hinduhome

poemhome

Ananda Lahari and Soundarya Lahari

 Non commercial web site of personal collections, available to every one. Use it if you find them useful. Encouraged to copy and distribute if needed.

Ananda Lahari (Waves of Bliss)

प्रथम भागः – आनन्द लहरि ப்ரதம பாகஃ – ஆநந்த லஹரி
भुमौस्खलित पादानाम् भूमिरेवा वलम्बनम् ।
त्वयी जाता पराधानाम् त्वमेव शरणम् शिवे ॥
புமௌஸ்கலித பாதானாம் பூமிரேவா வலம்பனம் |
த்வயீ ஜாதா பராதானாம் த்வமேவ ஶரணம் ஶிவே ||

1: Invocation to Siva and Sakti:
शिवः शक्त्या युक्तो यदि भवति शक्तः प्रभवितुं
न चेदेवं देवो न खलु कुशलः स्पन्दितुमपि।
अतस्त्वाम् आराध्यां हरि-हर-विरिन्चादिभि रपि
प्रणन्तुं स्तोतुं वा कथ-मक्र्त पुण्यः प्रभवति॥
ஶிவஃ ஶக்த்யா யுக்தோ யதி பவதி ஶக்தஃ ப்ரபவிதும்
ன சேதேவம் தேவோ ன கலு குஶலஃ ஸ்பன்திதுமபி|
அதஸ்த்வாம் ஆராத்யாம் ஹரி-ஹர-விரின்சாதிபி ரபி
ப்ரணன்தும் ஸ்தோதும் வா கத-மக்ர்த புண்யஃ ப்ரபவதி||
When Siva is enjoined with Sakti, he is empowered to create. Without her, he cannot even move or do anything. Hence how can one who has not performed meritorious deeds be capable of saluting or praising you, who is worshipped even by the trinity and others? Creation requires two elements, like the concept of Yin Yang ("dark-bright", "negative-positive"), where two halves together complete wholeness. They seemed to be opposite or contrary forces, but they are complementary, interconnected, and interdependent in the natural world. Similar to two sides of the coin, there is no on sided coin (basic law of nature). According to yin yang philosophy, the universe and everything in it are both constant and cyclical. In this infinite cycle, when one force dominates, soon replaced by the opposing force. Yin yang concept is observed in all natural phenomena: Life and death; Night and day; Dark and light; Cold and hot or Cycle of the seasons; Positive and negative and so on.
Siva-Sakti is one, but looks or seems to appear as two deities. Poets enjoy producing literary works on this paradox. This is a benedictory invocation to Siva and Sakti

2: तनीयांसुं पांसुं तव चरण पङ्केरुह-भवं
विरिञ्चिः सञ्चिन्वन् विरचयति लोका-नविकलम् ।
वहत्येनं शौरिः कथमपि सहस्रेण शिरसां
हरः सङ्क्षुद्-यैनं भजति भसितोद्धूल नविधिम्॥
தனீயாம்ஸும் பாம்ஸும் தவ சரண பங்கேருஹ-பவம்
விரிம்சிஃ ஸம்சின்வன் விரசயதி லோகா-னவிகலம் |
வஹத்யேனம் ஶௌரிஃ கதமபி ஸஹஸ்ரேண ஶிரஸாம்
ஹரஃ ஸம்க்ஷுத்-யைனம் பஜதி பஸிதோத்தூள னவிதிம்

Virinchi or Brahma gathering the dust present in your lotus feet makes all the worlds. Adisesha or Shouri somehow carries this by a thousand heads. Hara powders the dust and uses it as the holy ash.

3: अविद्याना-मन्त-स्तिमिर-मिहिर द्वीपनगरी
जडानां चैतन्य-स्तबक मकरन्द श्रुतिझरी ।
दरिद्राणां चिन्तामणि गुणनिका जन्मजलधौ
निमग्नानां दंष्ट्रा मुररिपु वराहस्य भवति॥
அவித்யானா-மன்த-ஸ்திமிர-மிஹிர த்வீபனகரீ
ஜடானாம் சைதன்ய-ஸ்தபக மகரன்த ஶ்ருதிஜரீ |
தரித்ராணாம் சின்தாமணி குணனிகா ஜன்மஜலதௌ
னிமக்னானாம் தம்ஷ்ட்ரா முரரிபு வராஹஸ்ய பவதி||
The dust under your feet, is the island city of the sun removing all darkness , from the mind of (us) the poor ignorant ones. For the dull witted, it is like the flowing stream of honey of the from pure (infinite or store of) intelligence. For the impoverished it is the necklace of the wish granting gems. For those immersed in the ocean of births, it is the tusks of the boar (Vishnu who brought mother earth to surface), who will rescue from rebirth.

4: त्वदन्यः पाणिभया-मभयवरदो दैवतगणः
त्वमेका नैवासि प्रकटित-वरभीत्यभिनया ।
भयात् त्रातुं दातुं फलमपि च वांछासमधिकं
शरण्ये लोकानां तव हि चरणावेव निपुणौ ॥
வதன்யஃ பாணிபயா-மபயவரதோ தைவதகணஃ
த்வமேகா னைவாஸி ப்ரகடித-வரபீத்யபினயா |
பயாத் த்ராதும் தாதும் பலமபி ச வாம்சாஸமதிகம்
ஶரண்யே லோகானாம் தவ ஹி சரணாவேவ னிபுணௌ ||
You mother, gives refuge and grants wishes to all this world not out of fear. Other deities give protection from fear and boon from empty hands (do not own much or have much power). Oh refuge of the worlds! Even your feet are expert in protecting all of us from fear and giving reward in excess of what is asked, desired or deserved. (Assemblage of gods make empty promises or bestow trivial boons).

The Soundarya Lahari (சௌந்தர்ய லஹரி सौन्दर्यलहरी) meaning "Waves Of Beauty" is an unique lyrical composition or literary work in Sanskrit believed to be written by sage Pushpadanta and Adi Shankara, though some dispute this. The first part is Anandalahari (wave of bliss) consisting of forty one verses and the second called Saundaryalahari, composed of fifty nine verses, describing the physical beauty of the Devi or Goddess. The Soundarya Lahari is also viewed as a tantra textbook.
The Saundaryalahari is one of the popular devotional poem, serving as a foundation text for saktisim (sakti worship). Saktisim is one of the shanmathas or six religious traditions (the worship of Siva, Sakti, Vishnu, Surya, Ganapathi and Kumara) of Bharatavarsha. The system is inclusive, assimilating local deities, beliefs, traditions etc, under shanmatha.
The story is that the work was partially destroyed (may be by a natural disaster or by purpose by some one/group). Later the author would have completed the work. Anandalahari dealing with saktism incorporates some tantric concepts like kundalini. The second part deals with the divine beauty of the Universal Mother from the top of her gem studded crown to her sacred feet. The many metaphors contained in them are repeated.
Lalita the popular goddess, accepted by all six religious traditions. Popular slokas are lalitaasahasranamaa, trishati, ashhTottaranaama and Khadgamala Stotram with Shri Chakra. Sri Chakra is the mystical geometric representation of the Divine Mother. Khadgamala Stotram is another hymn to the Divine Mother. Khadga means Sword, Mala means Garland. While reciting each name, yoginis of Sri Chakra should spring up in our imagination.
SHAKTI denotes force, power, or energy. There is no positive or negative energy. All are same Energy, but different types or forms, like heat and light, physical and mental energy. Goddess SHAKTI refers to infinite universal energy. Same energy exists in different forms and exists as objects (energy mass conversion). Exists with in each object, outside the object, and also acts on and controls the object
Well read/informed author personifies the universal energy as the Universal Mother. She creates, existing as essence in her creation. She also exists indepentent of her creation ruling/protecting/destroying to recreate them.
Universal Mother creates the trinity of Gods and also exist as consort to them. The Creator (Brahma or Svayambhu) wears his concert, the Goddess of Learning (Sarasvati) on his tongue. The Protector (Vishnu or Hari) wears his concert the Goddess of Wealth (Lakshmi) on his chest. The Destroyer (Shiva or Sambhu) bears the Goddess of Power (Parvati) on the left half of his body. All the three Gods thus function as the servants of Universal Mother (through their spouses?). [Shringara Shataka by Bhartrihari]

The author visualises Universal Mother, as the most beautiful, compassionate and caring lady, one can find. He/She talks with her, praising her with his songs. Philosophical essence of scriptures (vedas) in also brought out in these poems. Some of the popular stories on Gods are also referred.

There are many similar texts, except some many have been destroyed completely or partially. Using Soundarya Lahari as an example there are many regional/language versions.

Abhirami Anthaathi by Abhirami Pattar from Tamil Nadu is also 100 verse poem, similar to Soundarya Lahari.
These poems are high quality/beautiful literary out put from the author for us to recite/understand/enjoy. Like any literary works, there will be exaggeration, human feelings etc.

Links for MP3 or MP4:
https://www.youtube.com/watch?v=mZeg-iRZWzE
https://www.youtube.com/watch?v=fZCVdJpsSu8
https://www.youtube.com/watch?v=HQFbqEDKT_Y
https://www.youtube.com/watch?v=K-exNUD3v74

Stories Referenced

(1) Tripura meaning three cities, was constructed by the great Asura architect Mayasura. They were great cities of prosperity, power and dominance over the world. The three cities were made of iron, silver and gold and were located on earth, in the sky and in heaven, respectively. Asuras got aboon that the destruction of the cities could be brought about by a single arrow only, on the hope that it was impossible for anyone to shoot such an arrow. After several years of joy, Asuras began to oppress the good and torment the noble and shattered the peace of the worlds. So, all requested Lord Shive to help.
The Earth or Prithvi became the chariot with the Sun and Moon its wheels. Brahma was holding the reins. Mount Meru became the bow and the serpent Sheshnaag was the bow string. Vishnu was the arrow, and Agni was the tip of the arrow. Vayu was inside the feathers on rear of the arrow. Shiva got the title, Tripurantaka after destruction of Tripura. There is also another version that Shiva laughed and burned the three purams ("சிரித்துப்புரமெரித்த பெருமான்").

(2) Kama (desire/longing) or Manmatha is the god love or desire. Kamadeva's consort is Rati, whose very essence is desire. Indra (also devas) assigns Kamadeva to break Shiva's meditation, so that Shiva and Parvathi can give birth to Karthikeya, to save devas. After Kamadeva awakens Shiva with a flower arrow, furious Shiva opens his third eye, which incinerates Kamadeva instantaneously. To help his consort Rati, Shiva makes Kamadeva live in a disembodied form; hence Kamadeva is also called Ananga or Atanu (without body).
Kamadeva holds Sugarcane Bow and Floral Arrow riding on a Parrot. The word smara rather refers to Krishna and Kamadeva.

5: हरिस्त्वामारध्य प्रणत-जन-सौभाग्य-जननीं
पुरा नारी भूत्वा पुररिपुमपि क्षोभ मनयत् ।
स्मरोஉपि त्वां नत्वा रतिनयन-लेह्येन वपुषा
मुनीनामप्यन्तः प्रभवति हि मोहाय महताम् ॥
ஹரிஸ்த்வாமாரத்ய ப்ரணத-ஜன-ஸௌபாக்ய-ஜனனீம்
புரா னாரீ பூத்வா புரரிபுமபி க்ஷோப மனயத் |
ஸ்மரோஉபி த்வாம் னத்வா ரதினயன-லேஹ்யேன வபுஷா
முனீனாமப்யன்தஃ ப்ரபவதி ஹி மோஹாய மஹதாம் ||
You grant all the necessary/good things, to those who worship or bow at your feet. You are worshipped by the Lord Vishnu, Who took the pretty attractive lady form, and could make Shiva (yogi known for penance and who burnt three cities/worlds), fall in love to his feminine form. Having bowed to you, the God of love, Manmatha or Smara too with a body which is like nectar, drunk by the eyes of Rati, is indeed capable of creating metal agitation (generating delusion) to great sages, who are well known for mind control. (Celestials and Devotees seek the grace of Sakti)

6: धनुः पौष्पं मौर्वी मधुकरमयी पञ्च विशिखाः
वसन्तः सामन्तो मलयमरु-दायोधन-रथः ।
तथाप्येकः सर्वं हिमगिरिसुते कामपि कृपां
अपाङ्गात्ते लब्ध्वा जगदिद-मनङ्गो विजयते ॥
தனுஃ பௌஷ்பம் மௌர்வீ மதுகரமயீ பஞ்ச விஶிகாஃ
வஸன்தஃ ஸாமன்தோ மலயமரு-தாயோதன-ரதஃ |
ததாப்யேகஃ ஸர்வம் ஹிமகிரிஸுதே காமபி க்றுபாம்
அபாம்காத்தே லப்த்வா ஜகதித-மனங்கோ விஜயதே ||
Oh, daughter of the snowy mountain, you have a bow made of flowers and bow string made of honey bees. Five arrows made of only tender flowers. With spring as your minister or ally, you ride on the chariot of breeze from Malaya mountains. Having obtained some sort compassion from the corner of your eye, the god of love who does not have a body, triumphs over all this world (all) alone. (The compassionate eyes of Sakti bestows triumph to Cupid and bliss to the devotee)

7: क्वणत्काञ्ची-दामा करि कलभ कुम्भ-स्तननता
परिक्षीणा मध्ये परिणत शरच्चन्द्र-वदना ।
धनुर्बाणान् पाशं सृ॒णिमपि दधाना करतलैः
पुरस्ता दास्तां नः पुरमथितु राहो-पुरुषिका ॥
க்வணத்காஞ்சீ-தாமா கரி கலப கும்ப-ஸ்தனனதா
பரிக்ஷீணா மத்யே பரிணத ஶரச்சன்த்ர-வதனா |
தனுர்பாணான் பாஶம் ஸ்றுணிமபி ததானா கரதலைஃ
புரஸ்தா தாஸ்தாம் னஃ புரமதிது ராஹோ-புருஷிகா ||
Let us visualise divine mother (appearing in front of us), who wears a golden belt (girdle) adorned by tiny tingling bells. She has a lean (waist) pretty/wonderful form, which is curved slightly by breasts like the two frontal globes of a young elephant. Her face is like the fully developed autumnal moon. She holds a sugar cane bow with flower arrows, noose and goad. She is the ``I" conciousness of Siva. (Let us pray to Sakthi to appear before us).

8: सुधासिन्धोर्मध्ये सुरविट-पिवाटी-परिवृते
मणिद्वीपे नीपो-पवनवति चिन्तामणि गृहे ।
शिवकारे मञ्चे परमशिव-पर्यङ्क निलयाम्
भजन्ति त्वां धन्याः कतिचन चिदानन्द-लहरीम् ॥
ஸுதாஸின்தோர்மத்யே ஸுரவிட-பிவாடீ-பரிவ்றுதே
மணித்வீபே னீபோ-பவனவதி சின்தாமணி க்றுஹே |
ஶிவகாரே மஞ்சே பரமஶிவ-பர்யங்க னிலயாம்
பஜன்தி த்வாம் தன்யாஃ கதிசன சிதானன்த-லஹரீம் ||
You dwell in the couch (lap) of Parama Siva or in the Sakti triangle bed. Your house is made of the gems/cintamani (or the island of gems itself), with a garden of Kadamba trees (surrounded by a park of wish giving divine trees), in the midst of the ocean of nectar. You are like a tide, in the ocean of happiness/bliss/ultimate truth. A few blessed ones are lucky to worship you, and experience the wave of intellect or bliss.

9: महीं मूलाधारे कमपि मणिपूरे हुतवहं
स्थितं स्वधिष्टाने हृदि मरुत-माकाश-मुपरि ।
मनोஉपि भ्रूमध्ये सकलमपि भित्वा कुलपथं
सहस्रारे पद्मे स हरहसि पत्या विहरसे ॥
மஹீம் மூலாதாரே கமபி மணிபூரே ஹுதவஹம்
ஸ்திதம் ஸ்வதிஷ்டானே ஹ்றுதி மருத-மாகாஶ-முபரி |
மனோஉபி ப்ரூமத்யே ஸகலமபி பித்வா குலபதம்
ஸஹஸ்ராரே பத்மே ஸ ஹரஹஸி பத்யா விஹரஸே ||
Raja yoga believe in 7 chakras: mooladhara; Swadishtan; mani pooraka; Anahatha; Vishuddhi; Agna; and Sahasrara (thousand lotus), Bad thoughts of men sleeps in the mooladhara chakra in the form of a snake called Kundalini. If the devotee can wake up this snake and lead it through each chakras to reach the Sahasrara, he attains ultimate redemption and sees the ultimate truth behind everything.
You progress through the earth element in the Muladhara, the water element in the Manipura, the fire element in the Svadhishthana, the air element in the heart, the space element, and the mind element between the brows, you merge/stay in secret with your consort in the thousand petalled lotus. (The devotee leads Sakti to her lord Sadasiva in the thousand petalled lotus, via the six lotus cakras).

10: सुधाधारासारै-श्चरणयुगलान्त-र्विगलितैः
प्रपञ्चं सिन्ञ्न्ती पुनरपि रसाम्नाय-महसः।
अवाप्य स्वां भूमिं भुजगनिभ-मध्युष्ट-वलयं
स्वमात्मानं कृत्वा स्वपिषि कुलकुण्डे कुहरिणि ॥
ஸுதாதாராஸாரை-ஶ்சரணயுகலான்த-ர்விகலிதைஃ
ப்ரபம்சம் ஸின்ஞ்ன்தீ புனரபி ரஸாம்னாய-மஹஸஃ|
அவாப்ய ஸ்வாம் பூமிம் புஜகனிப-மத்யுஷ்ட-வலயம்
ஸ்வமாத்மானம் க்றுத்வா ஸ்வபிஷி குலகுண்டே குஹரிணி ||
The nectar that flows or trickles in between your feet, drench all the nerves of the body. (The body of the devotee is drenched by the nectar of Sakti's feet). Once again having reached your territory, from the Moon of the Sahasrara, (and) having made yourself into three and a half coils similar to a serpent, you sleep in the Kulakunda with a hole in the middle. (some procedures/concepts of Kundalini yoga).

11: चतुर्भिः श्रीकण्ठैः शिवयुवतिभिः पञ्चभिपि
प्रभिन्नाभिः शम्भोर्नवभिरपि मूलप्रकृतिभिः ।
चतुश्चत्वारिंशद्-वसुदल-कलाश्च्-त्रिवलय-
त्रिरेखभिः सार्धं तव शरणकोणाः परिणताः ॥
சதுர்பிஃ ஶ்ரீகண்டைஃ ஶிவயுவதிபிஃ பஞ்சபிபி
ப்ரபின்னாபிஃ ஶம்போர்னவபிரபி மூலப்ரக்றுதிபிஃ |
சதுஶ்சத்வாரிம்ஶத்-வஸுதல-கலாஶ்ச்-த்ரிவலய-
த்ரிரேகபிஃ ஸார்தம் தவ ஶரணகோணாஃ பரிணதாஃ ||
With four wheels of our Lord Shiva, and with five different wheels of you, Oh! Mother, Which are the real basis of this world. (may be 9 triangles or enclosures in Sri Chakra). Your house is the holy wheel, of eight and sixteen petals, three different circles, and three different lines, making a total of forty four angles. (The abode of Sakti is the thousand petalled lotus in the brain. The twelve petalled Anahata cakra, is at the level of the heart, with Rudra as the presiding deity)

12: त्वदीयं सौन्दर्यं तुहिनगिरिकन्ये तुलयितुं
कवीन्द्राः कल्पन्ते कथमपि विरिञ्चि-प्रभृतयः ।
यदालोकौत्सुक्या-दमरललना यान्ति मनसा
तपोभिर्दुष्प्रापामपि गिरिश-सायुज्य-पदवीम् ॥
த்வதீயம் ஸௌன்தர்யம் துஹினகிரிகன்யே துலயிதும்
கவீன்த்ராஃ கல்பன்தே கதமபி விரிஞ்சி-ப்ரப்றுதயஃ |
யதாலோகௌத்ஸுக்யா-தமரலலனா யான்தி மனஸா
தபோபிர்துஷ்ப்ராபாமபி கிரிஶ-ஸாயுஜ்ய-பதவீம் ||
Oh daughter of the snowy mountain! Even the creator and the best of poets are not able to describe your sublime beauty. They just compare your beauty somehow or other. Out of ardent desire to see your pristine loveliness, Celestial women try to see you through the eyes your Lord , the great Shiva. One does penance and reach Shiva through their mind. The yogin mind is absorbed in meditation of Siva

13: नरं वर्षीयांसं नयनविरसं नर्मसु जडं
तवापाङ्गालोके पतित-मनुधावन्ति शतशः ।
गलद्वेणीबन्धाः कुचकलश-विस्त्रिस्त-सिचया
हटात् त्रुट्यत्काञ्यो विगलित-दुकूला युवतयः ॥
னரம் வர்ஷீயாம்ஸம் னயனவிரஸம் னர்மஸு ஜடம்
தவாபாம்காலோகே பதித-மனுதாவன்தி ஶதஶஃ |
கலத்வேணீபன்தாஃ குசகலஶ-விஸ்த்ரிஸ்த-ஸிசயா
ஹடாத் த்ருட்யத்காஞ்யோ விகலித-துகூலா யுவதயஃ ||
When a person get your sidelong glance (grace or present within range of sight of the your eye) becomes attractive, even if he is old, ugly looking, and not good in love sports. Young women pursue him by the hundreds, with braided hair loosened, saris slipping away from their shoulders, upper cloths slipping from their busts, with waist ornaments (belt) snapping suddenly. (The devotee looks old, unpleasant, apathetic - unattractive by worldly norms)

14: क्षितौ षट्पञ्चाशद्-द्विसमधिक-पञ्चाश-दुदके
हुतशे द्वाषष्टि-श्चतुरधिक-पञ्चाश-दनिले ।
दिवि द्विः षट् त्रिंशन् मनसि च चतुःषष्टिरिति ये
मयूखा-स्तेषा-मप्युपरि तव पादाम्बुज-युगम् ॥
க்ஷிதௌ ஷட்பஞ்சாஶத்-த்விஸமதிக-பஞ்சாஶ-துதகே
ஹுதஶே த்வாஷஷ்டி-ஶ்சதுரதிக-பஞ்சாஶ-தனிலே |
திவி த்விஃ ஷட் த்ரிம்ஶன் மனஸி ச சதுஃஷஷ்டிரிதி யே
மயூகா-ஸ்தேஷா-மப்யுபரி தவ பாதாம்புஜ-யுகம் ||
Your two holy feet are far above: 56 rays of the earth element (Mooladhara); 52 rays of water element (Mani pooraka); 62 rays of fire element (Swadhishtana); 54 rays of air element (Anahatha); 72 rays of the ether element (Visuddhi); and 64 rays of the essence of mind element (Agna chakra).

