நகர்
அண்டர் நாயக இனீ துறத்தி, ஐயமும்
பண்டு உள துயரும், என்று அனுமன் பன்னுவான்.
To assure rAman that SIthai had not changed at all during her confinement, Hanuman continued, " Her behaviour was impeccable becoming of your wife, becoming of the daughter-in-law of King Dasarathan and becoming of the daughter of the King of Mithilai Janakan. Please rest assured she is all right".
உன்பெருந் தேவி என்னும் உரிமைக்கும், உன்னைப்பெற்ற
மன் பெரு மருகி என்னும் வாய்மைக்கும், மிதிலை மன்னன்
தன்பெருந் தனயை என்னும் தகைமைக்கும் தலைமை சான்ள்
என்பெருந் தெய்வம் ஐயா இன்னமும் கேட்டி என்பான்.
(திருவடி தொழுத படலம் 25,26.)
d) Universal Brotherhood (சகோதரத்துவம்): To demonstrate his vision of universal brotherhood, Kampan drew examples from rAman's own family as well as from that of rAvaNan. After rAman's departure to the forest, Bharathan, who was away at the time, returned to ayOdhya and found out what happened. Along with his step mother, KOsalai, Bharathan decided to follow rAman and plead with him to return. Kuhan, the hunter, helped Bharathan and his retinue to cross the river in his boats. Kuhan bowed towards the magnanimous lady in the boat and asked Bharathan who she was. In Bharathan's reply Kampan packed deep emotions, remorse and brotherly love in three short sentences: "She is the senior wife of the King of kings, Dasarathan and the unfortunate mother of the great rAman, a treasure which she has lost because I was born."
சுற்றத்தார் தேவரொடும் தொழ நின்ற
கோசலையைத் தொழுது நோக்கி
கொற்றத்தார்க் குரிசில் இவர் ஆர் என்று
குகன் வினவ கோக்கள் வைகும்
முற்றத்தான் முதல்தேவி, முன்று
உலகம் ஈன்னை முன் ஈன்னைப்
பெற்றத்தால் பெரும் செல்வம், யான்
பிறத்தலால் துறந்த பெரியாள் என்ன்.
(கங்கைகாண் படலம் 64)
rAman's friendship knew no boundaries and did not discriminate between friends or enemies. He did not even exclude members from the monkey family or the demon family if his friendship was sought with sincerity. He first embraced Kuhan (குகன்) , who was an illiterate belonging to a low caste; then he embraced SugrIvan (சுக்ரீவன்), the monkey King who was ill treated by his brother, VAli (வாலி); finally he accepted VibIdaNan (விபீடணன்), the brother of RAvaNan. To make it more effective, Kampan made these words come directly from rAman when VibIdaNan (விபீடணன்) sought refuge with him. rAman said: " In my family there were four brothers; with Kuhan we became five; when SugrIvan, the King of mountains joined us we became six; now you have come to us with great love and affection so that we are now seven. Our father will certainly be proud of us".
குகனொடும் ஐவர் ஆனேம் முன்பு, பின் குன்று சூழ்வான்
மகனொடும் அறுவர் ஆனேம், எம்முழை அன்பின் வந்த
அகன் அமர் காதல் ஐய நின்னொடும் எழுவர் ஆனேம்
புகல் அரும் கானம் தந்து புதல்வரால் பொலிந்தான் நுந்தை.
Going to rAvaNan's camp, one finds the same kind of deep attachment of the two brothers, VibIdaNan and KumpakaruNan (கும்பகருணன்) both of whom tried their utmost to put some sense into their brother's head in vain. VibIdaNan tries his best to persuade KumbakaruNan to leave rAvaNan and join RAman in the name of virtue. In a few moving passages, Kampan packed all the emotions associated with the conflicts in their values namely: their helplessness in correcting their brother's sinful actions; their acceptance of the inevitable situation gracefully; finally their parting from each other, realizing at the same time, that this is going to mark the end of their brotherly relationship.
In responses to VibIdaNan's plea, KumpakaruNan, who was himself a very learned man said, " In order to enjoy the transient worldly pleasures, I have been brought up by our brother, who fed me, clothed me and prepared me for the war; my duty therefore is to be on his side; I would rather die on his behalf instead of fleeing to the other side; my dear brother, do not worry about me; please go and join rAman as quickly as you can".
நீர்க்கோல வாழ்வை நச்சி நெடிது நாள் வளர்த்துப் பின்னைப்
போர்க்கோலம் செய்து விட்டார்க்கு உயிர் கொடாது, அங்குப்போகேன்
தார்க்கோல மேனி மைந்த என் துயர் தவிர்த்தி ஆகின்
கார்க்கோல மேனியானைக் கூடுதி கடிதின் ஏகி.
(கும்பகருணன் வதைப்படலம் 155.)
KumpakaruNan then becomes philosophical and says " When the time comes, everything has to come to an end no matter how badly one may cherish it; there is no one who appreciates this truth more than you; please do not feel sorry for me".