15: शरज्ज्योत्स्ना शुद्धां शशियुत-जटाजूट-मकुटां
वर-त्रास-त्राण-स्फटिकघुटिका-पुस्तक-कराम् ।
सकृन्न त्वा नत्वा कथमिव सतां सन्निदधते
मधु-क्षीर-द्राक्षा-मधुरिम-धुरीणाः फणितयः ॥
ஶரஜ்ஜ்யோத்ஸ்னா ஶுத்தாம் ஶஶியுத-ஜடாஜூட-மகுடாம்
வர-த்ராஸ-த்ராண-ஸ்படிககுடிகா-புஸ்தக-கராம் |
ஸக்றுன்ன த்வா னத்வா கதமிவ ஸதாம் ஸன்னிதததே
மது-க்ஷீர-த்ராக்ஷா-மதுரிம-துரீணாஃ பணிதயஃ ||
Sweetest words rivaling the honey, milk and grapes, can only come to the thoughts of the devotee, who meditates on visulaising your face looking like the cool white autumn moon. One visulaises your head with a crown with the crescent moon and flowing hair, hands showering boons and giving protection, and holding the crystal chain of beads and books. (Worship of Sakti in the graceful form of Saraswati)

16: कवीन्द्राणां चेतः कमलवन-बालातप-रुचिं
भजन्ते ये सन्तः कतिचिदरुणामेव भवतीम् ।
विरिञ्चि-प्रेयस्या-स्तरुणतर-श्रृङ्गर लहरी-
गभीराभि-र्वाग्भिः र्विदधति सतां रञ्जनममी ॥
கவீன்த்ராணாம் சேதஃ கமலவன-பாலாதப-ருசிம்
பஜன்தே யே ஸன்தஃ கதிசிதருணாமேவ பவதீம் |
விரிஞ்சி-ப்ரேயஸ்யா-ஸ்தருணதர-ஶ்ர்றுங்கர லஹரீ-
கபீராபி-ர்வாக்பிஃ ர்விதததி ஸதாம் ரஞ்ஜனமமீ ||
For the best poets with lotus cluster like minds, you are the purple light of the morning sun. Few good men worship you as the red dawn itself. They (who are royal and youthful?) creates happiness in the mind of the good and holy, with tender profound or pleasant or passionate or sweet words. Words look like emnating from the beloved of Virinchi (Saraswathi herself).

17: सवित्रीभि-र्वाचां चशि-मणि शिला-भङ्ग रुचिभि-
र्वशिन्यद्याभि-स्त्वां सह जननि सञ्चिन्तयति यः ।
स कर्ता काव्यानां भवति महतां भङ्गिरुचिभि-
र्वचोभि-र्वाग्देवी-वदन-कमलामोद मधुरैः ॥
ஸவித்ரீபி-ர்வாசாம் சஶி-மணி ஶிலா-பங்க ருசிபி-
ர்வஶின்யத்யாபி-ஸ்த்வாம் ஸஹ ஜனனி ஸம்சின்தயதி யஃ |
ஸ கர்தா காவ்யானாம் பவதி மஹதாம் பங்கிருசிபி-
ர்வசோபி-ர்வாக்தேவீ-வதன-கமலாமோத மதுரைஃ ||
Oh, holy mother! one (your devotee) who worships you, along with the goddess like Vasini (generators of speech and having the lustre of the broken moon stone gem), becomes the great author or poet. Their work shine like those written by great ones. The words that come out are sweetly fragrant as the lotus face of the goddess of speech.

18: तनुच्छायाभिस्ते तरुण-तरणि-श्रीसरणिभि-
र्दिवं सर्वा-मुर्वी-मरुणिमनि मग्नां स्मरति यः ।
भवन्त्यस्य त्रस्य-द्वनहरिण-शालीन-नयनाः
सहोर्वश्या वश्याः कति कति न गीर्वाण-गणिकाः ॥
தனுச்சாயாபிஸ்தே தருண-தரணி-ஶ்ரீஸரணிபி-
ர்திவம் ஸர்வா-முர்வீ-மருணிமனி மக்னாம் ஸ்மரதி யஃ |
பவன்த்யஸ்ய த்ரஸ்ய-த்வனஹரிண-ஶாலீன-னயனாஃ
ஸஹோர்வஶ்யா வஶ்யாஃ கதி கதி ன கீர்வாண-கணிகாஃ ||
Great ones (Singular or plural) meditate on the luster of your beautiful body, immersed in redeness of all heaven and earth in light purple hue. They make many celestial damsels like Uravasi and others who have eyes like the wild startled deer, follow them like slaves. (Even the celestials submit to Sakti's devotee).

19: मुखं बिन्दुं कृत्वा कुचयुगमध-स्तस्य तदधो
हरार्धं ध्यायेद्यो हरमहिषि ते मन्मथकलाम् ।
स सद्यः सङ्क्षोभं नयति वनिता इत्यतिलघु
त्रिलोकीमप्याशु भ्रमयति रवीन्दु-स्तनयुगाम् ॥
முகம் பின்தும் க்றுத்வா குசயுகமத-ஸ்தஸ்ய தததோ
ஹரார்தம் த்யாயேத்யோ ஹரமஹிஷி தே மன்மதகலாம் |
ஸ ஸத்யஃ ஸம்க்ஷோபம் னயதி வனிதா இத்யதிலகு
த்ரிலோகீமப்யாஶு ப்ரமயதி ரவீன்து-ஸ்தனயுகாம் ||
Some who meditates on you (your form or as the left half of Sadashiva or as the crescent of love of our lord or holy wheel srichakra), visualises the Bindu as (your) face, and the two busts and the female organs of generation below that. This leads to a state of agitation and creates waves of emotion in ladies. Thus, One deludes quickly, the maiden of the three worlds with the sun and moon for the pair of breasts! Oh, Queen of Hara! Mother Goddess of all universe, with your grace, one can overcome the world life (temptations/attachments/graving) with ease.

20: किरन्ती-मङ्गेभ्यः किरण-निकुरुम्बमृतरसं
हृदि त्वा माधत्ते हिमकरशिला-मूर्तिमिव यः ।
स सर्पाणां दर्पं शमयति शकुन्तधिप इव
ज्वरप्लुष्टान् दृष्ट्या सुखयति सुधाधारसिरया ॥
கிரன்தீ-மங்கேப்யஃ கிரண-னிகுரும்பம்றுதரஸம்
ஹ்றுதி த்வா மாதத்தே ஹிமகரஶிலா-மூர்திமிவ யஃ |
ஸ ஸர்பாணாம் தர்பம் ஶமயதி ஶகுன்ததிப இவ
ஜ்வரப்லுஷ்டான் த்றுஷ்ட்யா ஸுகயதி ஸுதாதாரஸிரயா ||
One who meditates on you, (who showers nectar from all your limbs, in the form which resembles the statue carved out of moonstone) can destroy the pride of serpents with a single stare. Can cure those afflicted by fever, with nectar like vision like the lord of birds. (The devotee of Sakti subdues the pride of serpents).

21: तटिल्लेखा-तन्वीं तपन शशि वै॒श्वानर मयीं
निष्ण्णां षण्णामप्युपरि कमलानां तव कलाम् ।
महापद्मातव्यां मृदित-मलमायेन मनसा
महान्तः पश्यन्तो दधति परमाह्लाद-लहरीम् ॥
தடில்லேகா-தன்வீம் தபன ஶஶி வைஶ்வானர மயீம்
னிஷ்ண்ணாம் ஷண்ணாமப்யுபரி கமலானாம் தவ கலாம் |
மஹாபத்மாதவ்யாம் ம்றுதித-மலமாயேன மனஸா
மஹான்தஃ பஶ்யன்தோ தததி பரமாஹ்லாத-லஹரீம் ||
Great souls, who are mentally free from sin and illusion, meditate on you seated in the great lotus forest (the Sahasrara), above the six lotuses (yogic cakras), slender as a streak of lightning, of the nature of the sun, moon and fire, possess the wave of supreme joy. (The mind of the devotee, free from sin and illusion, perceives Siva - Sakti in the great lotus forest).

22: भवानि त्वं दासे मयि वितर दृष्टिं सकरुणां
इति स्तोतुं वाञ्छन् कथयति भवानि त्वमिति यः ।
तदैव त्वं तस्मै दिशसि निजसायुज्य-पदवीं
मुकुन्द-ब्रम्हेन्द्र स्फुट मकुट नीराजितपदाम् ॥
பவானி த்வம் தாஸே மயி விதர த்றுஷ்டிம் ஸகருணாம்
இதி ஸ்தோதும் வாஞ்சன் கதயதி பவானி த்வமிதி யஃ |
ததைவ த்வம் தஸ்மை திஶஸி னிஜஸாயுஜ்ய-பதவீம்
முகுன்த-ப்ரம்ஹேன்த்ர ஸ்புட மகுட னீராஜிதபதாம் ||
Oh Bhavani! Please shower on me your merciful look endowed with compassion. If any one has just a wish to pray, You my goddess, would give him the water, falling from the crowns, of Vishnu, Rudra and Brahma. You would grant, the eternal life in your world. (The devotee requests Sakti to bestow compassion).

23: त्वया हृत्वा वामं वपु-रपरितृप्तेन मनसा
शरीरार्धं शम्भो-रपरमपि शङ्के हृतमभूत् ।
यदेतत् त्वद्रूपं सकलमरुणाभं त्रिनयनं
कुचाभ्यामानम्रं कुटिल-शशिचूडाल-मकुटम् ॥
த்வயா ஹ்றுத்வா வாமம் வபு-ரபரித்றுப்தேன மனஸா
ஶரீரார்தம் ஶம்போ-ரபரமபி ஶங்கே ஹ்றுதமபூத் |
யதேதத் த்வத்ரூபம் ஸகலமருணாபம் த்ரினயனம்
குசாப்யாமானம்ரம் குடில-ஶஶிசூடால-மகுடம் ||
I visualise your form as the colour of red of the rising sun, adorned with three eyes, with two heavy pretty breasts, (curved by the bosom) and wearing a crown with the crescent moon. I doubt that you were not satisfied with half the body of Shambu and you took the other (half) of the body also. (Sakti is dissatisfied by anything less than total identity with Siva).

24: जगत्सूते धाता हरिरवति रुद्रः क्षपयते
तिरस्कुर्व-न्नेतत् स्वमपि वपु-रीश-स्तिरयति ।
सदा पूर्वः सर्वं तदिद मनुगृह्णाति च शिव-
स्तवाज्ञा मलम्ब्य क्षणचलितयो र्भ्रूलतिकयोः ॥
ஜகத்ஸூதே தாதா ஹரிரவதி ருத்ரஃ க்ஷபயதே
திரஸ்குர்வ-ன்னேதத் ஸ்வமபி வபு-ரீஶ-ஸ்திரயதி |
ஸதா பூர்வஃ ஸர்வம் ததித மனுக்றுஹ்ணாதி ச ஶிவ-
ஸ்தவாஜ்ஞா மலம்ப்ய க்ஷணசலிதயோ ர்ப்ரூலதிகயோஃ ||
Brahma creates the world, Vishnu looks after it, Shiva destroys it, and Easwara makes them disappear including self. Sadshiva blesses them all, by your order or intructions (by a momentary move of your eyebrows). The cycles of creation - destruction - disappearnce are at the command of Sakti.

25: त्रयाणां देवानां त्रिगुण-जनितानां तव शिवे
भवेत् पूजा पूजा तव चरणयो-र्या विरचिता ।
तथा हि त्वत्पादोद्वहन-मणिपीठस्य निकटे
स्थिता ह्येते-शश्वन्मुकुलित करोत्तंस-मकुटाः ॥
த்ரயாணாம் தேவானாம் த்ரிகுண-ஜனிதானாம் தவ ஶிவே
பவேத் பூஜா பூஜா தவ சரணயோ-ர்யா விரசிதா |
ததா ஹி த்வத்பாதோத்வஹன-மணிபீடஸ்ய னிகடே
ஸ்திதா ஹ்யேதே-ஶஶ்வன்முகுலித கரோத்தம்ஸ-மகுடாஃ ||
Oh Consort of Shiva! worshipping your feet is same as (or equivalent) to worshipping the three gods, who are created from your three properties. This is true, as trinities always represented standing near your jeweled pedestal, with folded hands, kept on their crown. (Sakti is worshipped by Brahma and others).

26: विरिञ्चिः पञ्चत्वं व्रजति हरिराप्नोति विरतिं
विनाशं कीनाशो भजति धनदो याति निधनम् ।
वितन्द्री माहेन्द्री-विततिरपि संमीलित-दृशा
महासंहारेஉस्मिन् विहरति सति त्वत्पति रसौ ॥
விரிஞ்சிஃ பஞ்சத்வம் வ்ரஜதி ஹரிராப்னோதி விரதிம்
வினாஶம் கீனாஶோ பஜதி தனதோ யாதி னிதனம் |
விதன்த்ரீ மாஹேன்த்ரீ-விததிரபி ஸம்மீலித-த்றுஶா
மஹாஸம்ஹாரே உஸ்மின் விஹரதி ஸதி த்வத்பதி ரஸௌ ||
The creator reaches the dissolution and other gods like protector Vishnu, Kinaasa or Kubera and god of death also meet their end eventually. The Indras also attain the wake less sleep. During the final deluge or great universal destruction, You or Sadasiva remains or sports. (Brahma and others perish at the end of their cycle)

27: जपो जल्पः शिल्पं सकलमपि मुद्राविरचना
गतिः प्रादक्षिण्य-क्रमण-मशनाद्या हुति-विधिः ।
प्रणामः संवेशः सुखमखिल-मात्मार्पण-दृशा
सपर्या पर्याय-स्तव भवतु यन्मे विलसितम् ॥
ஜபோ ஜல்பஃ ஶில்பம் ஸகலமபி முத்ராவிரசனா
கதிஃ ப்ராதக்ஷிண்ய-க்ரமண-மஶனாத்யா ஹுதி-விதிஃ |
ப்ரணாமஃ ஸம்வேஶஃ ஸுகமகில-மாத்மார்பண-த்றுஶா
ஸபர்யா பர்யாய-ஸ்தவ பவது யன்மே விலஸிதம் ||
Let my speech or mutterings be prayers. All manual tasks be the Mudhras or symbolic arrangement of fingers in worship. Let my walking or my steps be circambulation. Let the act of eating and drinking become fire sacrifice or offering oblation to thee. Let my act of sleeping become prostrating to you or salutations to you. Let all actions may be for my needs or pleasure, become parts of thine worship. The devotee offers all their actions or functions (even their mind) to Sakti.

28: सुधामप्यास्वाद्य प्रति-भय-जरमृत्यु-हरिणीं
विपद्यन्ते विश्वे विधि-शतमखाद्या दिविषदः ।
करालं यत् क्ष्वेलं कबलितवतः कालकलना
न शम्भोस्तन्मूलं तव जननि ताटङ्क महिमा ॥
ஸுதாமப்யாஸ்வாத்ய ப்ரதி-பய-ஜரம்றுத்யு-ஹரிணீம்
விபத்யன்தே விஶ்வே விதி-ஶதமகாத்யா திவிஷதஃ |
கராலம் யத் க்ஷ்வேலம் கபலிதவதஃ காலகலனா
ன ஶம்போஸ்தன்மூலம் தவ ஜனனி தாடங்க மஹிமா ||
Even Gods like Indra and brahma, who have drunk the ambrosia or divine nectar, (which is supported to remove the cruel aging and death) are not eternal (thay also disappear when their end comes).
But Shambu your consort, who swallowed potent poison, escapes death, because of your greatness (or your earring) Oh Mother! The devotee is freed from the cycle of birth and death by worship of Sakti.

29: किरीटं वैरिञ्चं परिहर पुरः कैटभभिदः
कठोरे कोठीरे स्कलसि जहि जम्भारि-मकुटम् ।
प्रणम्रेष्वेतेषु प्रसभ-मुपयातस्य भवनं
भवस्यभ्युत्थाने तव परिजनोक्ति-र्विजयते ॥
கிரீடம் வைரிஞ்சம் பரிஹர புரஃ கைடபபிதஃ
கடோரே கோடீரே ஸ்கலஸி ஜஹி ஜம்பாரி-மகுடம் |
ப்ரணம்ரேஷ்வேதேஷு ப்ரஸப-முபயாதஸ்ய பவனம்
பவஸ்யப்யுத்தானே தவ பரிஜனோக்தி-ர்விஜயதே ||
Yours divine escorts advises or guides with concern, "Avoid the position or crown of Brahma, Vishnu (who killed the ogre Kaidaba) and Indra". The celestials pray to Sakti. You get up and rise in honour of Bhava, who approaches (your) abode, when these (gods) are paying obeissance.

30: स्वदेहोद्भूताभि-र्घृणिभि-रणिमाद्याभि-रभितो
निषेव्ये नित्ये त्वा महमिति सदा भावयति यः ।
किमाश्चर्यं तस्य त्रिनयन-समृद्धिं तृणयतो
महासंवर्ताग्नि-र्विरचयति नीराजनविधिम् ॥
ஸ்வதேஹோத்பூதாபி-ர்க்றுணிபி-ரணிமாத்யாபி-ரபிதோ
னிஷேவ்யே னித்யே த்வா மஹமிதி ஸதா பாவயதி யஃ |
கிமாஶ்சர்யம் தஸ்ய த்ரினயன-ஸம்றுத்திம் த்றுணயதோ
மஹாஸம்வர்தாக்னி-ர்விரசயதி னீராஜனவிதிம் || 30 ||
Oh one worthy of adoration! Oh eternal one! You are surrounded by the light rays of Anima and others generated from your own body! One who constantly meditates on you, does not have birth and death. You are the most suitable Super power who destroy fire of the deluge, to be served all. The great fire of dissolution is like the ceremony of waving lights performed for you. Wise considers the wealth of the three eyed God, as worthless and as equal to dried grass.

31: चतुः-षष्टया तन्त्रैः सकल मतिसन्धाय भुवनं
स्थितस्तत्त्त-सिद्धि प्रसव परतन्त्रैः पशुपतिः ।
पुनस्त्व-न्निर्बन्धा दखिल-पुरुषार्थैक घटना-
स्वतन्त्रं ते तन्त्रं क्षितितल मवातीतर-दिदम् ॥
சதுஃ-ஷஷ்டயா தன்த்ரைஃ ஸகல மதிஸன்தாய புவனம்
ஸ்திதஸ்தத்த்த-ஸித்தி ப்ரஸவ பரதன்த்ரைஃ பஶுபதிஃ |
புனஸ்த்வ-ன்னிர்பன்தா தகில-புருஷார்தைக கடனா-
ஸ்வதன்த்ரம் தே தன்த்ரம் க்ஷிதிதல மவாதீதர-திதம் ||
The Lord of all souls, Pasupathi created 64 thanthras or spiritual disciplines, for attaining only one power restricted to each discipline. Then he started relaxing. You motivated him to create this mortal world. But Sri vidya, your spiritual discipline grants the devotee, which brings together all 64 disciplines as one, to attain all the principal objects of human life. Oh Mother with your grace, most precious Sri vidya, has descended to the surface of the earth.
Though forms of Shiva are numerous, in Saiva Siddhanta tradition, 25 or 64 or 108 anthropomorphic (iconic) forms are highlighted. In ancient times, different groups came up with their own list of forms competiting with one another. The Shaivas have 25 forms of Shiva, the Vaishnavas have 25 avatars of Vishnu, the Buddhists have 25 Buddhas, and the Jains have 24 Tirthankaras. The number 25 is significant because 25 is the number of tattvas (principles of reality) in the Sankhya philosophy. The number of Sanskrit consonents in the 5 x 5 scheme (5 sets of pentad consonents - 5 glutterals, 5 palatals, 5 cerebrals, 5 dentals, 5 labials).
Later 64 became the significant in Shaivite and Shakta Agamic traditions. There are 64 Yoginis, 64 Siddhas, 64 Bhairavas, 64 Bhairava Agamas, 64 Kaula Tantras, 64 Tantric kriyas (rites), 64 Kalas, 64 Tamil Shaivite Saints (63 Nayannars + Manikkavasagar). 64 is a holy number because it is 8 x 8. Eight, is significant because it is the number of existent entities in creation, and also the state of Shiva beyond the seven higher worlds of creation (bhu, bhuva, svaha, maha, jana, tapa, satya) and beyond the seven chakras (muladhara, svadhisthana, manipura, anahata, vishuddha, ajna, and saharsra).
Finally, 64, became 108. There are 108 Upanishads of the Muktika canon, 108 (main) Pancharatra Agamas of the Vaishnavas, 108 Divyadeshas (holy pilgrimage spots) of the Sri-Vaishnavas, 108 beads on japa malas (chanting rosaries), 108 divisions of the eclipctic in Vedic astrology, 108 names in the ashtottarashata namavalis (list of Divine names), etc.

32: शिवः शक्तिः कामः क्षिति-रथ रविः शीतकिरणः
स्मरो हंसः शक्र-स्तदनु च परा-मार-हरयः ।
अमी हृल्लेखाभि-स्तिसृभि-रवसानेषु घटिता
भजन्ते वर्णास्ते तव जननि नामावयवताम् ॥
ஶிவஃ ஶக்திஃ காமஃ க்ஷிதி-ரத ரவிஃ ஶீதகிரணஃ
ஸ்மரோ ஹம்ஸஃ ஶக்ர-ஸ்ததனு ச பரா-மார-ஹரயஃ |
அமீ ஹ்றுல்லேகாபி-ஸ்திஸ்றுபி-ரவஸானேஷு கடிதா
பஜன்தே வர்ணாஸ்தே தவ ஜனனி னாமாவயவதாம் ||
The holy Pancha dasakshari manthra consists of three parts:
Vahni kundalini: ka-aa-ee-la-hrim at the end of Vagbhava koota;
Surya Kundalini: ha-sa-ka-ha-la-hrin at the end of kama raja koota; and
Soma kundalini: sa-ka-la-hrim at the end of Shakthi koota. She who is mother of us all,

ka - lord Shiva; a - Shakthi; ee - the god of love; la - earth;
ha - the sun god; sa - the cool moon god; ka - the god of love; ha - the sky; la - Indra;
sa - Para; ka - the God of love; la - Hari;
Oh Mother! with the three Hrimkaras joined to the ends of these syllables, become parts of your name (the fifteen syllabled mantra with the sixteenth secret syllable `Srim' becomes the SriVidya mantra)

33: स्मरं योनिं लक्ष्मीं त्रितय-मिद-मादौ तव मनो
र्निधायैके नित्ये निरवधि-महाभोग-रसिकाः ।
भजन्ति त्वां चिन्तामणि-गुणनिबद्धाक्ष-वलयाः
शिवाग्नौ जुह्वन्तः सुरभिघृत-धाराहुति-शतै ॥
ஸ்மரம் யோனிம் லக்ஷ்மீம் த்ரிதய-மித-மாதௌ தவ மனோர்
னிதாயைகே னித்யே னிரவதி-மஹாபோக-ரஸிகாஃ |
பஜன்தி த்வாம் சின்தாமணி-குணனிபத்தாக்ஷ-வலயாஃ
ஶிவாக்னௌ ஜுஹ்வன்தஃ ஸுரபிக்றுத-தாராஹுதி-ஶதை ||
Three syllables or three letter triad, klim-hrim-srim (Smara, Yoni, Lakshmi) appear in the beginning of your mantra, Oh Eternal mother! Those who realize the essence of these manthras, perform endless sacrifice (with the pure scented ghee of the holy cow, the fire triangle), and worship you with the the rosary of Cintamani gems or the garland of the gem of thoughts. This gives the soul, unlimited bliss.

34: शरीरं त्वं शम्भोः शशि-मिहिर-वक्षोरुह-युगं
तवात्मानं मन्ये भगवति नवात्मान-मनघम् ।
अतः शेषः शेषीत्यय-मुभय-साधारणतया
स्थितः सम्बन्धो वां समरस-परानन्द-परयोः ॥
ஶரீரம் த்வம் ஶம்போஃ ஶஶி-மிஹிர-வக்ஷோருஹ-யுகம்
தவாத்மானம் மன்யே பகவதி னவாத்மான-மனகம் |
அதஃ ஶேஷஃ ஶேஷீத்யய-முபய-ஸாதாரணதயா
ஸ்திதஃ ஸம்பன்தோ வாம் ஸமரஸ-பரானன்த-பரயோஃ ||
Oh Bhagavati! Supreme goddess, you are the body of Sambhu, with the busts of sun and moon. (Sakti is body of Siva during dissolution). I visualise One with nine parts as your body. (Siva is body of Sakti during creation). Both SivaSakti becomes becomes equal in each of you, indicating the one perfect relation of happiness. This is similar to ancient Ying-Yang concept, ONLY ONE appearing as two as one inside the other, but actually one.

35: मनस्त्वं व्योम त्वं मरुदसि मरुत्सारथि-रसि
त्वमाप-स्त्वं भूमि-स्त्वयि परिणतायां न हि परम् ।
त्वमेव स्वात्मानं परिण्मयितुं विश्व वपुषा
चिदानन्दाकारं शिवयुवति भावेन बिभृषे ॥
மனஸ்த்வம் வ்யோம த்வம் மருதஸி மருத்ஸாரதி-ரஸி
த்வமாப-ஸ்த்வம் பூமி-ஸ்த்வயி பரிணதாயாம் ன ஹி பரம் |
த்வமேவ ஸ்வாத்மானம் பரிண்மயிதும் விஶ்வ வபுஷா
சிதானன்தாகாரம் ஶிவயுவதி பாவேன பிப்றுஷே ||
You are the mind, space, air, fire, water (and) earth! You are the universe, mother! There is nothing except you in the creation. Wise believe your form as the universe. You assumed the role of wife of Shiva, to bear the form of conciousness and/or eternal bliss. PARA Sakti is the micro and macrocosmic universe. All pervasive, within and without.

36: तवाज्ञचक्रस्थं तपन-शशि कोटि-द्युतिधरं
परं शम्भु वन्दे परिमिलित-पार्श्वं परचिता ।
यमाराध्यन् भक्त्या रवि शशि शुचीना-मविषये
निरालोके உलोके निवसति हि भालोक-भुवने ॥
தவாஜ்ஞசக்ரஸ்தம் தபன-ஶஶி கோடி-த்யுதிதரம்
பரம் ஶம்பு வன்தே பரிமிலித-பார்ஶ்வம் பரசிதா |
யமாராத்யன் பக்த்யா ரவி ஶஶி ஶுசீனா-மவிஷயே
னிராலோகே உலோகே னிவஸதி ஹி பாலோக-புவனே ||
I salute the Para Sambhu who is present in your Agna chakra- the holy wheel of order, who has the luster of billions of moon and sun. One, worshipping Para Sambhu (surrounded by your two forms on both sides) with devotion, certainly lives in the luminous plane, that is beyond the sun, moon and fire, which is invisible plane/space (compared to visible universe).

37: विशुद्धौ ते शुद्धस्फतिक विशदं व्योम-जनकं
शिवं सेवे देवीमपि शिवसमान-व्यवसिताम् ।
ययोः कान्त्या यान्त्याः शशिकिरण्-सारूप्यसरणे
विधूतान्त-र्ध्वान्ता विलसति चकोरीव जगती ॥
விஶுத்தௌ தே ஶுத்தஸ்பதிக விஶதம் வ்யோம-ஜனகம்
ஶிவம் ஸேவே தேவீமபி ஶிவஸமான-வ்யவஸிதாம் |
யயோஃ கான்த்யா யான்த்யாஃ ஶஶிகிரண்-ஸாரூப்யஸரணே
விதூதான்த-ர்த்வான்தா விலஸதி சகோரீவ ஜகதீ ||
I worship or bow before the Shiva, in your Vishuddhi cakra or supremely pure wheel, who is of the pure crystal form, who is the originator of the space element, along with you my mother! I bow before you both, who have same stream of thought, with moon like light removing the darkness of ignorance frever from the mind. Everything around shine like the Cakora bird, dissolving the inner darkness. Thus a devotee worship Siva and Sakti together, with ignorance removed.

38: समुन्मीलत् संवित्कमल-मकरन्दैक-रसिकं
भजे हंसद्वन्द्वं किमपि महतां मानसचरम् ।
यदालापा-दष्टादश-गुणित-विद्यापरिणतिः
यदादत्ते दोषाद् गुण-मखिल-मद्भ्यः पय इव ॥
ஸமுன்மீலத் ஸம்வித்கமல-மகரன்தைக-ரஸிகம்
பஜே ஹம்ஸத்வன்த்வம் கிமபி மஹதாம் மானஸசரம் |
யதாலாபா-தஷ்டாதஶ-குணித-வித்யாபரிணதிஃ
யதாதத்தே தோஷாத் குண-மகில-மத்ப்யஃ பய இவ || 38 ||
I adore/pray the divine swan couple (Siva and Sakti), who relish the honey of the fully bloomed lotus of knowledge, which swim in the Manasa lake of the hearts of wise/great men. From their conversation, came the eighteen arts, which can never be described (but experienced). With these systems of knowledge, One can differentiate the good from the bad (virtue from sin), like (seperating) milk from water. Siva and Sakti are in the lake of the heart.

39: तव स्वाधिष्ठाने हुतवह-मधिष्ठाय निरतं
तमीडे संवर्तं जननि महतीं तां च समयाम् ।
यदालोके लोकान् दहति महसि क्रोध-कलिते
दयार्द्रा या दृष्टिः शिशिर-मुपचारं रचयति ॥
தவ ஸ்வாதிஷ்டானே ஹுதவஹ-மதிஷ்டாய னிரதம்
தமீடே ஸம்வர்தம் ஜனனி மஹதீம் தாம் ச ஸமயாம் |
யதாலோகே லோகான் தஹதி மஹஸி க்ரோத-கலிதே
தயார்த்ரா யா த்றுஷ்டிஃ ஶிஶிர-முபசாரம் ரசயதி ||
Oh Mother! having the fire element in your holy wheel of Swadishtana, I praise the Rudra who shines in that fire like the destroying fire of end of creation. You shine there as the great Samayaa, with your tender compassionate look of mercy serving as a cooling remedy. Mother, I think and worship you Samayaa!

40: तटित्वन्तं शक्त्या तिमिर-परिपन्थि-स्फुरणया
स्फुर-न्ना नरत्नाभरण-परिणद्धेन्द्र-धनुषम् ।
तव श्यामं मेघं कमपि मणिपूरैक-शरणं
निषेवे वर्षन्तं-हरमिहिर-तप्तं त्रिभुवनम् ॥
தடித்வன்தம் ஶக்த்யா திமிர-பரிபன்தி-ஸ்புரணயா
ஸ்புர-ன்னா னரத்னாபரண-பரிணத்தேன்த்ர-தனுஷம் |
தவ ஶ்யாமம் மேகம் கமபி மணிபூரைக-ஶரணம்
னிஷேவே வர்ஷன்தம்-ஹரமிஹிர-தப்தம் த்ரிபுவனம் ||
I worship or bow before dark cloud which showers on the three worlds, burnt by the fire of dissolution, by Rudhra like the sun of the deluge. I bow before the principle of your wheel of Manipooraka, as the only resort. Parashakthi shines like the enemy of darkness, which is with the shining jewels of precious stones of lightning. Looks like a rainbow formed by (your) shining gem studded ornaments. The rain water of Sakti as a strange cloud cools the three burnt worlds.

41: तवाधारे मूले सह समयया लास्यपरया
नवात्मान मन्ये नवरस-महाताण्डव-नटम् ।
उभाभ्या मेताभ्या-मुदय-विधि मुद्दिश्य दयया
सनाथाभ्यां जज्ञे जनक जननीमत् जगदिदम् ॥
தவாதாரே மூலே ஸஹ ஸமயயா லாஸ்யபரயா
னவாத்மான மன்யே னவரஸ-மஹாதாண்டவ-னடம் |
உபாப்யா மேதாப்யா-முதய-விதி முத்திஶ்ய தயயா
ஸனாதாப்யாம் ஜஜ்ஞே ஜனக ஜனனீமத் ஜகதிதம் ||
I pray worship Samayaa (Sakti) who likes to dance (Lasya dance), in holy wheel of Mooladhara. Lord performs the great Tandava or Vigorous dance, Which has all the shades of nine emotions or sentiments. This world has acquired ShivaSakthi as parents. Because you are endowed with compassion, you wed one another to recreate the world. Worship Sakthi mentally and Siva externally (with the sense and other organs).

Soundarya Lahari (The waves of beauty)

People were worshipping female deities in fearful form, by offering animal and human sacrifices. There was a need to correct these and go for compassionate and peaceful rituals. The author develops the concept of Universal Mother, as every ones' own divine mother, the most beautiful, compassionate and caring lady, one can find. This helped in converting fearful figures to pretty forms like Kamakshi and Annapoorni. In Tiruvanai kovil, there is a story that Adi shankara converted fearful deity in to compassionate and beautiful Akilandeswari by offering thadangam (Srichakra) and installing Bala ganapathi idol/form before Akilandeswari.
During the period of poets like Bhartrihari, Dandin, and Bilhana (Guptas or Golden age of Hindu revival), large number of poems, dealing with a different rasa or aesthetic mood were written. Sringara rasa poems dwell on the ways and means of women who rule or impress by their bewitching beauty. Bulk of them were lost and many are still available partially. This second part looks similar to many poems written during that period.

द्वितीय भागः – सौन्दर्य लहरी
த்விதீய பாகஃ – ஸௌன்தர்ய லஹரீ

42: गतै-र्माणिक्यत्वं गगनमणिभिः सान्द्रघटितं
किरीटं ते हैमं हिमगिरिसुते कीतयति यः ॥
स नीडेयच्छाया-च्छुरण-शकलं चन्द्र-शकलं
धनुः शौनासीरं किमिति न निबध्नाति धिषणाम् ॥
கதைர் மாணிக்யத்வம் ககனமணிபிஃ ஸான்த்ரகடிதம்
கிரீடம் தே ஹைமம் ஹிமகிரிஸுதே கீதயதி யஃ ||
ஸ னீடேயச்சாயா-ச்சுரண-ஶகலம் சன்த்ர-ஶகலம்
தனுஃ ஶௌனாஸீரம் கிமிதி ன னிபத்னாதி திஷணாம் ||
Oh daughter of the snowy mountain! will the one, who chooses to describe your golden crown with the twelve suns which have become gems that are densely combined, not compose the hymn? In the dazzling light of those jewels, the crescent in your crown (fragment of the moon) will be considered as rainbow, but it is the bow of Indra. It is colourful from the lustre of the celestial orbs (the suns)?

43: धुनोतु ध्वान्तं न-स्तुलित-दलितेन्दीवर-वनं
घनस्निग्ध-श्लक्ष्णं चिकुर निकुरुम्बं तव शिवे ।
यदीयं सौरभ्यं सहज-मुपलब्धुं सुमनसो
वसन्त्यस्मिन् मन्ये बलमथन वाटी-विटपिनाम् ॥
துனோது த்வான்தம் ன-ஸ்துலித-தலிதேன்தீவர-வனம்
கனஸ்னிக்த-ஶ்லக்ஷ்ணம் சிகுர னிகுரும்பம் தவ ஶிவே |
யதீயம் ஸௌரப்யம் ஸஹஜ-முபலப்தும் ஸுமனஸோ
வஸன்த்யஸ்மின் மன்யே பலமதன வாடீ-விடபினாம் ||
Oh, the great consort of Shiva, Let the darkness of our mind be destroyed, by the crowning glory on your head with dense, glossy (and) soft hair, which resembles the the forest of full bloomed blue lotus flowers. The pretty flowers of Indra’s Garden, get the natural scent of thine hair.

44: तनोतु क्षेमं न-स्तव वदनसौन्दर्यलहरी
परीवाहस्रोतः-सरणिरिव सीमन्तसरणिः।
वहन्ती- सिन्दूरं प्रबलकबरी-भार-तिमिर
द्विषां बृन्दै-र्वन्दीकृतमेव नवीनार्क केरणम् ॥
தனோது க்ஷேமம் ன-ஸ்தவ வதனஸௌன்தர்யலஹரீ
பரீவாஹஸ்ரோதஃ-ஸரணிரிவ ஸீமன்தஸரணிஃ|
வஹன்தீ- ஸின்தூரம் ப்ரபலகபரீ-பார-திமிர
த்விஷாம் ப்றுன்தை-ர்வன்தீக்றுதமேவ னவீனார்க கேரணம் ||
The line parting thine hairs, which looks like an overflowing stream from the rushing waves of your facial beauty, bears or holds the vermillion powder, like the ray of a rising sun. Oh mother! with your hair which is dark like the multitude of foes in the form of darkness, Please grant us our well being and protect us or give us peace.

45: अरालै स्वाभाव्या-दलिकलभ-सश्रीभि रलकैः
परीतं ते वक्त्रं परिहसति पङ्केरुहरुचिम् ।
दरस्मेरे यस्मिन् दशनरुचि किञ्जल्क-रुचिरे
सुगन्धौ माद्यन्ति स्मरदहन चक्षु-र्मधुलिहः ॥
அராலை ஸ்வாபாவ்யா-தலிகலப-ஸஶ்ரீபி ரலகைஃ
பரீதம் தே வக்த்ரம் பரிஹஸதி பங்கேருஹருசிம் |
தரஸ்மேரே யஸ்மின் தஶனருசி கிஞ்ஜல்க-ருசிரே
ஸுகன்தௌ மாத்யன்தி ஸ்மரதஹன சக்ஷு-ர்மதுலிஹஃ ||
Your face, surrounded by naturally curly golden thread like hair with the beauty of young honey bees, ridicules the beauty of the lotus. With slightly parted smile, the lustrous sweetly scented teeth which are the beautiful lotus filaments, You cast a spell or captivate the eyes of Lord, who burnt the god of love.

46: ललाटं लावण्य द्युति विमल-माभाति तव यत्
द्वितीयं तन्मन्ये मकुटघटितं चन्द्रशकलम् ।
विपर्यास-न्यासा दुभयमपि सम्भूय च मिथः
सुधालेपस्यूतिः परिणमति राका-हिमकरः ॥
லலாடம் லாவண்ய த்யுதி விமல-மாபாதி தவ யத்
த்விதீயம் தன்மன்யே மகுடகடிதம் சன்த்ரஶகலம் |
விபர்யாஸ-ன்யாஸா துபயமபி ஸம்பூய ச மிதஃ
ஸுதாலேபஸ்யூதிஃ பரிணமதி ராகா-ஹிமகரஃ ||
I suspect that forehead of yours which shines with pure lustrous beauty, is the second fragment of moon (imprisoned half moon), enjoined to your crown. By placing the two in reverse order, and combined with the seam plastered by nectar, transforms into the moon on a full moon night.

47: भ्रुवौ भुग्ने किञ्चिद्भुवन-भय-भङ्गव्यसनिनि
त्वदीये नेत्राभ्यां मधुकर-रुचिभ्यां धृतगुणम् ।
धनु र्मन्ये सव्येतरकर गृहीतं रतिपतेः
प्रकोष्टे मुष्टौ च स्थगयते निगूढान्तर-मुमे ॥
ப்ருவௌ புக்னே கிம்சித்புவன-பய-பங்கவ்யஸனினி
த்வதீயே னேத்ராப்யாம் மதுகர-ருசிப்யாம் த்றுதகுணம் |
தனு ர்மன்யே ஸவ்யேதரகர க்றுஹீதம் ரதிபதேஃ
ப்ரகோஷ்டே முஷ்டௌ ச ஸ்தகயதே னிகூடான்தர-முமே ||
Oh Goddess Uma, who removes fear from the world, I think your slightly curved eyebrows tied by a hoard of honey bees forming the string, resembles the bow of the god of love (which is held by his left hand hiding the middle part, by the wrist, and folded fingers). These are description for the bow of God of love or Cupid.

48: अहः सूते सव्य तव नयन-मर्कात्मकतया
त्रियामां वामं ते सृजति रजनीनायकतया ।
तृतीया ते दृष्टि-र्दरदलित-हेमाम्बुज-रुचिः
समाधत्ते सन्ध्यां दिवसर्-निशयो-रन्तरचरीम् ॥
அஹஃ ஸூதே ஸவ்ய தவ னயன-மர்காத்மகதயா
த்ரியாமாம் வாமம் தே ஸ்றுஜதி ரஜனீனாயகதயா |
த்றுதீயா தே த்றுஷ்டி-ர்தரதலித-ஹேமாம்புஜ-ருசிஃ
ஸமாதத்தே ஸன்த்யாம் திவஸர்-னிஶயோ-ரன்தரசரீம் ||
Your right eye being of the nature of the sun, makes the day. Your left eye being of the nature of the moon creates the night. Your third middle eye which is like the slightly blossomed golden lotus, produces the twilight, making the dawn and the dusk.

49: विशाला कल्याणी स्फुतरुचि-रयोध्या कुवलयैः
कृपाधाराधारा किमपि मधुराஉஉभोगवतिका ।
अवन्ती दृष्टिस्ते बहुनगर-विस्तार-विजया
ध्रुवं तत्तन्नाम-व्यवहरण-योग्याविजयते ॥
விஶாலா கல்யாணீ ஸ்புதருசி-ரயோத்யா குவலயைஃ
க்றுபாதாராதாரா கிமபி மதுராஉஉபோகவதிகா |
அவன்தீ த்றுஷ்டிஸ்தே பஹுனகர-விஸ்தார-விஜயா
த்ருவம் தத்தன்னாம-வ்யவஹரண-யோக்யாவிஜயதே ||
The wide look from your eyes, is pervasive, auspicious, of full bloomed beauty which can not be matched by blue lily flowers. Your Sparkling long and pretty eyes, are the reservoirs of a stream of compassion, sweetness personified, and certainly victorious. Capable of saving devotees, in the several cities, You are rightly known by names such as Visala, Kalyani etc.

50: कवीनां सन्दर्भ-स्तबक-मकरन्दैक-रसिकं
कटाक्ष-व्याक्षेप-भ्रमरकलभौ कर्णयुगलम् ।
अमुञ्च्न्तौ दृष्ट्वा तव नवरसास्वाद-तरलौ
असूया-संसर्गा-दलिकनयनं किञ्चिदरुणम् ॥
கவீனாம் ஸன்தர்ப-ஸ்தபக-மகரன்தைக-ரஸிகம்
கடாக்ஷ-வ்யாக்ஷேப-ப்ரமரகலபௌ கர்ணயுகலம் |
அமுஞ்ச்ன்தௌ த்றுஷ்ட்வா தவ னவரஸாஸ்வாத-தரலௌ
அஸூயா-ஸம்ஸர்கா-தலிகனயனம் கிஞ்சிதருணம் ||
Your two long eyes with distracted glance, resemble two little bees relishing the honey. Your two ears, are bent upon drinking the honey of the flower cluster of the poems (composition of poets presented by your devotees). Your third eye is little red, with jealousy and envy.

51: शिवे शङ्गारार्द्रा तदितरजने कुत्सनपरा
सरोषा गङ्गायां गिरिशचरिते विस्मयवती ।
हराहिभ्यो भीता सरसिरुह सौभाग्य-जननी
सखीषु स्मेरा ते मयि जननि दृष्टिः सकरुणा ॥
ஶிவே ஶங்காரார்த்ரா ததிதரஜனே குத்ஸனபரா
ஸரோஷா கங்காயாம் கிரிஶசரிதே விஸ்மயவதீ |
ஹராஹிப்யோ பீதா ஸரஸிருஹ ஸௌபாக்ய-ஜனனீ
ஸகீஷு ஸ்மேரா தே மயி ஜனனி த்றுஷ்டிஃ ஸகருணா ||
Oh Mother of all universe! your eye melts with love (looking) upon Siva. Your eyes filled with: hatred at all other men; anger when looking at Ganga, the other wife of your Lord; wonder on hearing the stories of your Lord; fear when seeing the snakes worn by your Lord; red colour of of the pretty lotus; smiles (when) looking upon friends; compassion (when looking) upon me.