ஆகுவது ஆகும், காலத்து, அழிவதும் அழிந்து சிந்திப்
போகுவது, அயலே நின்று போற்றினும், போதல் திண்ணம்
சேகு அறத் தெளிந்தோர் நின்னில் யார் உளர்? வருத்தம் செய்யாது
ஏகுதி எம்மை நோக்கி இரங்கலை, என்றும் உள்ளாய்.
In the following poem, the parting embraces of the two brothers, the hesitating slow retreat of VibIdaNan, his eyes full of tears, leaving his brother with 'a longing lingering look behind' are described. The thought that this would mark the end of his brotherly relationship ran through VibIdaNan's mind.
என்று, அவன்தன்னை மீட்டும் எடுத்து, மார்பு இறுகப் புல்லி
நின்று நின்று, இரங்கி ஏங்கி, நிறை கணால் நெடிது நோக்கி
இன்¦டும் தவிர்ந்தது அன்றே, உடன் பிறப்பு என்று விட்டான்
வென்றி வெந் திறலினானும், அவன் அடித்தலத்து வீழ்ந்தான்
(கும்பகருணன்வதைப்படலம் 166-167)
e. Forgiveness: One of the noblest qualities of man is forgiveness which had been described as 'divine'. rAman's magnanimity is revealed when, at the close of the first day of the battle, he found rAvaNan exhausted and said, " What a man you are! You are shattered like the petals of the pULai flower (பூ ளைப்பூ ) ; you better go away today and come back tomorrow to resume our fight."
ஆள் ஐயா உனக்கு அமைந்தன மாருதம் அறைந்த
பூ ளை ஆயின கண்டனை, இன்று போய், போர்க்கு
நாளை வா என நல்கினன் நாகு இளங் கமுகின்
வாளை தாவுறு கோசல நாடுடைய வள்ளல்
(முதற் போர் புரி படலம் 255.)
When Dasarathan was sent down from heaven to appease rAman, he requested his son to ask for a boon. Anxious to have his step mother, KaikEyi, forgiven for all she had done, rAman realized that, if he asked his father directly to excuse KaikEyi, he would not comply with his request. He, therefore, requested Dasarathan, " I want the one person whom you abandoned as wicked to be my mother whom I worship; I also want your son, Bharathan, to be my brother again." Lesser mortals than rAman would not have asked for forgiveness for a person like KaikEyi.
ஆயினும் உனக்கு அமைந்தது ஒன்று உரை என அழகன்
தீயள் என்று நீ துறந்த என் தெய்வமும் மகனும்
தாயும் தம்பியும் ஆம் வரம் தருக எனத்தாழ்ந்தான்
வாய் திறந்து எழுந்து ஆர்த்தன உயிர் எல்லாம்.
(மீட்சிப் படலம் 128)
f) Kampan and VAlmIki (வால்மீகி) and Conclusion
Though Kampan followed the original story by VAlmIki, he certainly did not choose to undertake a translation of the same for two reasons. First he knew that, in general, translations never have the same impact on people as the originals. Secondly, by choosing the popular VAlmIki's story, Kampan was in a position to introduce his own ethical messages to his society in a smooth manner. By keeping the main story intact there was enough latitude for him to change the scenario to suit his own cultural environment. For example he depicted rAman as the incarnation of ThirumAl because that was the accepted trend during the days of the Bhakthi movement. Throughout the story, however, he maintained that by using the latter name he was in reality referring to the Divine.
Kampan made intelligent use of VAlmIki's story, introduced appropriate changes in accordance with the tradition and culture of the Thamizh people and presented his own ideologies to rectify social problems.
To reduce the sectarian animosities arising out of the Bhakthi movement, he stressed the concept of the Supreme Being (முதற்காரணன்) notwithstanding the different names.
To minimize disruption of married life by uncontrolled passions and the involvement of unchaste women (பரத்தையர்), he introduced the 'one man-one woman' concept as his central theme.
To improve universal brotherhood regardless of caste or creed he set up the example of rAman, Kuhan, SugrIvan and VibIdaNan.
To emphasize the nobility of forgiveness, he made rAman skillfully manoeuver Dasarathan forgive KaikEyi. Finally Kampan's genius may be ascribed to his deep moral conviction and idealism, to his capacity to express them with his tremendous literary skill, and to his success in conveying them to ordinary folks.
He first made the Absolute Being (முலப்பொருள்) born in the world as a human being, rAman. Once in this world, Kampan made rAman go through all the sufferings like ordinary men. At the end virtue won. SugrIvan's, the monkey King, on seeing rAman reflected that, after all, humanism won (மானிடம்வென்றது) :
தேறினன், அமரர்க்கு எல்லாம் தேவர் ஆம் தேவர் அன்றே
மாறி, இப்பிறவில் வந்தார் மானுடர் ஆகி மன்னோ
ஆறுகொள் சடிலத்தானும், அயனும், என்று இவர்கள்ஆதி
வேறுஉள குழுவை எல்லாம், மானுடம் வென்றது அன்றே.
(நட்பு கோல் படலம் 19)
The moral is that man can win over all his obstacles if he leads a virtuous life (அறவாழ்க்கை). This advice would be an excellent remedy to most of our social problems today! No wonder that Kampan is acclaimed as the King of literary kings (கவிச்சக்கரவர்த்தி கம்பன்).