52: गते कर्णाभ्यर्णं गरुत इव पक्ष्माणि दधती
पुरां भेत्तु-श्चित्तप्रशम-रस-विद्रावण फले ।
इमे नेत्रे गोत्राधरपति-कुलोत्तंस-कलिके
तवाकर्णाकृष्ट स्मरशर-विलासं कलयतः॥
கதே கர்ணாப்யர்ணம் கருத இவ பக்ஷ்மாணி தததீ
புராம் பேத்து-ஶ்சித்தப்ரஶம-ரஸ-வித்ராவண பலே |
இமே னேத்ரே கோத்ராதரபதி-குலோத்தம்ஸ-கலிகே
தவாகர்ணாக்றுஷ்ட ஸ்மரஶர-விலாஸம் கலயதஃ||
Oh , flower bud from the family crest of Himavan! these eyes of yours, which have approached the proximity of the ear, which bear eyelashes like feathers of eagle, are determined to disturb the quiet mind of Siva, who destroyed the three cities/worlds. Your two eyes elongated up to thine ears, possess the grace of the arrows of Cupid or God of love.

53: विभक्त-त्रैवर्ण्यं व्यतिकरित-लीलाञ्जनतया
विभाति त्वन्नेत्र त्रितय मिद-मीशानदयिते ।
पुनः स्रष्टुं देवान् द्रुहिण हरि-रुद्रानुपरतान्
रजः सत्वं वेभ्रत् तम इति गुणानां त्रयमिव ॥
விபக்த-த்ரைவர்ண்யம் வ்யதிகரித-லீலாஞ்ஜனதயா
விபாதி த்வன்னேத்ர த்ரிதய மித-மீஶானதயிதே |
புனஃ ஸ்ரஷ்டும் தேவான் த்ருஹிண ஹரி-ருத்ரானுபரதான்
ரஜஃ ஸத்வம் வேப்ரத் தம இதி குணானாம் த்ரயமிவ ||
Oh, Darling or beloved of Isana/Shiva! Your three eyes shine by the eye shades you wear, in three seperate colours (red, white and blue) enhancing your beauty. Three colours represent properties: rajas; satva; and tamas, as if to recreate the holy trinity (Druhina, Hari and Rudra) who have ceased to exist (to become one with you) after last cycle of creation-dissolution.

54: पवित्रीकर्तुं नः पशुपति-पराधीन-हृदये
दयामित्रै र्नेत्रै-ररुण-धवल-श्याम रुचिभिः ।
नदः शोणो गङ्गा तपनतनयेति ध्रुवमुम्
त्रयाणां तीर्थाना-मुपनयसि सम्भेद-मनघम् ॥
பவித்ரீகர்தும் னஃ பஶுபதி-பராதீன-ஹ்றுதயே
தயாமித்ரை ர்னேத்ரை-ரருண-தவல-ஶ்யாம ருசிபிஃ |
னதஃ ஶோணோ கங்கா தபனதனயேதி த்ருவமும்
த்ரயாணாம் தீர்தானா-முபனயஸி ஸம்பேத-மனகம் ||
You have the heart owned by Pasupathi; Your eyes are the companions of mercy/compassion. (Your eyes) Coloured red, white and black, resembling the holy rivers (red Sonabhadra, white Ganga and black Yamuna) remove all sins of the world in order to purify us and make us all holy.

55: निमेषोन्मेषाभ्यां प्रलयमुदयं याति जगति
तवेत्याहुः सन्तो धरणिधर-राजन्यतनये ।
त्वदुन्मेषाज्जातं जगदिद-मशेषं प्रलयतः
परेत्रातुं शंङ्के परिहृत-निमेषा-स्तव दृशः ॥
னிமேஷோன்மேஷாப்யாம் ப்ரலயமுதயம் யாதி ஜகதி
தவேத்யாஹுஃ ஸன்தோ தரணிதர-ராஜன்யதனயே |
த்வதுன்மேஷாஜ்ஜாதம் ஜகதித-மஶேஷம் ப்ரலயதஃ
பரேத்ராதும் ஶம்ங்கே பரிஹ்றுத-னிமேஷா-ஸ்தவ த்றுஶஃ ||
Oh daughter of the royal or king of mountains! The learned sages tell that the world proceeds to annihilation (and) creation on the closing and opening of your eye lids. I suspect that your eye has stopped closing the eye lids, to protect this entire world, from annihilation.

56: तवापर्णे कर्णे जपनयन पैशुन्य चकिता
निलीयन्ते तोये नियत मनिमेषाः शफरिकाः ।
इयं च श्री-र्बद्धच्छदपुटकवाटं कुवलयं
जहाति प्रत्यूषे निशि च विघतय्य प्रविशति॥ 56 ॥
தவாபர்ணே கர்ணே ஜபனயன பைஶுன்ய சகிதா
னிலீயன்தே தோயே னியத மனிமேஷாஃ ஶபரிகாஃ |
இயம் ச ஶ்ரீ-ர்பத்தச்சதபுடகவாடம் குவலயம்
ஜஹாதி ப்ரத்யூஷே னிஶி ச விகதய்ய ப்ரவிஶதி||
Oh Aparna (who is begotten to none,)! it is certain that the glittering female fish hide in the water with unblinking eyes, fearing that your long eyes resembling them all, would murmur bad about them in your ears to which they are close by. Goddess Lakshmi or beauty abandons the blooming blue Lilly flowers, to reside in Sakti's eyes during the day and in the lily at night.

57: दृशा द्राघीयस्या दरदलित नीलोत्पल रुचा
दवीयांसं दीनं स्नपा कृपया मामपि शिवे ।
अनेनायं धन्यो भवति न च ते हानिरियता
वने वा हर्म्ये वा समकर निपातो हिमकरः ॥
த்றுஶா த்ராகீயஸ்யா தரதலித னீலோத்பல ருசா
தவீயாம்ஸம் தீனம் ஸ்னபா க்றுபயா மாமபி ஶிவே |
அனேனாயம் தன்யோ பவதி ன ச தே ஹானிரியதா
வனே வா ஹர்ம்யே வா ஸமகர னிபாதோ ஹிமகரஃ ||
Oh Great Consort of Lord Shiva! Please bathe me also (poor one far removed from you), with compassion by your look, which is far sighted with the beauty of a glittering slightly blossomed divine blue lotus flower. By your look I will become rich with all that is known, while you do not loose anything whatsoever. The moon shines equally on the forest as well as the palace.

58: अरालं ते पालीयुगल-मगराजन्यतनये
न केषा-माधत्ते कुसुमशर कोदण्ड-कुतुकम् ।
तिरश्चीनो यत्र श्रवणपथ-मुल्ल्ङ्य्य विलसन्
अपाङ्ग व्यासङ्गो दिशति शरसन्धान धिषणाम् ॥
அராலம் தே பாலீயுகல-மகராஜன்யதனயே
ன கேஷா-மாதத்தே குஸுமஶர கோதண்ட-குதுகம் |
திரஶ்சீனோ யத்ர ஶ்ரவணபத-முல்ல்ங்ய்ய விலஸன்
அபாம்க வ்யாஸம்கோ திஶதி ஶரஸன்தான திஷணாம் ||
Oh daughter of the royal or king of mountains! Who will doubt that the curved ridges between your eyes and ears, are the flower bow of the God of Love? Side glances of your eyes piercing through the reach of the ear, appears as if the arrows have been sent through thine ears.

59: स्फुरद्गण्डाभोग-प्रतिफलित ताट्ङ्क युगलं
चतुश्चक्रं मन्ये तव मुखमिदं मन्मथरथम् ।
यमारुह्य द्रुह्य त्यवनिरथ मर्केन्दुचरणं
महावीरो मारः प्रमथपतये सज्जितवते ॥
ஸ்புரத்கண்டாபோக-ப்ரதிபலித தாட்ங்க யுகலம்
சதுஶ்சக்ரம் மன்யே தவ முகமிதம் மன்மதரதம் |
யமாருஹ்ய த்ருஹ்ய த்யவனிரத மர்கேன்துசரணம்
மஹாவீரோ மாரஃ ப்ரமதபதயே ஸஜ்ஜிதவதே ||
I think this face of yours with the pair of ear rings/studs reflected on the shining cheeks appears like the four wheeled chariot of God of love or Cupid. Cupid might have thought that, he can win Lord Shiva riding in the chariot of earth, with the sun and moon as wheels.

60: सरस्वत्याः सूक्ती-रमृतलहरी कौशलहरीः
पिब्नत्याः शर्वाणि श्रवण-चुलुकाभ्या-मविरलम् ।
चमत्कारः-श्लाघाचलित-शिरसः कुण्डलगणो
झणत्करैस्तारैः प्रतिवचन-माचष्ट इव ते ॥ 60 ॥
ஸரஸ்வத்யாஃ ஸூக்தீ-ரம்றுதலஹரீ கௌஶலஹரீஃ
பிப்னத்யாஃ ஶர்வாணி ஶ்ரவண-சுலுகாப்யா-மவிரலம் |
சமத்காரஃ-ஶ்லாகாசலித-ஶிரஸஃ குண்டலகணோ
ஜணத்கரைஸ்தாரைஃ ப்ரதிவசன-மாசஷ்ட இவ தே ||
Oh Great consort of Lord Shiva, Your sweet voice/excellent speech flows like the continuous waves of nectar, filling the ear vessels of Saraswathi. Saraswathi nods her head in praise of poetical charm, while jingling sound made by her ear rings/studs appears as if they applaud your words.

61: असौ नासावंश-स्तुहिनगिरिवण्श-ध्वजपटि
त्वदीयो नेदीयः फलतु फल-मस्माकमुचितम् ।
वहत्यन्तर्मुक्ताः शिशिरकर-निश्वास-गलितं
समृद्ध्या यत्तासां बहिरपि च मुक्तामणिधरः ॥ 61 ॥
அஸௌ னாஸாவம்ஶ-ஸ்துஹினகிரிவண்ஶ-த்வஜபடி
த்வதீயோ னேதீயஃ பலது பல-மஸ்மாகமுசிதம் |
வஹத்யன்தர்முக்தாஃ ஶிஶிரகர-னிஶ்வாஸ-கலிதம்
ஸம்றுத்த்யா யத்தாஸாம் பஹிரபி ச முக்தாமணிதரஃ ||
Oh Goddess, who is the flag/banner of the race of the snowy mountains! Let your thin bamboo like nose, bless us with the imminent and appropriate reward. You are wearing a rare pearl nose (stud), and by the cool exhalation the pearl (nose ornament) is on the outside also. Your nose is a storehouse of rarest divine pearls.

62: प्रकृत्याஉஉरक्ताया-स्तव सुदति दन्दच्छदरुचेः
प्रवक्ष्ये सदृश्यं जनयतु फलं विद्रुमलता ।
न बिम्बं तद्बिम्ब-प्रतिफलन-रागा-दरुणितं
तुलामध्रारोढुं कथमिव विलज्जेत कलया ॥ 62 ॥
ப்ரக்றுத்யாஉ உரக்தாயா-ஸ்தவ ஸுததி தன்தச்சதருசேஃ
ப்ரவக்ஷ்யே ஸத்றுஶ்யம் ஜனயது பலம் வித்ருமலதா |
ன பிம்பம் தத்பிம்ப-ப்ரதிபலன-ராகா-தருணிதம்
துலாமத்ராரோடும் கதமிவ விலஜ்ஜேத கலயா ||
Oh Goddess with beautiful rows of teeth! Bimba fruit hangs its head in shame, on being compared to your beautiful blood red lips, which is naturally red! Hence an imaginary coral fruit is suggested as a possible standard of comparison.

63: स्मितज्योत्स्नाजालं तव वदनचन्द्रस्य पिबतां
चकोराणा-मासी-दतिरसतया चञ्चु-जडिमा ।
अतस्ते शीतांशो-रमृतलहरी माम्लरुचयः
पिबन्ती स्वच्छन्दं निशि निशि भृशं काञ्जि कधिया ॥ 63 ॥
ஸ்மிதஜ்யோத்ஸ்னாஜாலம் தவ வதனசன்த்ரஸ்ய பிபதாம்
சகோராணா-மாஸீ-ததிரஸதயா சஞ்சு-ஜடிமா |
அதஸ்தே ஶீதாம்ஶோ-ரம்றுதலஹரீ மாம்லருசயஃ
பிபன்தீ ஸ்வச்சன்தம் னிஶி னிஶி ப்றுஶம் காஞ்ஜி கதியா ||
The Cakora birds drinking sweet nectar like light emanating from your moon like smiling face, observe that their tongues have been numbed, by drinking too sweet nectar. Desiring sour taste to compensate for earlier experience, they drink of their own free will, the wave of nectar of the moon, thinking it to be sour gruel.

64: (Getting of all knowledge
अविश्रान्तं पत्युर्गुणगण कथाम्रेडनजपा
जपापुष्पच्छाया तव जननि जिह्वा जयति सा ।
यदग्रासीनायाः स्फटिकदृष-दच्छच्छविमयि
सरस्वत्या मूर्तिः परिणमति माणिक्यवपुषा ॥ 64 ॥
அவிஶ்ரான்தம் பத்யுர்குணகண கதாம்ரேடனஜபா
ஜபாபுஷ்பச்சாயா தவ ஜனனி ஜிஹ்வா ஜயதி ஸா |
யதக்ராஸீனாயாஃ ஸ்படிகத்றுஷ-தச்சச்சவிமயி
ஸரஸ்வத்யா மூர்திஃ பரிணமதி மாணிக்யவபுஷா ||
Oh my Mother! that tongue of your's which is red like the hibiscus flower, unceasingly repeated chants and stories on the virtues of (your) victorious husband. The Goddess of learning Saraswathi who is white and sparkling like a crystal, sitting at the tip of your tongue turns red like the ruby, because of the colour of your tongue.

65: रणे जित्वा दैत्या नपहृत-शिरस्त्रैः कवचिभिः
निवृत्तै-श्चण्डांश-त्रिपुरहर-निर्माल्य-विमुखैः ।
विशाखेन्द्रोपेन्द्रैः शशिविशद-कर्पूरशकला
विलीयन्ते मातस्तव वदनताम्बूल-कबलाः ॥ 65 ॥
ரணே ஜித்வா தைத்யா னபஹ்றுத-ஶிரஸ்த்ரைஃ கவசிபிஃ
னிவ்றுத்தை-ஶ்சண்டாம்ஶ-த்ரிபுரஹர-னிர்மால்ய-விமுகைஃ |
விஶாகேன்த்ரோபேன்த்ரைஃ ஶஶிவிஶத-கர்பூரஶகலா
விலீயன்தே மாதஸ்தவ வதனதாம்பூல-கபலாஃ ||
Oh Universal Mother! Visakha, Indra and Upendra (or subrahmanya, Vishnu and Indra) are resting after returning from the war with Asuras. Have removed their head gear and armour, they are not interested in the left over of offerings to Siva, which belongs to Chandikeswara. They are swallowing with zest, betel leaf and areca nut with fragments of camphor white as the moon, from your mouth.

66: विपञ्च्या गायन्ती विविध-मपदानं पशुपते-
स्त्वयारब्धे वक्तुं चलितशिरसा साधुवचने ।
तदीयै-र्माधुर्यै-रपलपित-तन्त्रीकलरवां
निजां वीणां वाणीं निचुलयति चोलेन निभृतम् ॥ 66 ॥
விபஞ்ச்யா காயன்தீ விவித-மபதானம் பஶுபதே-
ஸ்த்வயாரப்தே வக்தும் சலிதஶிரஸா ஸாதுவசனே |
ததீயை-ர்மாதுர்யை-ரபலபித-தன்த்ரீகலரவாம்
னிஜாம் வீணாம் வாணீம் னிசுலயதி சோலேன னிப்றுதம் ||
Oh Universal Mother! When Saraswati was singing with the Veena/lute the great stories of (you and) Lord Pasupathi, You began to speak sweet words of appreciation, with the nodding of your head. Saraswati mutes the Veena by the covering cloth, so that the strings throwing sweetest music, are not put to shame by your voice full of sweetness.

67: करग्रेण स्पृष्टं तुहिनगिरिणा वत्सलतया
गिरिशेनो-दस्तं मुहुरधरपानाकुलतया ।
करग्राह्यं शम्भोर्मुखमुकुरवृन्तं गिरिसुते
कथङ्करं ब्रूम-स्तव चुबुकमोपम्यरहितम् ॥
கரக்ரேண ஸ்ப்றுஷ்டம் துஹினகிரிணா வத்ஸலதயா
கிரிஶேனோ-தஸ்தம் முஹுரதரபானாகுலதயா |
கரக்ராஹ்யம் ஶம்போர்முகமுகுரவ்றுன்தம் கிரிஸுதே
கதம்கரம் ப்ரூம-ஸ்தவ சுபுகமோபம்யரஹிதம் || 67 ||
Oh daughter of the mountain, how can one describe the beauty of your chin, which was caressed by fingers of your father Himavan with affection and which was often raised by Girisa (Lord of the mountain, Shiva) intent on kissing? Your chin which is the handle for the mirror of the face, did not have anything comparable!

68: भुजाश्लेषान्नित्यं पुरदमयितुः कन्टकवती
तव ग्रीवा धत्ते मुखकमलनाल-श्रियमियम् ।
स्वतः श्वेता काला गरु बहुल-जम्बालमलिना
मृणालीलालित्यं वहति यदधो हारलतिका ॥
புஜாஶ்லேஷான்னித்யம் புரதமயிதுஃ கன்டகவதீ
தவ க்ரீவா தத்தே முககமலனால-ஶ்ரியமியம் |
ஸ்வதஃ ஶ்வேதா காலா கரு பஹுல-ஜம்பாலமலினா
ம்றுணாலீலாலித்யம் வஹதி யததோ ஹாரலதிகா ||
Your neck appears full of thorns, due to the hairs standing out, by the frequent embrace of your Lord, who destroyed the three cities/worlds. Your neck looks like the beautiful stalk of your lotus like face. The chain of white pearls worn below the loveliness of the root of the lotus, is soiled by the incense and sandal paste applied on the neck.

69: गले रेखास्तिस्रो गति गमक गीतैक निपुणे
विवाह-व्यानद्ध-प्रगुणगुण-सङ्ख्या प्रतिभुवः ।
विराजन्ते नानाविध-मधुर-रागाकर-भुवां
त्रयाणां ग्रामाणां स्थिति-नियम-सीमान इव ते ॥
கலே ரேகாஸ்திஸ்ரோ கதி கமக கீதைக னிபுணே
விவாஹ-வ்யானத்த-ப்ரகுணகுண-ஸம்க்யா ப்ரதிபுவஃ |
விராஜன்தே னானாவித-மதுர-ராகாகர-புவாம்
த்ரயாணாம் க்ராமாணாம் ஸ்திதி-னியம-ஸீமான இவ தே ||
You are a sole expert in musical modes, musical modulations and songs (Gathi, Gamaka and Geetha)! The three lucky lines on your neck, are like a reminder of the number of stranded threads tied during your wedding and also like the source for the three scales of music (Shadja, Madhyama and Gandhara), from which many varieties of sweet musical modes are produced.

70: मृणाली-मृद्वीनां तव भुजलतानां चतसृणां
चतुर्भिः सौन्द्रयं सरसिजभवः स्तौति वदनैः ।
नखेभ्यः सन्त्रस्यन् प्रथम-मथना दन्तकरिपोः
चतुर्णां शीर्षाणां सम-मभयहस्तार्पण-धिया ॥
ம்றுணாலீ-ம்றுத்வீனாம் தவ புஜலதானாம் சதஸ்றுணாம்
சதுர்பிஃ ஸௌன்த்ரயம் ஸரஸிஜபவஃ ஸ்தௌதி வதனைஃ |
னகேப்யஃ ஸன்த்ரஸ்யன் ப்ரதம-மதனா தன்தகரிபோஃ
சதுர்ணாம் ஶீர்ஷாணாம் ஸம-மபயஹஸ்தார்பண-தியா ||
Brahma, born out of Lotus, is afraid of the nails of Shiva, who killed the asura called Andhaka and who has clipped of one of his heads. Brahma with his four faces, praises the beauty of your four creeper like pretty, tender hands, soft as the lotus stalk. By praising you, he can ask for protection for his remaining four heads, by placing of the four (remaining) heads in your hand offering refuge from fear.

71: नखाना-मुद्योतै-र्नवनलिनरागं विहसतां
कराणां ते कान्तिं कथय कथयामः कथमुमे ।
कयाचिद्वा साम्यं भजतु कलया हन्त कमलं
यदि क्रीडल्लक्ष्मी-चरणतल-लाक्षारस-चणम् ॥
னகானா-முத்யோதை-ர்னவனலினராகம் விஹஸதாம்
கராணாம் தே கான்திம் கதய கதயாமஃ கதமுமே |
கயாசித்வா ஸாம்யம் பஜது கலயா ஹன்த கமலம்
யதி க்ரீடல்லக்ஷ்மீ-சரணதல-லாக்ஷாரஸ-சணம் ||
Oh Goddess Uma, You can only tell us, how we can describe the beauty of your hands, shining by light of your nails which tease the redness of freshly opened lotus? Let the lotus acquires the red dye from the sole of the foot of Lakshmi, for becoming an object of comparison, when some resemblance can be seen.

72: समं देवि स्कन्द द्विपिवदन पीतं स्तनयुगं
तवेदं नः खेदं हरतु सततं प्रस्नुत-मुखम् ।
यदालोक्याशङ्काकुलित हृदयो हासजनकः
स्वकुम्भौ हेरम्बः परिमृशति हस्तेन झडिति ॥
ஸமம் தேவி ஸ்கன்த த்விபிவதன பீதம் ஸ்தனயுகம்
தவேதம் னஃ கேதம் ஹரது ஸததம் ப்ரஸ்னுத-முகம் |
யதாலோக்யாஶங்காகுலித ஹ்றுதயோ ஹாஸஜனகஃ
ஸ்வகும்பௌ ஹேரம்பஃ பரிம்றுஶதி ஹஸ்தேன ஜடிதி ||
Oh Devi! let Skanda and Ganesa who are breast fed simultaneously with milk pouring forth from the tip from your pair of cool breasts, remove our suffering/pain. Seeing your breasts and getting confused, Herambha (Ganesa) feels for his two frontal globes, to check whether they are there. This makes divine couple (both of you) to laugh.

73: अमू ते वक्षोजा-वमृतरस-माणिक्य कुतुपौ
न सन्देहस्पन्दो नगपति पताके मनसि नः ।
पिबन्तौ तौ यस्मा दविदित वधूसङ्ग रसिकौ
कुमारावद्यापि द्विरदवदन-क्रौञ्च्दलनौ ॥
அமூ தே வக்ஷோஜா-வம்றுதரஸ-மாணிக்ய குதுபௌ
ன ஸன்தேஹஸ்பன்தோ னகபதி பதாகே மனஸி னஃ |
பிபன்தௌ தௌ யஸ்மா தவிதித வதூஸங்க ரஸிகௌ
குமாராவத்யாபி த்விரதவதன-க்ரௌஞ்ச்தலனௌ ||
Oh Victory flag or banner of the king of mountains! No one can doubt that your divine breasts are the ruby containers of the essence of ambrosia. Your two children, elephant faced Ganesa and Kartikeya who killed Crownchasura, drink ambrosia from you, and remained ever young children, unaware of the pleasure of union with the women.

74: वहत्यम्ब स्त्म्बेरम-दनुज-कुम्भप्रकृतिभिः
समारब्धां मुक्तामणिभिरमलां हारलतिकाम् ।
कुचाभोगो बिम्बाधर-रुचिभि-रन्तः शबलितां
प्रताप-व्यामिश्रां पुरदमयितुः कीर्तिमिव ते ॥
வஹத்யம்ப ஸ்த்ம்பேரம-தனுஜ-கும்பப்ரக்றுதிபிஃ
ஸமாரப்தாம் முக்தாமணிபிரமலாம் ஹாரலதிகாம் |
குசாபோகோ பிம்பாதர-ருசிபி-ரன்தஃ ஶபலிதாம்
ப்ரதாப-வ்யாமிஶ்ராம் புரதமயிதுஃ கீர்திமிவ தே ||
Oh Mother! Glittering spotless necklace of pearls, made out of pearls recovered from the frontal globes of Gajasura, worn between your holy breasts, reflect the redness of your lips. This resembles the Bimba fruits, which are colored red inside. Let this chain be the fame (white) of our Lord. mingled with the valour (red) of Siva.

75: तव स्तन्यं मन्ये धरणिधरकन्ये हृदयतः
पयः पारावारः परिवहति सारस्वतमिव ।
दयावत्या दत्तं द्रविडशिशु-रास्वाद्य तव यत्
कवीनां प्रौढाना मजनि कमनीयः कवयिता ॥
தவ ஸ்தன்யம் மன்யே தரணிதரகன்யே ஹ்றுதயதஃ
பயஃ பாராவாரஃ பரிவஹதி ஸாரஸ்வதமிவ |
தயாவத்யா தத்தம் த்ரவிடஶிஶு-ராஸ்வாத்ய தவ யத்
கவீனாம் ப்ரௌடானா மஜனி கமனீயஃ கவயிதா ||
Oh daughter of the king of mountains! I guess the milk that flows from your breast, is the ocean of milk from the heart as the nature of goddess of learning, Sarasvathi. Drinking milk from compassionate mother (you), made the Dravidian child became a charming composer amongst great poets. Dravidian child can be Adi Sankara, or a Siddha who had composed the Anandalahari, or the Saint Tirugnanasambandhar.

76: हरक्रोध-ज्वालावलिभि-रवलीढेन वपुषा
गभीरे ते नाभीसरसि कृतसङो मनसिजः ।
समुत्तस्थौ तस्मा-दचलतनये धूमलतिका
जनस्तां जानीते तव जननि रोमावलिरिति ॥
ஹரக்ரோத-ஜ்வாலாவலிபி-ரவலீடேன வபுஷா
கபீரே தே னாபீஸரஸி க்றுதஸஙோ மனஸிஜஃ |
ஸமுத்தஸ்தௌ தஸ்மா-தசலதனயே தூமலதிகா
ஜனஸ்தாம் ஜானீதே தவ ஜனனி ரோமாவலிரிதி ||
Oh daughter of the mountain! With a body devoured by the series of flames of the fury of Hara, God of love or Cupid immersed himself in the deep pool of your navel. The tendril like smoke emanated from there, appears to people as your line of hair (above the navel).

77: यदेतत्कालिन्दी-तनुतर-तरङ्गाकृति शिवे
कृशे मध्ये किञ्चिज्जननि तव यद्भाति सुधियाम् ।
विमर्दा-दन्योन्यं कुचकलशयो-रन्तरगतं
तनूभूतं व्योम प्रविशदिव नाभिं कुहरिणीम् ॥
யதேதத்காலின்தீ-தனுதர-தரங்காக்றுதி ஶிவே
க்றுஶே மத்யே கிஞ்சிஜ்ஜனனி தவ யத்பாதி ஸுதியாம் |
விமர்தா-தன்யோன்யம் குசகலஶயோ-ரன்தரகதம்
தனூபூதம் வ்யோம ப்ரவிஶதிவ னாபிம் குஹரிணீம் ||
Oh Universal Mother who is Shiva and Shakthi combined! The learned men seem to see a line, in the shape of a small wave of the river Kalindi/Yamuna, in the middle of your lean waist. This line shines and glitters, like the sky, which is in between the pitcher like breasts, became very thin by your dense colliding breasts, entering the cave of the navel.

78: स्थिरो गङ्गा वर्तः स्तनमुकुल-रोमावलि-लता
कलावालं कुण्डं कुसुमशर तेजो-हुतभुजः ।
रते-र्लीलागारं किमपि तव नाभिर्गिरिसुते
बेलद्वारं सिद्धे-र्गिरिशनयनानां विजयते ॥
ஸ்திரோ கங்கா வர்தஃ ஸ்தனமுகுல-ரோமாவலி-லதா
கலாவாலம் குண்டம் குஸுமஶர தேஜோ-ஹுதபுஜஃ |
ரதே-ர்லீலாகாரம் கிமபி தவ னாபிர்கிரிஸுதே
பேலத்வாரம் ஸித்தே-ர்கிரிஶனயனானாம் விஜயதே ||
Oh victorious daughter of the mountains! Is your navel a whirl pool of the river Ganga, which is a basin for the the root of the climber like line of hair with the breasts as flower buds? Is it a hollow of the sacrificial fire of the lustre of Cupid? Is it the play house of Rathi, the wife of God of love? Is it the opening of the cave of in which Shiva’s tapas gets fulfilled? It can not be understood or described.

79: निसर्ग-क्षीणस्य स्तनतट-भरेण क्लमजुषो
नमन्मूर्ते र्नारीतिलक शनकै-स्त्रुट्यत इव ।
चिरं ते मध्यस्य त्रुटित तटिनी-तीर-तरुणा
समावस्था-स्थेम्नो भवतु कुशलं शैलतनये ॥
னிஸர்க-க்ஷீணஸ்ய ஸ்தனதட-பரேண க்லமஜுஷோ
னமன்மூர்தே ர்னாரீதிலக ஶனகை-ஸ்த்ருட்யத இவ |
சிரம் தே மத்யஸ்ய த்ருடித தடினீ-தீர-தருணா
ஸமாவஸ்தா-ஸ்தேம்னோ பவது குஶலம் ஶைலதனயே ||
Oh daughter of the mountains and best/greatest among women! Your naturally slim/fragile waist is strained and curved in shape by your heavy breasts! Long live your pretty hips, which appears as if breaking, which look like the tree growing on the eroded banks of a rushing river!

80: कुचौ सद्यः स्विद्य-त्तटघटित-कूर्पासभिदुरौ
कषन्तौ-दौर्मूले कनककलशाभौ कलयता ।
तव त्रातुं भङ्गादलमिति वलग्नं तनुभुवा
त्रिधा नद्ध्म् देवी त्रिवलि लवलीवल्लिभिरिव ॥
குசௌ ஸத்யஃ ஸ்வித்ய-த்தடகடித-கூர்பாஸபிதுரௌ
கஷன்தௌ-தௌர்மூலே கனககலஶாபௌ கலயதா |
தவ த்ராதும் பங்காதலமிதி வலக்னம் தனுபுவா
த்ரிதா னத்த்ம் தேவீ த்ரிவலி லவலீவல்லிபிரிவ ||
Oh Devi my Goddess! The burden of your perspiring breasts, tear the bodice below your shoulders, rubbing at the underarms. Your breasts, resembling pots of Gold, appear to be tied thrice at waist by three creeper like folds of skin in upper belly by Cupid the God of love, who created it.

81: गुरुत्वं विस्तारं क्षितिधरपतिः पार्वति निजात्
नितम्बा-दाच्छिद्य त्वयि हरण रूपेण निदधे ।
अतस्ते विस्तीर्णो गुरुरयमशेषां वसुमतीं
नितम्ब-प्राग्भारः स्थगयति सघुत्वं नयति च ॥
குருத்வம் விஸ்தாரம் க்ஷிதிதரபதிஃ பார்வதி னிஜாத்
னிதம்பா-தாச்சித்ய த்வயி ஹரண ரூபேண னிததே |
அதஸ்தே விஸ்தீர்ணோ குருரயமஶேஷாம் வஸுமதீம்
னிதம்ப-ப்ராக்பாரஃ ஸ்தகயதி ஸகுத்வம் னயதி ச || 81 ||
Oh, Parvati, daughter of the mountain! Perhaps Himavan, the king of mountains, presented to you in the form of a wedding gift, dense and wide bottom of mountains, so that your your vast, heavy mass of the hips and loins behind conceals the entire earth and make the world light.

82: करीन्द्राणां शुण्डान्-कनककदली-काण्डपटलीं
उभाभ्यामूरुभ्या-मुभयमपि निर्जित्य भवति ।
सुवृत्ताभ्यां पत्युः प्रणतिकठिनाभ्यां गिरिसुते
विधिज्ञे जानुभ्यां विबुध करिकुम्भ द्वयमसि ॥
கரீன்த்ராணாம் ஶுண்டான்-கனககதலீ-காண்டபடலீம்
உபாப்யாமூருப்யா-முபயமபி னிர்ஜித்ய பவதி |
ஸுவ்றுத்தாப்யாம் பத்யுஃ ப்ரணதிகடினாப்யாம் கிரிஸுதே
விதிஜ்ஞே ஜானுப்யாம் விபுத கரிகும்ப த்வயமஸி ||
Oh daughter of the mountains, who knows the rules of the Vedas! Using your two thighs, vanquished both: the trunks of elephants; and the golden stem of group of banana plants. You have won over both frontal globes on the fore head of the divine elephant of Indra Iravatha, using your holy round knees, which have become well rounded and hard from prostrations to your husband (Siva).

83: पराजेतुं रुद्रं द्विगुणशरगर्भौ गिरिसुते
निषङ्गौ जङ्घे ते विषमविशिखो बाढ-मकृत ।
यदग्रे दृस्यन्ते दशशरफलाः पादयुगली
नखाग्रच्छन्मानः सुर मुकुट-शाणैक-निशिताः ॥
பராஜேதும் ருத்ரம் த்விகுணஶரகர்பௌ கிரிஸுதே
னிஷங்கௌ ஜங்கே தே விஷமவிஶிகோ பாட-மக்றுத |
யதக்ரே த்றுஸ்யன்தே தஶஶரபலாஃ பாதயுகலீ
னகாக்ரச்சன்மானஃ ஸுர முகுட-ஶாணைக-னிஶிதாஃ ||
Oh daughter of the mountains! to win your lord Rudra, five arrowed Cupid made your two legs into a arrow case or quiver with with ten arrows. Are your two feet with nails, are the ten tipped arrows, sharpened on the the crowns of the celestials, while bowing at your feet?

84: श्रुतीनां मूर्धानो दधति तव यौ शेखरतया
ममाप्येतौ मातः शेरसि दयया देहि चरणौ ।
यय‌ओः पाद्यं पाथः पशुपति जटाजूट तटिनी
ययो-र्लाक्षा-लक्ष्मी-ररुण हरिचूडामणि रुचिः ॥ BR> ஶ்ருதீனாம் மூர்தானோ தததி தவ யௌ ஶேகரதயா
மமாப்யேதௌ மாதஃ ஶேரஸி தயயா தேஹி சரணௌ |
யய‌ஓஃ பாத்யம் பாதஃ பஶுபதி ஜடாஜூட தடினீ
யயோ-ர்லாக்ஷா-லக்ஷ்மீ-ரருண ஹரிசூடாமணி ருசிஃ ||
Oh my Mother! Please place your two feet which are the crown/ornaments of Upanishads, on my head with compassion. The Ganga water flowing from the matted hair of Pasupati is used for washing your feet. Let the red luster of the crown of Hari adorning your feet, rest on my head.

85: नमो वाकं ब्रूमो नयन-रमणीयाय पदयोः
तवास्मै द्वन्द्वाय स्फुट-रुचि रसालक्तकवते ।
असूयत्यत्यन्तं यदभिहननाय स्पृहयते
पशूना-मीशानः प्रमदवन-कङ्केलितरवे ॥
னமோ வாகம் ப்ரூமோ னயன-ரமணீயாய பதயோஃ
தவாஸ்மை த்வன்த்வாய ஸ்புட-ருசி ரஸாலக்தகவதே |
அஸூயத்யத்யன்தம் யதபிஹனனாய ஸ்ப்றுஹயதே
பஶூனா-மீஶானஃ ப்ரமதவன-கங்கேலிதரவே ||
We offer our salutations to your two sparkling feet, which are most delightful to our eyes. Jealous asoka trees in the pleasure garden, desires to be kicked by your feet, painted by the red dye and favorite of God of all animals, your consort.

86: मृषा कृत्वा गोत्रस्खलन-मथ वैलक्ष्यनमितं
ललाटे भर्तारं चरणकमले ताडयति ते ।
चिरादन्तः शल्यं दहनकृत मुन्मूलितवता
तुलाकोटिक्वाणैः किलिकिलित मीशान रिपुणा ॥
ம்றுஷா க்றுத்வா கோத்ரஸ்கலன-மத வைலக்ஷ்யனமிதம்
லலாடே பர்தாரம் சரணகமலே தாடயதி தே |
சிராதன்தஃ ஶல்யம் தஹனக்றுத முன்மூலிதவதா
துலாகோடிக்வாணைஃ கிலிகிலித மீஶான ரிபுணா ||
Your consort prostrates touching your lotus like feet with his forehead, after mistakingly teasing you and your family leading to love tiff. A sound of joy is made by the jingling of your anklet, by Cupid, who was burnt the fire from ypur Lord's third eye. God of love is still hostile, like the ever hurting thorn.

87: हिमानी हन्तव्यं हिमगिरिनिवासैक-चतुरौ
निशायां निद्राणं निशि-चरमभागे च विशदौ ।
वरं लक्ष्मीपात्रं श्रिय-मतिसृहन्तो समयिनां
सरोजं त्वत्पादौ जननि जयत-श्चित्रमिह किम् ॥
ஹிமானீ ஹன்தவ்யம் ஹிமகிரினிவாஸைக-சதுரௌ
னிஶாயாம் னித்ராணம் னிஶி-சரமபாகே ச விஶதௌ |
வரம் லக்ஷ்மீபாத்ரம் ஶ்ரிய-மதிஸ்றுஹன்தோ ஸமயினாம்
ஸரோஜம் த்வத்பாதௌ ஜனனி ஜயத-ஶ்சித்ரமிஹ கிம் ||
Oh my Mother! your two lotus like feet which are beautiful even when resting in the snowy mountain, while lotus which sleeps at night and serves as abode of Lakshmi, is destroyed by a mass of snow. Unlike lotus, your feet are awake every night, giving wealth or Lakshmi herself to its devotees. What a wonder!

88: पदं ते कीर्तीनां प्रपदमपदं देवि विपदां
कथं नीतं सद्भिः कठिन-कमठी-कर्पर-तुलाम् ।
कथं वा बाहुभ्या-मुपयमनकाले पुरभिदा
यदादाय न्यस्तं दृषदि दयमानेन मनसा ॥
பதம் தே கீர்தீனாம் ப்ரபதமபதம் தேவி விபதாம்
கதம் னீதம் ஸத்பிஃ கடின-கமடீ-கர்பர-துலாம் |
கதம் வா பாஹுப்யா-முபயமனகாலே புரபிதா
யதாதாய ன்யஸ்தம் த்றுஷதி தயமானேன மனஸா ||
Oh Devi! how was your merciful soft forefoot, the source of fame but not calamity, are described as the hard tortoise shell by wise poets? How did your Lord who destroyed the three cities/worlds, took your soft tender forefoot and place them on hard rock, at the time of marriage, with a loving heart?

89: नखै-र्नाकस्त्रीणां करकमल-सङ्कोच-शशिभिः
तरूणां दिव्यानां हसत इव ते चण्डि चरणौ ।
फलानि स्वःस्थेभ्यः किसलय-कराग्रेण ददतां
दरिद्रेभ्यो भद्रां श्रियमनिश-मह्नाय ददतौ ॥
னகை-ர்னாகஸ்த்ரீணாம் கரகமல-ஸம்கோச-ஶஶிபிஃ
தரூணாம் திவ்யானாம் ஹஸத இவ தே சண்டி சரணௌ |
பலானி ஸ்வஃஸ்தேப்யஃ கிஸலய-கராக்ரேண தததாம்
தரித்ரேப்யோ பத்ராம் ஶ்ரியமனிஶ-மஹ்னாய தததௌ ||
Oh my mother Chandi who killed Chanda! your feet with the moon like nails makes the celestial maidens, fold their lotus like hands in shame. Your two feet, unlike the slow wish giving trees in heaven, give devotees instant wealth and happiness

90: ददाने दीनेभ्यः श्रियमनिश-माशानुसदृशीं
अमन्दं सौन्दर्यं प्रकर-मकरन्दं विकिरति ।
तवास्मिन् मन्दार-स्तबक-सुभगे यातु चरणे
निमज्जन् मज्जीवः करणचरणः ष्ट्चरणताम् ॥
ததானே தீனேப்யஃ ஶ்ரியமனிஶ-மாஶானுஸத்றுஶீம்
அமன்தம் ஸௌன்தர்யம் ப்ரகர-மகரன்தம் விகிரதி |
தவாஸ்மின் மன்தார-ஸ்தபக-ஸுபகே யாது சரணே
னிமஜ்ஜன் மஜ்ஜீவஃ கரணசரணஃ ஷ்ட்சரணதாம் ||
May my life with the five sense organs and the mind, as feet become a bee, plunging into your lotus foot. Your feet, give devotees wealth according to need/desire instantly, like the bunch of flowers of the coral tree, scattering showers of floral honey.

91: पदन्यास-क्रीडा परिचय-मिवारब्धु-मनसः
स्खलन्तस्ते खेलं भवनकलहंसा न जहति ।
अतस्तेषां शिक्षां सुभगमणि-मञ्जीर-रणित-
च्छलादाचक्षाणं चरणकमलं चारुचरिते ॥
பதன்யாஸ-க்ரீடா பரிசய-மிவாரப்து-மனஸஃ
ஸ்கலன்தஸ்தே கேலம் பவனகலஹம்ஸா ன ஜஹதி |
அதஸ்தேஷாம் ஶிக்ஷாம் ஸுபகமணி-மஞ்ஜீர-ரணித-
ச்சலாதாசக்ஷாணம் சரணகமலம் சாருசரிதே ||
Oh Great one who has a holy beautiful life! The swans in your residence, follow you without a break, as if to learn placement of the steps, which is like a celestial play. The auspicious gem (studded) anklet of the lotus feet, with the jingling musical sound appears to teach them what they want.

92: गतास्ते मञ्चत्वं द्रुहिण हरि रुद्रेश्वर भृतः
शिवः स्वच्छ-च्छाया-घटित-कपट-प्रच्छदपटः ।
त्वदीयानां भासां प्रतिफलन रागारुणतया
शरीरी शृङ्गारो रस इव दृशां दोग्धि कुतुकम् ॥
கதாஸ்தே மஞ்சத்வம் த்ருஹிண ஹரி ருத்ரேஶ்வர ப்றுதஃ
ஶிவஃ ஸ்வச்ச-ச்சாயா-கடித-கபட-ப்ரச்சதபடஃ |
த்வதீயானாம் பாஸாம் ப்ரதிபலன ராகாருணதயா
ஶரீரீ ஶ்றுங்காரோ ரஸ இவ த்றுஶாம் தோக்தி குதுகம் || |
The Gods Druhina/Brahma, Hari/Vishnu, Rudhra and Easwara, who rule the world, are the four legs of your cot or bed, serving you always. Sadhashiva who is white in colour, is the bed spread on which you sleep. Sadhashiva appears red , because he reflects your colour. Your eyes which are the personification, of the feelings of love, gives lot of happiness or joy to Paramasiva.

93: अराला केशेषु प्रकृति सरला मन्दहसिते
शिरीषाभा चित्ते दृषदुपलशोभा कुचतटे ।
भृशं तन्वी मध्ये पृथु-रुरसिजारोह विषये
जगत्त्रतुं शम्भो-र्जयति करुणा काचिदरुणा ॥
அராலா கேஶேஷு ப்ரக்றுதி ஸரலா மன்தஹஸிதே
ஶிரீஷாபா சித்தே த்றுஷதுபலஶோபா குசதடே |
ப்றுஶம் தன்வீ மத்யே ப்றுது-ருரஸிஜாரோஹ விஷயே
ஜகத்த்ரதும் ஶம்போ-ர்ஜயதி கருணா காசிதருணா ||
Shakthi's mercy is beyond the mind and words of Lord Shiva, who is forever victorious called Aruna in order to protect the world. Compassionate spirit is seen in the form of: curliness in the hair; natural instanteneous sweet gentle smile; pretty tenderness of a Sirisa flower in her mind; firmness of a ruby stone in her breasts; excessive slenderness in the waist or hips; and voluptuousness or wideness in her breasts and back.

94: कलङ्कः कस्तूरी रजनिकर बिम्बं जलमयं
कलाभिः कर्पूरै-र्मरकतकरण्डं निबिडितम् ।
अतस्त्वद्भोगेन प्रतिदिनमिदं रिक्तकुहरं
विधि-र्भूयो भूयो निबिडयति नूनं तव कृते ॥
கலங்கஃ கஸ்தூரீ ரஜனிகர பிம்பம் ஜலமயம்
கலாபிஃ கர்பூரை-ர்மரகதகரண்டம் னிபிடிதம் |
அதஸ்த்வத்போகேன ப்ரதிதினமிதம் ரிக்தகுஹரம்
விதி-ர்பூயோ பூயோ னிபிடயதி னூனம் தவ க்றுதே ||
The moon crescents is her emerald container full of divine water, filled with incense or camphor. The stain in the moon is musk put for her use in this box. Vidhi/Brahma the creator refills these daily, after use to ensure they are always full.

95: पुरारन्ते-रन्तः पुरमसि तत-स्त्वचरणयोः
सपर्या-मर्यादा तरलकरणाना-मसुलभा ।
तथा ह्येते नीताः शतमखमुखाः सिद्धिमतुलां
तव द्वारोपान्तः स्थितिभि-रणिमाद्याभि-रमराः ॥
புராரன்தே-ரன்தஃ புரமஸி தத-ஸ்த்வசரணயோஃ
ஸபர்யா-மர்யாதா தரலகரணானா-மஸுலபா |
ததா ஹ்யேதே னீதாஃ ஶதமகமுகாஃ ஸித்திமதுலாம்
தவ த்வாரோபான்தஃ ஸ்திதிபி-ரணிமாத்யாபி-ரமராஃ ||
You are Leading light in the inner apartments of Lord Shiva, who destroyed the three cities/worlds. It is not possible for those with weak mind and who do not have control of their senses, to coming near you and worship your feet. Even celestials with Indra/Satamkha are forbidden from entering the inner apartments. The matchless superhuman powers of Anima and others (Siddhis) are stationed in proximity to your door.

96: कलत्रं वैधात्रं कतिकति भजन्ते न कवयः
श्रियो देव्याः को वा न भवति पतिः कैरपि धनैः ।
महादेवं हित्वा तव सति सतीना-मचरमे
कुचभ्या-मासङ्गः कुरवक-तरो-रप्यसुलभः ॥
கலத்ரம் வைதாத்ரம் கதிகதி பஜன்தே ன கவயஃ
ஶ்ரியோ தேவ்யாஃ கோ வா ன பவதி பதிஃ கைரபி தனைஃ |
மஹாதேவம் ஹித்வா தவ ஸதி ஸதீனா-மசரமே
குசப்யா-மாஸங்கஃ குரவக-தரோ-ரப்யஸுலபஃ ||
Many poets can get title as the Goddess of learning, the (wife of the creaor). By composing quality poems, one can serve the wife of Vidhata. Many who obtain wealth are called as the Lord of the Goddess of wealth. Oh, Sati, first among chaste woman, except Mahadeva (Lord Shiva) your consort, Your breasts have not been touched, even by the breeze from the holy Kuravaka or henna tree.

97: गिरामाहु-र्देवीं द्रुहिणगृहिणी-मागमविदो
हरेः पत्नीं पद्मां हरसहचरी-मद्रितनयाम् ।
तुरीया कापि त्वं दुरधिगम-निस्सीम-महिमा
महामाया विश्वं भ्रमयसि परब्रह्ममहिषि ॥
கிராமாஹு-ர்தேவீம் த்ருஹிணக்றுஹிணீ-மாகமவிதோ
ஹரேஃ பத்னீம் பத்மாம் ஹரஸஹசரீ-மத்ரிதனயாம் |
துரீயா காபி த்வம் துரதிகம-னிஸ்ஸீம-மஹிமா
மஹாமாயா விஶ்வம் ப்ரமயஸி பரப்ரஹ்மமஹிஷி ||
Oh, Parashakthi Queen Consort of the Parabrahman, Persons who have learned scriptures/vedas call you as: goddess of speech, the wife of Druhina; as Padma the wife of Hari; and as Adri tanaya, the wife of Hara. But You are the unattainable, the boundlessly glorious fourth one called Maha Maya, who gives life to (or cause) the universe (to revolve or meaning live).

98: कदा काले मातः कथय कलितालक्तकरसं
पिबेयं विद्यार्थी तव चरण-निर्णेजनजलम् ।
प्रकृत्या मूकानामपि च कविता0कारणतया
कदा धत्ते वाणीमुखकमल-ताम्बूल-रसताम् ॥
கதா காலே மாதஃ கதய கலிதாலக்தகரஸம்
பிபேயம் வித்யார்தீ தவ சரண-னிர்ணேஜனஜலம் |
ப்ரக்றுத்யா மூகானாமபி ச கவிதா0காரணதயா
கதா தத்தே வாணீமுககமல-தாம்பூல-ரஸதாம் ||
Oh Mother! When shall I, who begs for knowledge, drink the water bearing the lac dye or the nectar like water, used for ablution of your feet? That knowledge will remove spritual ignorance, to relish the joy called supreme bliss. The goodness of saliva mixed with Thambola (betel and areca nut juice) from lotus faced of Vani, made one born as mute to become the king of poets?

99: सरस्वत्या लक्ष्म्या विधि हरि सपत्नो विहरते
रतेः पतिव्रत्यं शिथिलपति रम्येण वपुषा ।
चिरं जीवन्नेव क्षपित-पशुपाश-व्यतिकरः
परानन्दाभिख्यं रसयति रसं त्वद्भजनवान् ॥
ஸரஸ்வத்யா லக்ஷ்ம்யா விதி ஹரி ஸபத்னோ விஹரதே
ரதேஃ பதிவ்ரத்யம் ஶிதிலபதி ரம்யேண வபுஷா |
சிரம் ஜீவன்னேவ க்ஷபித-பஶுபாஶ-வ்யதிகரஃ
பரானன்தாபிக்யம் ரஸயதி ரஸம் த்வத்பஜனவான் ||
One who worships you sports with Saraswati and Lakshmi, becomes a rival to Vidhi/Brahma and Hari/Vishnu. (You are worshipped by highly learned and very rich, making even Brahma and Vishnu jealous of them.). Your devotess are so handsome, that even the wife of Cupid, Rathi, yearns for them. Living eternally and free from attachment, spiritual ignorance and unnecessary bondage, devotees relishes the joy called supreme bliss.

100: प्रदीप ज्वालाभि-र्दिवसकर-नीराजनविधिः
सुधासूते-श्चन्द्रोपल-जललवै-रघ्यरचना ।
स्वकीयैरम्भोभिः सलिल-निधि-सौहित्यकरणं
त्वदीयाभि-र्वाग्भि-स्तव जननि वाचां स्तुतिरियम् ॥
ப்ரதீப ஜ்வாலாபி-ர்திவஸகர-னீராஜனவிதிஃ
ஸுதாஸூதே-ஶ்சன்த்ரோபல-ஜலலவை-ரக்யரசனா |
ஸ்வகீயைரம்போபிஃ ஸலில-னிதி-ஸௌஹித்யகரணம்
த்வதீயாபி-ர்வாக்பி-ஸ்தவ ஜனனி வாசாம் ஸ்துதிரியம் ||
Oh Goddess who is the source of all poems/literature/words, this hymn of praise, by your own words (is like) the performance of the oblation of lights with the flame of the lamp for the sun; the performance of oblation with drops of water (oozing from) the moon stone, for the moon (and) offering water to the ocean with its own waters

ஸௌன்தயலஹரி முக்யஸ்தோத்ரம் ஸம்வார்ததாயகம் |
பகவத்பாத ஸன்க்லுப்தம் படேன் முக்தௌ பவேன்னரஃ ||
ஸௌன்தர்யலஹரி ஸ்தோத்ரம் ஸம்பூர்ணம்

Below is 100 verses in devanagari script and each verse in fact is reputed to achieve certain specific purusharthas when chanted with absolute devotion.

Ananda lahari lyrics

भुमौस्खलित पादानाम् भूमिरेवा वलम्बनम् ।
त्वयी जाता पराधानाम् त्वमेव शरणम् शिवे ॥

1: Invocation to Siva and Sakti:
शिवः शक्त्या युक्तो यदि भवति शक्तः प्रभवितुं
न चेदेवं देवो न खलु कुशलः स्पन्दितुमपि।
अतस्त्वाम् आराध्यां हरि-हर-विरिन्चादिभि रपि
प्रणन्तुं स्तोतुं वा कथ-मक्र्त पुण्यः प्रभवति॥

2 Attracting all the world &
तनीयांसुं पांसुं तव चरण पङ्केरुह-भवं
विरिञ्चिः सञ्चिन्वन् विरचयति लोका-नविकलम् ।
वहत्येनं शौरिः कथमपि सहस्रेण शिरसां
हरः सङ्क्षुद्-यैनं भजति भसितोद्धूल नविधिम्॥

3 Attainment of all knowledge
अविद्याना-मन्त-स्तिमिर-मिहिर द्वीपनगरी
जडानां चैतन्य-स्तबक मकरन्द श्रुतिझरी ।
दरिद्राणां चिन्तामणि गुणनिका जन्मजलधौ
निमग्नानां दंष्ट्रा मुररिपु वराहस्य भवति॥

4 Removal of all fears, Curing of diseases
त्वदन्यः पाणिभया-मभयवरदो दैवतगणः
त्वमेका नैवासि प्रकटित-वरभीत्यभिनया ।
भयात् त्रातुं दातुं फलमपि च वांछासमधिकं
शरण्ये लोकानां तव हि चरणावेव निपुणौ ॥ 4 ॥

5 Mutual attraction between male and female
हरिस्त्वामारध्य प्रणत-जन-सौभाग्य-जननीं
पुरा नारी भूत्वा पुररिपुमपि क्षोभ मनयत् ।
स्मरोஉपि त्वां नत्वा रतिनयन-लेह्येन वपुषा
मुनीनामप्यन्तः प्रभवति हि मोहाय महताम् ॥

6 Getting sons as progeny
धनुः पौष्पं मौर्वी मधुकरमयी पञ्च विशिखाः
वसन्तः सामन्तो मलयमरु-दायोधन-रथः ।
तथाप्येकः सर्वं हिमगिरिसुते कामपि कृपां
अपाङ्गात्ते लब्ध्वा जगदिद-मनङ्गो विजयते ॥

7 Seeing the Goddess in person, Winning over enemies
क्वणत्काञ्ची-दामा करि कलभ कुम्भ-स्तननता
परिक्षीणा मध्ये परिणत शरच्चन्द्र-वदना ।
धनुर्बाणान् पाशं सृ॒णिमपि दधाना करतलैः
पुरस्ता दास्तां नः पुरमथितु राहो-पुरुषिका ॥

8 Avoiding of birth and death
सुधासिन्धोर्मध्ये सुरविट-पिवाटी-परिवृते
मणिद्वीपे नीपो-पवनवति चिन्तामणि गृहे ।
शिवकारे मञ्चे परमशिव-पर्यङ्क निलयाम्
भजन्ति त्वां धन्याः कतिचन चिदानन्द-लहरीम् ॥

9 For return of people who have gone on journey, For getting eight types of wealth
महीं मूलाधारे कमपि मणिपूरे हुतवहं
स्थितं स्वधिष्टाने हृदि मरुत-माकाश-मुपरि ।
मनोஉपि भ्रूमध्ये सकलमपि भित्वा कुलपथं
सहस्रारे पद्मे स हरहसि पत्या विहरसे ॥

10 Getting a strong body, virility
सुधाधारासारै-श्चरणयुगलान्त-र्विगलितैः
प्रपञ्चं सिन्ञ्न्ती पुनरपि रसाम्नाय-महसः।
अवाप्य स्वां भूमिं भुजगनिभ-मध्युष्ट-वलयं
स्वमात्मानं कृत्वा स्वपिषि कुलकुण्डे कुहरिणि ॥

11 Good progeny, Getting a meaning for life
चतुर्भिः श्रीकण्ठैः शिवयुवतिभिः पञ्चभिपि
प्रभिन्नाभिः शम्भोर्नवभिरपि मूलप्रकृतिभिः ।
चतुश्चत्वारिंशद्-वसुदल-कलाश्च्-त्रिवलय-
त्रिरेखभिः सार्धं तव शरणकोणाः परिणताः ॥

12 To attain Lord Shiva, To make a dumb man speak
त्वदीयं सौन्दर्यं तुहिनगिरिकन्ये तुलयितुं
कवीन्द्राः कल्पन्ते कथमपि विरिञ्चि-प्रभृतयः ।
यदालोकौत्सुक्या-दमरललना यान्ति मनसा
तपोभिर्दुष्प्रापामपि गिरिश-सायुज्य-पदवीम् ॥

13 Victory in the matters of love
नरं वर्षीयांसं नयनविरसं नर्मसु जडं
तवापाङ्गालोके पतित-मनुधावन्ति शतशः ।
गलद्वेणीबन्धाः कुचकलश-विस्त्रिस्त-सिचया
हटात् त्रुट्यत्काञ्यो विगलित-दुकूला युवतयः ॥

14 Avoiding famine, dacoity and epidemic
क्षितौ षट्पञ्चाशद्-द्विसमधिक-पञ्चाश-दुदके
हुतशे द्वाषष्टि-श्चतुरधिक-पञ्चाश-दनिले ।
दिवि द्विः षट् त्रिंशन् मनसि च चतुःषष्टिरिति ये
मयूखा-स्तेषा-मप्युपरि तव पादाम्बुज-युगम् ॥

15 Ability to write poems and ability to become scholar
शरज्ज्योत्स्ना शुद्धां शशियुत-जटाजूट-मकुटां
वर-त्रास-त्राण-स्फटिकघुटिका-पुस्तक-कराम् ।
सकृन्न त्वा नत्वा कथमिव सतां सन्निदधते
मधु-क्षीर-द्राक्षा-मधुरिम-धुरीणाः फणितयः ॥

16 Mastery of Vedas
कवीन्द्राणां चेतः कमलवन-बालातप-रुचिं
भजन्ते ये सन्तः कतिचिदरुणामेव भवतीम् ।
विरिञ्चि-प्रेयस्या-स्तरुणतर-श्रृङ्गर लहरी-
गभीराभि-र्वाग्भिः र्विदधति सतां रञ्जनममी ॥

17 mastery over words, Knowledge of science
सवित्रीभि-र्वाचां चशि-मणि शिला-भङ्ग रुचिभि-
र्वशिन्यद्याभि-स्त्वां सह जननि सञ्चिन्तयति यः ।
स कर्ता काव्यानां भवति महतां भङ्गिरुचिभि-
र्वचोभि-र्वाग्देवी-वदन-कमलामोद मधुरैः ॥

18 Victory in love
तनुच्छायाभिस्ते तरुण-तरणि-श्रीसरणिभि-
र्दिवं सर्वा-मुर्वी-मरुणिमनि मग्नां स्मरति यः ।
भवन्त्यस्य त्रस्य-द्वनहरिण-शालीन-नयनाः
सहोर्वश्या वश्याः कति कति न गीर्वाण-गणिकाः ॥

19 Victory in love
मुखं बिन्दुं कृत्वा कुचयुगमध-स्तस्य तदधो
हरार्धं ध्यायेद्यो हरमहिषि ते मन्मथकलाम् ।
स सद्यः सङ्क्षोभं नयति वनिता इत्यतिलघु
त्रिलोकीमप्याशु भ्रमयति रवीन्दु-स्तनयुगाम् ॥

20 Curing of all poisons and curing of all fevers
किरन्ती-मङ्गेभ्यः किरण-निकुरुम्बमृतरसं
हृदि त्वा माधत्ते हिमकरशिला-मूर्तिमिव यः ।
स सर्पाणां दर्पं शमयति शकुन्तधिप इव
ज्वरप्लुष्टान् दृष्ट्या सुखयति सुधाधारसिरया ॥

21 Attracting every one, Making everyone happy
तटिल्लेखा-तन्वीं तपन शशि वै॒श्वानर मयीं
निष्ण्णां षण्णामप्युपरि कमलानां तव कलाम् ।
महापद्मातव्यां मृदित-मलमायेन मनसा
महान्तः पश्यन्तो दधति परमाह्लाद-लहरीम् ॥ 21 ॥

22 Getting of all powers
भवानि त्वं दासे मयि वितर दृष्टिं सकरुणां
इति स्तोतुं वाञ्छन् कथयति भवानि त्वमिति यः ।
तदैव त्वं तस्मै दिशसि निजसायुज्य-पदवीं
मुकुन्द-ब्रम्हेन्द्र स्फुट मकुट नीराजितपदाम् ॥ 22 ॥

23 getting of all riches
त्वया हृत्वा वामं वपु-रपरितृप्तेन मनसा
शरीरार्धं शम्भो-रपरमपि शङ्के हृतमभूत् ।
यदेतत् त्वद्रूपं सकलमरुणाभं त्रिनयनं
कुचाभ्यामानम्रं कुटिल-शशिचूडाल-मकुटम् ॥ 23 ॥

24 Management of fear of Bhoothas, Prethas and Pishachas जगत्सूते धाता हरिरवति रुद्रः क्षपयते
तिरस्कुर्व-न्नेतत् स्वमपि वपु-रीश-स्तिरयति ।
सदा पूर्वः सर्वं तदिद मनुगृह्णाति च शिव-
स्तवाज्ञा मलम्ब्य क्षणचलितयो र्भ्रूलतिकयोः ॥ 24 ॥

25 Getting higher posts and power त्रयाणां देवानां त्रिगुण-जनितानां तव शिवे
भवेत् पूजा पूजा तव चरणयो-र्या विरचिता ।
तथा हि त्वत्पादोद्वहन-मणिपीठस्य निकटे
स्थिता ह्येते-शश्वन्मुकुलित करोत्तंस-मकुटाः ॥ 25 ॥

26 Destruction of enemies
विरिञ्चिः पञ्चत्वं व्रजति हरिराप्नोति विरतिं
विनाशं कीनाशो भजति धनदो याति निधनम् ।
वितन्द्री माहेन्द्री-विततिरपि संमीलित-दृशा
महासंहारेஉस्मिन् विहरति सति त्वत्पति रसौ ॥ 26 ॥

27 Realisation of self and ultimate truth
जपो जल्पः शिल्पं सकलमपि मुद्राविरचना
गतिः प्रादक्षिण्य-क्रमण-मशनाद्या हुति-विधिः ।
प्रणामः संवेशः सुखमखिल-मात्मार्पण-दृशा
सपर्या पर्याय-स्तव भवतु यन्मे विलसितम् ॥ 27 ॥

28 Fear of poison, Untimely death
सुधामप्यास्वाद्य प्रति-भय-जरमृत्यु-हरिणीं
विपद्यन्ते विश्वे विधि-शतमखाद्या दिविषदः ।
करालं यत् क्ष्वेलं कबलितवतः कालकलना
न शम्भोस्तन्मूलं तव जननि ताटङ्क महिमा ॥ 28 ॥

29 Avoiding of abortions, Taming bad people
किरीटं वैरिञ्चं परिहर पुरः कैटभभिदः
कठोरे कोठीरे स्कलसि जहि जम्भारि-मकुटम् ।
प्रणम्रेष्वेतेषु प्रसभ-मुपयातस्य भवनं
भवस्यभ्युत्थाने तव परिजनोक्ति-र्विजयते ॥ 29 ॥

30 Entering to another body
स्वदेहोद्भूताभि-र्घृणिभि-रणिमाद्याभि-रभितो
निषेव्ये नित्ये त्वा महमिति सदा भावयति यः ।
किमाश्चर्यं तस्य त्रिनयन-समृद्धिं तृणयतो
महासंवर्ताग्नि-र्विरचयति नीराजनविधिम् ॥ 30 ॥

31 Attraction of everything
चतुः-षष्टया तन्त्रैः सकल मतिसन्धाय भुवनं
स्थितस्तत्त्त-सिद्धि प्रसव परतन्त्रैः पशुपतिः ।
पुनस्त्व-न्निर्बन्धा दखिल-पुरुषार्थैक घटना-
स्वतन्त्रं ते तन्त्रं क्षितितल मवातीतर-दिदम् ॥ 31 ॥

32 long life, Attracting of everything
शिवः शक्तिः कामः क्षिति-रथ रविः शीतकिरणः
स्मरो हंसः शक्र-स्तदनु च परा-मार-हरयः ।
अमी हृल्लेखाभि-स्तिसृभि-रवसानेषु घटिता
भजन्ते वर्णास्ते तव जननि नामावयवताम् ॥ 32 ॥

33 All benefits
स्मरं योनिं लक्ष्मीं त्रितय-मिद-मादौ तव मनो
र्निधायैके नित्ये निरवधि-महाभोग-रसिकाः ।
भजन्ति त्वां चिन्तामणि-गुणनिबद्धाक्ष-वलयाः
शिवाग्नौ जुह्वन्तः सुरभिघृत-धाराहुति-शतै ॥ 33 ॥

34 Development of mutual liking
शरीरं त्वं शम्भोः शशि-मिहिर-वक्षोरुह-युगं
तवात्मानं मन्ये भगवति नवात्मान-मनघम् ।
अतः शेषः शेषीत्यय-मुभय-साधारणतया
स्थितः सम्बन्धो वां समरस-परानन्द-परयोः ॥ 34 ॥

35 Curing of Tuberculosis
मनस्त्वं व्योम त्वं मरुदसि मरुत्सारथि-रसि
त्वमाप-स्त्वं भूमि-स्त्वयि परिणतायां न हि परम् ।
त्वमेव स्वात्मानं परिण्मयितुं विश्व वपुषा
चिदानन्दाकारं शिवयुवति भावेन बिभृषे ॥ 35 ॥

36 Curing of all diseases
तवाज्ञचक्रस्थं तपन-शशि कोटि-द्युतिधरं
परं शम्भु वन्दे परिमिलित-पार्श्वं परचिता ।
यमाराध्यन् भक्त्या रवि शशि शुचीना-मविषये
निरालोके உलोके निवसति हि भालोक-भुवने ॥ 36 ॥

37 Removal of Bhootha , Pretha Pisacha and Brahma Rakshasa
विशुद्धौ ते शुद्धस्फतिक विशदं व्योम-जनकं
शिवं सेवे देवीमपि शिवसमान-व्यवसिताम् ।
ययोः कान्त्या यान्त्याः शशिकिरण्-सारूप्यसरणे
विधूतान्त-र्ध्वान्ता विलसति चकोरीव जगती ॥ 37 ॥

38 Curing of sickness during childhood
समुन्मीलत् संवित्कमल-मकरन्दैक-रसिकं
भजे हंसद्वन्द्वं किमपि महतां मानसचरम् ।
यदालापा-दष्टादश-गुणित-विद्यापरिणतिः
यदादत्ते दोषाद् गुण-मखिल-मद्भ्यः पय इव ॥ 38 ॥

39 To see in the dream what we think about
तव स्वाधिष्ठाने हुतवह-मधिष्ठाय निरतं
तमीडे संवर्तं जननि महतीं तां च समयाम् ।
यदालोके लोकान् दहति महसि क्रोध-कलिते
दयार्द्रा या दृष्टिः शिशिर-मुपचारं रचयति ॥ 39 ॥

40 Blessings from Lakshmi, realization of good dreams, Not seeing bad dreams
तटित्वन्तं शक्त्या तिमिर-परिपन्थि-स्फुरणया
स्फुर-न्ना नरत्नाभरण-परिणद्धेन्द्र-धनुषम् ।
तव श्यामं मेघं कमपि मणिपूरैक-शरणं
निषेवे वर्षन्तं-हरमिहिर-तप्तं त्रिभुवनम् ॥ 40 ॥

41 Seeing of the Goddess in person, curing of sexual diseases
तवाधारे मूले सह समयया लास्यपरया
नवात्मान मन्ये नवरस-महाताण्डव-नटम् ।
उभाभ्या मेताभ्या-मुदय-विधि मुद्दिश्य दयया
सनाथाभ्यां जज्ञे जनक जननीमत् जगदिदम् ॥ 41 ॥

Soundarya Lahari (The waves of beauty)

द्वितीय भागः – सौन्दर्य लहरी
42 attracting everything, Curing diseases caused by water
गतै-र्माणिक्यत्वं गगनमणिभिः सान्द्रघटितं
किरीटं ते हैमं हिमगिरिसुते कीतयति यः ॥
स नीडेयच्छाया-च्छुरण-शकलं चन्द्र-शकलं
धनुः शौनासीरं किमिति न निबध्नाति धिषणाम् ॥ 42 ॥

43 Victory over all
धुनोतु ध्वान्तं न-स्तुलित-दलितेन्दीवर-वनं
घनस्निग्ध-श्लक्ष्णं चिकुर निकुरुम्बं तव शिवे ।
यदीयं सौरभ्यं सहज-मुपलब्धुं सुमनसो
वसन्त्यस्मिन् मन्ये बलमथन वाटी-विटपिनाम् ॥ 43 ॥

44 curing of all diseases
तनोतु क्षेमं न-स्तव वदनसौन्दर्यलहरी
परीवाहस्रोतः-सरणिरिव सीमन्तसरणिः।
वहन्ती- सिन्दूरं प्रबलकबरी-भार-तिमिर
द्विषां बृन्दै-र्वन्दीकृतमेव नवीनार्क केरणम् ॥ 44 ॥

45 Blessing of Goddess of wealth, Your word becoming a fact
अरालै स्वाभाव्या-दलिकलभ-सश्रीभि रलकैः
परीतं ते वक्त्रं परिहसति पङ्केरुहरुचिम् ।
दरस्मेरे यस्मिन् दशनरुचि किञ्जल्क-रुचिरे
सुगन्धौ माद्यन्ति स्मरदहन चक्षु-र्मधुलिहः ॥ 45 ॥

46 Getting blessed with a son
ललाटं लावण्य द्युति विमल-माभाति तव यत्
द्वितीयं तन्मन्ये मकुटघटितं चन्द्रशकलम् ।
विपर्यास-न्यासा दुभयमपि सम्भूय च मिथः
सुधालेपस्यूतिः परिणमति राका-हिमकरः ॥ 46 ॥

47 Victory in all efforts
भ्रुवौ भुग्ने किञ्चिद्भुवन-भय-भङ्गव्यसनिनि
त्वदीये नेत्राभ्यां मधुकर-रुचिभ्यां धृतगुणम् ।
धनु र्मन्ये सव्येतरकर गृहीतं रतिपतेः
प्रकोष्टे मुष्टौ च स्थगयते निगूढान्तर-मुमे ॥ 47 ॥

48 Removal of problems created by nine planets
अहः सूते सव्य तव नयन-मर्कात्मकतया
त्रियामां वामं ते सृजति रजनीनायकतया ।
तृतीया ते दृष्टि-र्दरदलित-हेमाम्बुज-रुचिः
समाधत्ते सन्ध्यां दिवसर्-निशयो-रन्तरचरीम् ॥ 48 ॥

49 Victory in everything, Locating of treasures
विशाला कल्याणी स्फुतरुचि-रयोध्या कुवलयैः
कृपाधाराधारा किमपि मधुराஉஉभोगवतिका ।
अवन्ती दृष्टिस्ते बहुनगर-विस्तार-विजया
ध्रुवं तत्तन्नाम-व्यवहरण-योग्याविजयते ॥ 49 ॥

50 Seeing afar, Curing of small pox
कवीनां सन्दर्भ-स्तबक-मकरन्दैक-रसिकं
कटाक्ष-व्याक्षेप-भ्रमरकलभौ कर्णयुगलम् ।
अमुञ्च्न्तौ दृष्ट्वा तव नवरसास्वाद-तरलौ
असूया-संसर्गा-दलिकनयनं किञ्चिदरुणम् ॥ 50 ॥

51 Attracting all people
शिवे शङ्गारार्द्रा तदितरजने कुत्सनपरा
सरोषा गङ्गायां गिरिशचरिते विस्मयवती ।
हराहिभ्यो भीता सरसिरुह सौभाग्य-जननी
सखीषु स्मेरा ते मयि जननि दृष्टिः सकरुणा ॥ 51 ॥

52 Victory in love, Curing of diseases of ears and eye
गते कर्णाभ्यर्णं गरुत इव पक्ष्माणि दधती
पुरां भेत्तु-श्चित्तप्रशम-रस-विद्रावण फले ।
इमे नेत्रे गोत्राधरपति-कुलोत्तंस-कलिके
तवाकर्णाकृष्ट स्मरशर-विलासं कलयतः॥ 52 ॥

53 Attracting all the world, Seeing the Goddess in person
विभक्त-त्रैवर्ण्यं व्यतिकरित-लीलाञ्जनतया
विभाति त्वन्नेत्र त्रितय मिद-मीशानदयिते ।
पुनः स्रष्टुं देवान् द्रुहिण हरि-रुद्रानुपरतान्
रजः सत्वं वेभ्रत् तम इति गुणानां त्रयमिव ॥ 53 ॥

54 Destruction of all sins, Curing of eye diseases
पवित्रीकर्तुं नः पशुपति-पराधीन-हृदये
दयामित्रै र्नेत्रै-ररुण-धवल-श्याम रुचिभिः ।
नदः शोणो गङ्गा तपनतनयेति ध्रुवमुम्
त्रयाणां तीर्थाना-मुपनयसि सम्भेद-मनघम् ॥ 54 ॥

55: Power to protect, Curing of diseases of kidney

निमेषोन्मेषाभ्यां प्रलयमुदयं याति जगति
तवेत्याहुः सन्तो धरणिधर-राजन्यतनये ।
त्वदुन्मेषाज्जातं जगदिद-मशेषं प्रलयतः
परेत्रातुं शंङ्के परिहृत-निमेषा-स्तव दृशः ॥ 55 ॥

56: To get freed from imprisonment, Curing of eye diseases

तवापर्णे कर्णे जपनयन पैशुन्य चकिता
निलीयन्ते तोये नियत मनिमेषाः शफरिकाः ।
इयं च श्री-र्बद्धच्छदपुटकवाटं कुवलयं
जहाति प्रत्यूषे निशि च विघतय्य प्रविशति॥ 56 ॥

57: All round luck

दृशा द्राघीयस्या दरदलित नीलोत्पल रुचा
दवीयांसं दीनं स्नपा कृपया मामपि शिवे ।
अनेनायं धन्यो भवति न च ते हानिरियता
वने वा हर्म्ये वा समकर निपातो हिमकरः ॥ 57 ॥

58: Cure from all diseases, Victory in love

अरालं ते पालीयुगल-मगराजन्यतनये
न केषा-माधत्ते कुसुमशर कोदण्ड-कुतुकम् ।
तिरश्चीनो यत्र श्रवणपथ-मुल्ल्ङ्य्य विलसन्
अपाङ्ग व्यासङ्गो दिशति शरसन्धान धिषणाम् ॥ 58 ॥

59: Attracting every one

स्फुरद्गण्डाभोग-प्रतिफलित ताट्ङ्क युगलं
चतुश्चक्रं मन्ये तव मुखमिदं मन्मथरथम् ।
यमारुह्य द्रुह्य त्यवनिरथ मर्केन्दुचरणं
महावीरो मारः प्रमथपतये सज्जितवते ॥ 59 ॥

60: Giving power of speech to dumb, Making your predictions come true

सरस्वत्याः सूक्ती-रमृतलहरी कौशलहरीः
पिब्नत्याः शर्वाणि श्रवण-चुलुकाभ्या-मविरलम् ।
चमत्कारः-श्लाघाचलित-शिरसः कुण्डलगणो
झणत्करैस्तारैः प्रतिवचन-माचष्ट इव ते ॥ 60 ॥

61: Victory over mind, Getting of wealth

असौ नासावंश-स्तुहिनगिरिवण्श-ध्वजपटि
त्वदीयो नेदीयः फलतु फल-मस्माकमुचितम् ।
वहत्यन्तर्मुक्ताः शिशिरकर-निश्वास-गलितं
समृद्ध्या यत्तासां बहिरपि च मुक्तामणिधरः ॥ 61 ॥

62: Good sleep

प्रकृत्याஉஉरक्ताया-स्तव सुदति दन्दच्छदरुचेः
प्रवक्ष्ये सदृश्यं जनयतु फलं विद्रुमलता ।
न बिम्बं तद्बिम्ब-प्रतिफलन-रागा-दरुणितं
तुलामध्रारोढुं कथमिव विलज्जेत कलया ॥ 62 ॥

63: Bewitching all

स्मितज्योत्स्नाजालं तव वदनचन्द्रस्य पिबतां
चकोराणा-मासी-दतिरसतया चञ्चु-जडिमा ।
अतस्ते शीतांशो-रमृतलहरी माम्लरुचयः
पिबन्ती स्वच्छन्दं निशि निशि भृशं काञ्जि कधिया ॥ 63 ॥

64: Getting of all knowledge

अविश्रान्तं पत्युर्गुणगण कथाम्रेडनजपा
जपापुष्पच्छाया तव जननि जिह्वा जयति सा ।
यदग्रासीनायाः स्फटिकदृष-दच्छच्छविमयि
सरस्वत्या मूर्तिः परिणमति माणिक्यवपुषा ॥ 64 ॥

65: Victory, Control over words

रणे जित्वा दैत्या नपहृत-शिरस्त्रैः कवचिभिः
निवृत्तै-श्चण्डांश-त्रिपुरहर-निर्माल्य-विमुखैः ।
विशाखेन्द्रोपेन्द्रैः शशिविशद-कर्पूरशकला
विलीयन्ते मातस्तव वदनताम्बूल-कबलाः ॥ 65 ॥

66: Sweet words, Mastery in music

विपञ्च्या गायन्ती विविध-मपदानं पशुपते-
स्त्वयारब्धे वक्तुं चलितशिरसा साधुवचने ।
तदीयै-र्माधुर्यै-रपलपित-तन्त्रीकलरवां
निजां वीणां वाणीं निचुलयति चोलेन निभृतम् ॥ 66 ॥

67: Appearance in person of the Goddess

करग्रेण स्पृष्टं तुहिनगिरिणा वत्सलतया
गिरिशेनो-दस्तं मुहुरधरपानाकुलतया ।
करग्राह्यं शम्भोर्मुखमुकुरवृन्तं गिरिसुते
कथङ्करं ब्रूम-स्तव चुबुकमोपम्यरहितम् ॥ 67 ॥

68: Attracting the king

भुजाश्लेषान्नित्यं पुरदमयितुः कन्टकवती
तव ग्रीवा धत्ते मुखकमलनाल-श्रियमियम् ।
स्वतः श्वेता काला गरु बहुल-जम्बालमलिना
मृणालीलालित्यं वहति यदधो हारलतिका ॥ 68 ॥

69: Mastery over music

गले रेखास्तिस्रो गति गमक गीतैक निपुणे
विवाह-व्यानद्ध-प्रगुणगुण-सङ्ख्या प्रतिभुवः ।
विराजन्ते नानाविध-मधुर-रागाकर-भुवां
त्रयाणां ग्रामाणां स्थिति-नियम-सीमान इव ते ॥ 69 ॥

70: Compensation for mistakes done to God Shiva

मृणाली-मृद्वीनां तव भुजलतानां चतसृणां
चतुर्भिः सौन्द्रयं सरसिजभवः स्तौति वदनैः ।
नखेभ्यः सन्त्रस्यन् प्रथम-मथना दन्तकरिपोः
चतुर्णां शीर्षाणां सम-मभयहस्तार्पण-धिया ॥ 70 ॥

71: Getting of wealth

नखाना-मुद्योतै-र्नवनलिनरागं विहसतां
कराणां ते कान्तिं कथय कथयामः कथमुमे ।
कयाचिद्वा साम्यं भजतु कलया हन्त कमलं
यदि क्रीडल्लक्ष्मी-चरणतल-लाक्षारस-चणम् ॥ 71 ॥

72: Conquering fear of darkness, Getting grace from Goddess, Making slave of Yakshini

समं देवि स्कन्द द्विपिवदन पीतं स्तनयुगं
तवेदं नः खेदं हरतु सततं प्रस्नुत-मुखम् ।
यदालोक्याशङ्काकुलित हृदयो हासजनकः
स्वकुम्भौ हेरम्बः परिमृशति हस्तेन झडिति ॥ 72 ॥

73: Production of milk, Redemption

अमू ते वक्षोजा-वमृतरस-माणिक्य कुतुपौ
न सन्देहस्पन्दो नगपति पताके मनसि नः ।
पिबन्तौ तौ यस्मा दविदित वधूसङ्ग रसिकौ
कुमारावद्यापि द्विरदवदन-क्रौञ्च्दलनौ ॥ 73 ॥

74: Good fame

वहत्यम्ब स्त्म्बेरम-दनुज-कुम्भप्रकृतिभिः
समारब्धां मुक्तामणिभिरमलां हारलतिकाम् ।
कुचाभोगो बिम्बाधर-रुचिभि-रन्तः शबलितां
प्रताप-व्यामिश्रां पुरदमयितुः कीर्तिमिव ते ॥ 74 ॥

75: Capacity to write poems

तव स्तन्यं मन्ये धरणिधरकन्ये हृदयतः
पयः पारावारः परिवहति सारस्वतमिव ।
दयावत्या दत्तं द्रविडशिशु-रास्वाद्य तव यत्
कवीनां प्रौढाना मजनि कमनीयः कवयिता ॥ 75 ॥

76: Complete renunciation, Victory in love

हरक्रोध-ज्वालावलिभि-रवलीढेन वपुषा
गभीरे ते नाभीसरसि कृतसङो मनसिजः ।
समुत्तस्थौ तस्मा-दचलतनये धूमलतिका
जनस्तां जानीते तव जननि रोमावलिरिति ॥ 76 ॥

77: Gaining Micro sight, Attracting every one

यदेतत्कालिन्दी-तनुतर-तरङ्गाकृति शिवे
कृशे मध्ये किञ्चिज्जननि तव यद्भाति सुधियाम् ।
विमर्दा-दन्योन्यं कुचकलशयो-रन्तरगतं
तनूभूतं व्योम प्रविशदिव नाभिं कुहरिणीम् ॥ 77 ॥

78: Attracting all the universe

स्थिरो गङ्गा वर्तः स्तनमुकुल-रोमावलि-लता
कलावालं कुण्डं कुसुमशर तेजो-हुतभुजः ।
रते-र्लीलागारं किमपि तव नाभिर्गिरिसुते
बेलद्वारं सिद्धे-र्गिरिशनयनानां विजयते ॥ 78 ॥

79: Getting magical capability, Bewitching all others

निसर्ग-क्षीणस्य स्तनतट-भरेण क्लमजुषो
नमन्मूर्ते र्नारीतिलक शनकै-स्त्रुट्यत इव ।
चिरं ते मध्यस्य त्रुटित तटिनी-तीर-तरुणा
समावस्था-स्थेम्नो भवतु कुशलं शैलतनये ॥ 79 ॥

80: Getting remarkablebeauty, Becoming expert in magic

कुचौ सद्यः स्विद्य-त्तटघटित-कूर्पासभिदुरौ
कषन्तौ-दौर्मूले कनककलशाभौ कलयता ।
तव त्रातुं भङ्गादलमिति वलग्नं तनुभुवा
त्रिधा नद्ध्म् देवी त्रिवलि लवलीवल्लिभिरिव ॥ 80 ॥

81: Sping fire

गुरुत्वं विस्तारं क्षितिधरपतिः पार्वति निजात्
नितम्बा-दाच्छिद्य त्वयि हरण रूपेण निदधे ।
अतस्ते विस्तीर्णो गुरुरयमशेषां वसुमतीं
नितम्ब-प्राग्भारः स्थगयति सघुत्वं नयति च ॥ 81 ॥

82: Sping flood, Getting powers like Indhra

करीन्द्राणां शुण्डान्-कनककदली-काण्डपटलीं
उभाभ्यामूरुभ्या-मुभयमपि निर्जित्य भवति ।
सुवृत्ताभ्यां पत्युः प्रणतिकठिनाभ्यां गिरिसुते
विधिज्ञे जानुभ्यां विबुध करिकुम्भ द्वयमसि ॥ 82 ॥

83: Sping of the army

पराजेतुं रुद्रं द्विगुणशरगर्भौ गिरिसुते
निषङ्गौ जङ्घे ते विषमविशिखो बाढ-मकृत ।
यदग्रे दृस्यन्ते दशशरफलाः पादयुगली
नखाग्रच्छन्मानः सुर मुकुट-शाणैक-निशिताः ॥ 83 ॥

84: Getting redemption, Entering into another’s body

श्रुतीनां मूर्धानो दधति तव यौ शेखरतया
ममाप्येतौ मातः शेरसि दयया देहि चरणौ ।
यय‌ओः पाद्यं पाथः पशुपति जटाजूट तटिनी
ययो-र्लाक्षा-लक्ष्मी-ररुण हरिचूडामणि रुचिः ॥ 84 ॥

85: Removing fear of ghosts

नमो वाकं ब्रूमो नयन-रमणीयाय पदयोः
तवास्मै द्वन्द्वाय स्फुट-रुचि रसालक्तकवते ।
असूयत्यत्यन्तं यदभिहननाय स्पृहयते
पशूना-मीशानः प्रमदवन-कङ्केलितरवे ॥ 85 ॥

86: Removing fear of ghosts, Victory over enemies

मृषा कृत्वा गोत्रस्खलन-मथ वैलक्ष्यनमितं
ललाटे भर्तारं चरणकमले ताडयति ते ।
चिरादन्तः शल्यं दहनकृत मुन्मूलितवता
तुलाकोटिक्वाणैः किलिकिलित मीशान रिपुणा ॥ 86 ॥

87: Attracting of serpents

हिमानी हन्तव्यं हिमगिरिनिवासैक-चतुरौ
निशायां निद्राणं निशि-चरमभागे च विशदौ ।
वरं लक्ष्मीपात्रं श्रिय-मतिसृहन्तो समयिनां
सरोजं त्वत्पादौ जननि जयत-श्चित्रमिह किम् ॥ 87 ॥

88: Making wild beasts obey

पदं ते कीर्तीनां प्रपदमपदं देवि विपदां
कथं नीतं सद्भिः कठिन-कमठी-कर्पर-तुलाम् ।
कथं वा बाहुभ्या-मुपयमनकाले पुरभिदा
यदादाय न्यस्तं दृषदि दयमानेन मनसा ॥ 88 ॥

89: Getting rid of all diseases

नखै-र्नाकस्त्रीणां करकमल-सङ्कोच-शशिभिः
तरूणां दिव्यानां हसत इव ते चण्डि चरणौ ।
फलानि स्वःस्थेभ्यः किसलय-कराग्रेण ददतां
दरिद्रेभ्यो भद्रां श्रियमनिश-मह्नाय ददतौ ॥ 89 ॥

90: Cutting of bad spells cast

ददाने दीनेभ्यः श्रियमनिश-माशानुसदृशीं
अमन्दं सौन्दर्यं प्रकर-मकरन्दं विकिरति ।
तवास्मिन् मन्दार-स्तबक-सुभगे यातु चरणे
निमज्जन् मज्जीवः करणचरणः ष्ट्चरणताम् ॥ 90 ॥

91: Getting of land, Getting riches

पदन्यास-क्रीडा परिचय-मिवारब्धु-मनसः
स्खलन्तस्ते खेलं भवनकलहंसा न जहति ।
अतस्तेषां शिक्षां सुभगमणि-मञ्जीर-रणित-
च्छलादाचक्षाणं चरणकमलं चारुचरिते ॥ 91 ॥

92: Getting ability to rule

गतास्ते मञ्चत्वं द्रुहिण हरि रुद्रेश्वर भृतः
शिवः स्वच्छ-च्छाया-घटित-कपट-प्रच्छदपटः ।
त्वदीयानां भासां प्रतिफलन रागारुणतया
शरीरी शृङ्गारो रस इव दृशां दोग्धि कुतुकम् ॥ 92 ॥

93: Fulfillment of desires

अराला केशेषु प्रकृति सरला मन्दहसिते
शिरीषाभा चित्ते दृषदुपलशोभा कुचतटे ।
भृशं तन्वी मध्ये पृथु-रुरसिजारोह विषये
जगत्त्रतुं शम्भो-र्जयति करुणा काचिदरुणा ॥ 93 ॥

94: Getting all desires

कलङ्कः कस्तूरी रजनिकर बिम्बं जलमयं
कलाभिः कर्पूरै-र्मरकतकरण्डं निबिडितम् ।
अतस्त्वद्भोगेन प्रतिदिनमिदं रिक्तकुहरं
विधि-र्भूयो भूयो निबिडयति नूनं तव कृते ॥ 94 ॥

95: Getting of all desires

पुरारन्ते-रन्तः पुरमसि तत-स्त्वचरणयोः
सपर्या-मर्यादा तरलकरणाना-मसुलभा ।
तथा ह्येते नीताः शतमखमुखाः सिद्धिमतुलां
तव द्वारोपान्तः स्थितिभि-रणिमाद्याभि-रमराः ॥ 95 ॥

96: Attainment of knowledge and wealth

कलत्रं वैधात्रं कतिकति भजन्ते न कवयः
श्रियो देव्याः को वा न भवति पतिः कैरपि धनैः ।
महादेवं हित्वा तव सति सतीना-मचरमे
कुचभ्या-मासङ्गः कुरवक-तरो-रप्यसुलभः ॥ 96 ॥

97: Redemption of the soul

गिरामाहु-र्देवीं द्रुहिणगृहिणी-मागमविदो
हरेः पत्नीं पद्मां हरसहचरी-मद्रितनयाम् ।
तुरीया कापि त्वं दुरधिगम-निस्सीम-महिमा
महामाया विश्वं भ्रमयसि परब्रह्ममहिषि ॥ 97 ॥

98: Mastery over words

कदा काले मातः कथय कलितालक्तकरसं
पिबेयं विद्यार्थी तव चरण-निर्णेजनजलम् ।
प्रकृत्या मूकानामपि च कविता0कारणतया
कदा धत्ते वाणीमुखकमल-ताम्बूल-रसताम् ॥ 98 ॥

99: Attainment of ultimate bliss

सरस्वत्या लक्ष्म्या विधि हरि सपत्नो विहरते
रतेः पतिव्रत्यं शिथिलपति रम्येण वपुषा ।
चिरं जीवन्नेव क्षपित-पशुपाश-व्यतिकरः
परानन्दाभिख्यं रसयति रसं त्वद्भजनवान् ॥ 99 ॥

100: Attainment of all occult powers

प्रदीप ज्वालाभि-र्दिवसकर-नीराजनविधिः
सुधासूते-श्चन्द्रोपल-जललवै-रघ्यरचना ।
स्वकीयैरम्भोभिः सलिल-निधि-सौहित्यकरणं
त्वदीयाभि-र्वाग्भि-स्तव जननि वाचां स्तुतिरियम् ॥ 100 ॥

सौन्दयलहरि मुख्यस्तोत्रं संवार्तदायकम् ।
भगवद्पाद सन्क्लुप्तं पठेन् मुक्तौ भवेन्नरः ॥
सौन्दर्यलहरि स्तोत्रं सम्पूर्णं

Soudharya lahari tamil version

தமிழில் இதை கவிதையாக சோழ மன்னர்கள் காலத்தில் எழுதியவர் வீரை கவிராஜ பண்டிதர்.

பாயிரம்: அறு சீர்க் கழிநெடில் ஆசிரிய விருத்தம்

மொழிந்த மறை நூல் இயற்று முகபடாம் அணிந்து முதுஞான தானம்
பொழிந்து தனது இணைமணி என்று இருசுடரும் புணைகளிற்றைப் போற்றல் செய்வாம்
வழிந்து பெரும்புனல் பரந்து வடவரையில் உலகு ஏழும் ஏழும் ஒக்க
வழிந்திடினும் அழியாத அபிராமி பாடல் வளம் அளிக்க என்றே. 1

இத்தனை நாள் நீயிருக்க வாயிருக்க இயல் இருக்க அருள்பா டாமல்
மத்தனை ஆளுங்கொடியை இப்போது என் வழுத்துகின்றவாறு என்பீரேல்
பித்தனை யார் ஏவல் கொள்வார் பித்து ஒழிந்தால் உரியவர்கள் அடிமை ஓலைக்
கொத்தனை யார் ஏவல் கொள்வார் கொள்ளும்போது எவனாலே குழப்பலாமே. 2

யாமளைதன் பெரும்புகழை ஆதிமறை நாலில் வடித்தெடுத்த நூலை
நாமகள் தன் பாடல் இது என்று அரனார்க்கு நவில்வவர் நகை செய்தன்றே
பாமகளை அருகழைத்துப் பருப்பதத்திற் பொறித்திருந்த பரிசு காட்டும்
சேமநிதிப் பாடலை என் புன்கவியால் கொள்வது அவ்வடிறமை அன்றே.3

அரன் கயிலைப் புறத்து எழுதப்படு நூலை அருந்தவத்துப் புட்பதந்தன்
பரந்த வடவரை அழுத்த அதைக் கவுட பாதர் உளம்பதித்து முற்றும்
தரம் பெறு சொல் அமுது எனப் பின் சங்கரமா முனிக்கு அருள அந்த மேகம்
சுரந்து உலகில் வாடும் உயிர்ப் பயிர் தழைப்பச் சொரிந்தது எனச் சொல்வர் நல்லோர்.4

இன்ன தன்மைய நூலினைக் கவி ராசராச வரோதய
மன்னன் நம் பிரமாதராயன் வடித்து அரும்பொருள் கூறவே
கன்னல் அம்சிலை வேள் எனுங் கவி ராசபண்டிதன் வீரையான்
சொல் நயம்பெறு காவியக்கவி சொல்ல என்று தொடங்குவான்.5

வடமொழி எனும் பழைய விரிகடல் பிறந்து இறைவர் மணையிடை இருந்து சிலைமேல்
இடமொடு தவழ்ந்து தனது இடுபெயர் சவுந்தரிய லகரி என நின்று வளர்மாது
அடலரசு முன்பினுள் பல மத ப்ரபந்தம் எனும் அடுபகை துரந்து என் மணிநா
நடம் இடு பெருங்கவிதை மதகரியடும் புவியை நகளை வலம் வந்தது இதுவே.6

Ananda Lahari ஆநந்த லகரி: எழு சீர்க் கழி நெடில் அடி ஆசிரிய விருத்தம்

சிவம் எனும் பொருளும் ஆதி சத்தியடு சேரின் எத்தொழிலும் வல்லதாம்
இவள் பிரிந்திடில் இயங்குதற்கும் அரிது அரிதெனா மறை இரைக்குமாம்
நவபெரும் புவனம் எவ்வகைத் தொழில் நடத்தி யாவரும் வழுத்து தாள்
அவனியின்கண் ஒரு தவம் இலார் பணியல் ஆவதோ பரவல் ஆவதோ.1

பாத தாமரையி னுள் உண்டு கட்பரம வணுவி னில் பலவியற்றினால்
வேத நான்முகன் விதிக்க வேறுபடு விரிதலைப் புவனம் அடைய மான்
மூதரா அடி எடுத்த அனந்த முது கண-பணா அடவி பரிப்ப மேல்
நாதனார் பொடி படுத்து நீறணியின் நாம் உரைத்தென் அவள் பான்மையே.2

அறிவிலர்க்ககு இதய திமிரம் மீரும் அளவற்ற ஆதவர் அளப்பிலா
எறி-கதிர்-ப்ரபை குழைத்து இழைத்தனைய தீ இயாமளை நினைப்பிலார்
செறி மதிக்-கிணரின் ஒழுகு தேன் அருவி தெறுக லிக்கு அருள் மணிக்குழாம்
பிறவி மைக்கடல் விழாது எடுப்பது ஒரு பெருவராக-வெண் மருப்பு அரோ.3

தேவெனப் புகழ அதில் நிமிர்ந்து நிகர் செப்புவார் அபய வரதமாம்
பாவகத்து அபினயத்தோடு உற்ற கை பரப்பி என் பயம் ஒறுக்குமே
யாவருக்கும் அஃதரிது நின் பதம் இரப்ப யாவையும் அளிக்கு மான்
மூவருக்கும் ஒரு தாவரப் பொருள் என் மூலமே தழையு ஞாலமே.4

தொடு-கரச்-சிலை தொடப்-பொறா மலர் சுருப்பு நாண் இடுவது ஐந்து கோல்
அடுபடைத் தலைவனார் வசந்தமலை தென்றல் தேர் உருவ மருவமா
முடுகு கொற்ற மதன் ஒருவன் இப்புவனம் முற்றும் வெற்றிகொள முடிவிலா
நெடு-மலர்க்-கண் அருள் சிறிது அளித்த¨¨னயோ ராலியே கர-கபாலியே.5

மாயன் வணங்கி உன் மால் வடிவங்கொள வாடும் அரன் துயர் போதாதோ
தூய மதன் தொழ ஆண்வடிவம் புணர் தோகை கண் வண்டயில் தேனே போல்
மேய வழங்கும் உரூபமது என்சொல மேலிது கண்டவர் வாழ்வாரோ
நீ அத-ரஞ்சகி மோகன வஞ்சகி நீ செய்வது ஒன்றல மாதாவே.6

மேகலை பொங்க மதாசல கும்பம் எனா முலை கண்டு இடை சோரா நீர்
மாக வளங்கெழு நாள் இறை அம்புலி வாண்முகம் அம்பு வில் ஏடார் போது
ஏகநெடுங்கழை பாசம் ஓடு அங்குசம் மேர்பற வந்தருள் காபாலி
நீ கமலம் திகழ் தாள் வருடு என்று அரன் நீர்மையின் விஞ்சிய கோ மாதே.7

ஆரமுதின் கடல் வேலி செழும் தரு வாய் மணி பம்பிய தீவூடே
பாரகடம்பு அடர் கானில் அரும் கொடை பாய் மணி மண்டப வீடுளே
கோரசிவன் பரமேசன் உன் மஞ்சம் ஓர் கூர் பர்யங்கமெனா மேலே
சீர் அடரும் பரஞானம் உறும் களி தேவர் அருந்துவர் பூமாதே.8

மூல மணிபூரகத்தோடு இலிங்க மார்பு முதுகளம் விற்-புருவ நடு மொழிவது ஆறு
ஞாலமும் மென்புனலும் அனல் பிழம்பும் காலும் நாதம் உறு பெருவெளியும் மனமும் ஆக
மேல் அணுகிக் குளபதத்தைப் பின்னிட்டு அப்பால் மென்கமலத்து ஆயிரம் தோட்டு அருண பீடத்து
ஆலவிடம் பருகிய தன் மகிழ்நரோடும் ஆனந்தம் உறும் பொருளை அறியலாமே.9

தாளிணைக் கமலம் ஊறித் தரும் அமிழ்து உடல் மூழ்க
மீள அப் பதங்கள் யாவும் விட்டு முன் பழைய மூலம்
வாளரவு என்ன ஆகம் வளைத்து உயர் பணத்தினோடு
நாள் உமைக் கயற்கண் துஞ்சு ஞான ஆனந்தம் மின்னே.10

சிவகோணம் முற்பகர்வது ஒருநாலு சத்திநெறி செறிகோணம் அத்தொடரும் மருவுகோள்
நவகோணமும் உட்படுவது எழுமூ விரட்டி ஒரு நவில்கோண முற்றதுவும் வலயமா
யிவரா நிரைத்த தளம் இருநாலும் எட்டிணையும் எழிலாய வட்டமொடு சதுரமாய்
உவமானம் அற்றதனி தனி மூவகைக்கணும் உமைபாதம் உற்ற சிறு வரைகளே.11

ஆதி சுந்தரி வடிவினை யயன் முதற் புலவோர்
ஏது கண்டு அளவிடுவது தமை இகழ் இமையோர்
மாதர் இங்கு இவள் மகிழ்நரோடு உறைகுவம் எனின் ஓர்
பேதை கொங்கைகள் பெறுகுவம் என மறுகுவரால்.12

அறக்கிழவன் மனிதன் விரகில்லாக் கொச்சை அழகிருந்த ஊரிலிருந்து அறியானேனும்
உறக் கருணை கொழிக்கும் உனது அமுத வாரி ஊடணுகின் இவனை அரமகளிர் எல்லா
நறைக் குழலுஞ் சரிந்திட உத்தரீயம் சோர நாண் அழிய வளை சிதற உடுத்த வாடை
புறத்துவிழ மயலொடும் பின் தொடர்வர்ரெ என்றால் பொற்கொடி நின் புதுமை எவர் புகழவல்லார்?13

பணை பார் புனல் கனலி வளி வான் மனத்தில் அறு பதினால் ஒழித்ததும் அடைவிலே
இணைநா லொழித்தது இரு கதிர் ஏற வுற்றது மூ விணைபோயது எட்டினொடு கதிர்கணால்
அணையா நிரைத்தது உறு கதிர் நாலடுத்தது அதன் அளவாய் இலக்கம் அறு வகையினால்
உணரா உரைத்த கதிர்களின் மேல் இருக்கும் எனது உமைபாத செக்கர் விரி கமலமே.14

உனது சரத்கால மதி அணைய மெய்யும் உடல் குழைத்த பிறைச்சடையும் கரங்கள் நான்கும்
அனவரதம் உறும அபய வரத ஞான அருள் பளிங்கு வடமொடு புத்தகமுமாக
நினைகிலர்முன் வழுத்திலர் பின் வணங்கார் எங்ஙன் னிறைத்த பசுந்தேனும் அடு பாலுந் தூய
கனியுமென மதுரம் விளைந்து ஒழுகு பாடல் கவிதை பொழிவது கயிலைக் கடவுள் வாழ்வே.15

வார் இன்ப முலை மலை மடந்தை கவி நாவலர் மனக் கமலவனம் மலர நீடு
தேர் இன்ப இளவெயில் தழைக்கும் ப்ரபைச் செய்ய செவ்வி நிறம் உணரும் உரவோர்
தார் இன்ப நறவு ஒழுகு சுருள் ஓதி யிருள்விரவு தவளநிற வாணி கலை தேர்
பேர் இன்ப மதுரவலை எறி அமுத கவிதை கொடு பேருலகை மகிழ்விப்பரே.16

இந்து சிலையைப் பிளந்து உள் நிறம் வகுத்தனைய எழில் வசனி ஆதி மடவார்
அந்தவிணை நால்வர் புடைசூழ மலை மங்கை தன தருண வடிவு உணர அறிவோர்
கொந்து அவிழ விரிதவள மலர்மங்கை முககமல கோல பரிமள கவிதையால்
செந்தமிழின் வடகலையின் முதுமொழிக் காவியத் தெளிபாடல் செய்யும் அவரே.17

உனது நிறமெனும் இளைய கதிர் இரவி வெயில் முழுகும் உலகடைய என நினைகுவோர்
வினை கெழுமு கொலைமறலி அனைய விழி யுருவசி முன் விரவி அரமகளிர் விழைவோர்
அனவரத மெனது அமுது பொழி கவியும் உனதருளும் எனதுடலும் உயிரும் உயிர்சூழ்
மனமும் அதில் உணர்வும் வருகளியும் என நினைவு உருக மலையரையன் உதவு மயிலே.18

ஆதி விந்துவை முகமென இணைமுலை கீழ் இரண்டு அதன் வடிவென வருகு தாழ்
கோது அறுஞ் சுடர்ரெழ அழகு ஒழுகு த்ரி கோணம் ஒன்றென உனது எழில் இரதிதோய்
காதலன் கலை தமதிட நினைபவர் காணும் மங்கையர் கலை கொளல் அரியதோ
ஓதில் இங்கு இரு சுடர்முலை அணைய உலோக மங்கையை மயல் செய்வர் கமலையே. 19

ஆடல் அம்பிகை இமகர சிலைவடி வாளு நெஞ்சினுள் வழிவுறு கிரணம் மேல்
ஓடி யெங்கணும் உடல் பெருகு அமிழ்தென ஊடு எழும் ப்ரபை தமது இடம் உணர்குவோர்
நாடவும் கொடு விடம் ஒரு கலுழனை நாடும் வெங்கொலை அரவென முறியுமேல்
மூட ருஞ் சுரம் விழிபொழிய அமுதினின் மூழ்க என்பொடு அழல் உடல் குளிருமே.20

ஆன மின்கொடி போலும் மென் முண்டகம் ஆறின் மண்டல மூவகையின்கண் ஓர்
பானு அம்புலி தீயின் நிறம்கிளர் பான்மை கொண்டு இதழ் ஆயிர கஞ்ச நீள்
கானில் உன்களி ஞானம் உறுங்கலை காழ் மலங்களின் மூவகை ஒன்றியே
போன சிந்தையின் மாயை ஒழிந்தவர் போதம் இன்புறும் ஆதியடு அந்தமே.21

பேருறும் கயிலாசன் மகன் பெறு பேரன் அன்புறு பேரன் என்னும் சொலால்
வாரம் அன்பொடு பார்வை வழங்கென வாய் திறந்திட ஓடி வழங்கினாய்
வேரி முண்டகன் மான் மகுடங்களின் வீசரும் ப்ரபை தீபம் உவந்ததாள்
சேரு நன் பெருவாழ்வும் வழங்குவை தேடரும் சிவமாய மதங்கியே.22

ஆதி சங்கரர் பாதி உடம்பு இனி தாளும் அம்பிகை பாதியும் விஞ்சுமோ
நீதி அன்றென நாயகர் பங்கையும் நீ கவர்ந்தனையால் அவர் எங்குளார்
சோதி செங்கதிர் மேனி நிறைந்தது தூய கண்களும் மூவகை கொங்கையோ
ஈதிரண்டு உடல் கூனும் இளம்பிறை யேர் பொழிந்தது நீண்முடி யெங்குமே. 23

ஆதி முண்டகன் மால் சிவன் அண்டர்ம மகேசன் அந்த சதாசிவன் ஐந்துபேர்
மேதகும் தொழில் போல அனைந்தருள் வீறும் அங்கதன் ஊறல் உண்டென
யாதும் இன்றியும் மேனிய எங்கணும் மாயை தந்தது ஞானம் இரங்கும் ஓர்
நீதியும் திருவே புருவங்கொடு நீ சொல் இங்கித ஏவல் புரிந்ததே.24

மூவருக்கும் முதற்பிறப்பு நின் முக்குணக் கடல் என்றும் உன்
சேவடிக்கண் இருப்பர் சென்னி குவித்த செங்கை பிரிக்கிலார்
பூ எடுத்தவர் சென்னி வைத்திடு போதம் உற்றவர் அம்மை நின்
காவலர்ப் பொதி தாளில் வைக்கவும் மூவர் சென்னி களிக்குமே.25

வேத ரஞ்சகன் மால் புரந்தரன் வேக சண்ட குபேரனோடு
ஆதி எண் திசைபாலர் பொன்றவும் ஆதி அந்தம் இலாதது ஓர்
நாதர் பொன்றிலர் ஏது உன்மங்கல நாணுறும் திறம் ஆதலால்
நீ தழைந்தது யோகம் அம்பிகை நீலி என்பது பாவமே.26

மொழிவது உன் செபம் முத்திரை பாணியின் முயல்வது எங்கு நடப்பன கோயில்சூழ்
தொழில் அருந்துவ முற்றும் உன் ஆகுதி துயில் வணங்கல் களிப்பன யாவு நீ
ஒழிவு அறும் களி என் செயல் யாவையும் உனது நன்செய் பரிச் செயல் ஆகவே
அழிவறும் பதம் வைத்து அருள் பேரொளி அளி னைளைந்து களிப்பு எழு நாதமே.27

பிரமன் இந்திரன் முற்பிற் தேவர்கள் ஊண் எலாம்
நரை பெருந்திரை அற்ற நல்லார் அமுதே கொலாம்
ஒருவர் தங்கிலர் நின்சிவன் ஊண் விடம் வாழ்வன் மாது
இருபெருங்கழை இட்ட பொன்னோலையின் வாசியே.28

முதுமறை சொல் இளவனிதை அயனொடு அரி குலிசன் உனை முறைபணியும் நெறியின் இடையே
பதறி உனது அருகு வரும் அரனை எதிர் கொள உனது பரிசனம் உன்னடி வளமையால்
இது பிரமன் மகுடம் அரிமகுடம் இது குலிசன் முடி இது கடினம் மிடறும் இருதாள்
சதி அமர அமர வழி விலகி வர வர எமது கடவுள் எனும் மொழி தழைகவே.29

பசுபதி தன் நீதிகொண்டு அறுபத்துநாலு பல கலை ஞானமும் கருணையால்
வசிவற நெடும் புவன மாயையின் மயக்கிய தன் வழிவரு பெரும்பயன் எலாம்
இசைபெற விளைத்ததும் பின்னும் உனது ஏவலால் இணையில் உனது ஆகமம் எலாம்
விசைபெற விளைத்து எவையும் மிது தரவு அளித்ததுவும் விமலை உனது உரிமை அலவோ.30

அரியதாகும் சிவம் சத்தி மதன் அவனி பின்பு ஆதித்தன் மதி மதனவேள்
பெருகு வான் இந்திரன் பின்பு பரை மதனன் மால் பேசின் முக்கண்ட மடைவே
உரியதாம் அந்தத்தின் மாயை மும்முறை அமைத்து உறும் எழுத்து அடைய வுணர்வால்
தெரியின் நாமத்தினொடும் உனது உறுப்பாம் என்று செப்பும் நான்மறைகள் உமையே.31

மோக போக விழைவினார் உன் மூல வித்தை தன்னின் முன்
னாக மாரன் யோனி பொன் அனங்கு அமைத்து நெய்யினால்
யோக மார் சிவத்தழல்குள் ஓம முற்று விமலையே
த்யாக மாமணிக்கொள் அக்க வலயம் உள் செவிப்பரே32

இருசுடர் முலைத்துணைச் சிவன்வடிவு நீ அதனை யானும் நவமாக நினைவேன்
உருவுநிறை தன்னில் அளவொத்த பரமானந்தம் உடைய பரனொடு பரையுமாய்
மருவும் இனிதாம் உங்கள் கூட்டம் அது சேடமும் மறுத்து அதனை உடையதுவுமாய்
அருகில் இருவர்க்கும் ஒரு பொதுவாகி நிற்கும் கொல் அழிவற்ற ஞான முதலே.33

மனமும் நீ வெளியும் நீ வளியும் நீ கனலும் நீ மறிபுனலும் நீ புவியும் நீ
நினையில் நி பரம் அற வளர்ந்து ஒளி பரந்து விடில் நீ அன்றி ஒன்று முளதோ
வுனது மா ஞான ஆனந்த உருவைப் புவன உருவென வகுத்து அருளவோ
அனையுமாய் மகவுமாம் ஆமாறுபோல் நீ சத்தி அருண வடிவாயது உமையே.34

அருளும் உன தாக்கினைத் திகிரிக்குள் உட்பட்டு அருக்கன் மதி அனைய வடிவாய்ப்
பருவம் முதிர் பரசின்மயத்தொடுறு பான்மையாம் பரமசிவனைப் பணிகுவாம்
ஒருபொழுதில் இப்பரமசிவனை எழு கதிர் மதிய ஒளிகடந்து ஒளிரும் ஒருபால்
பெருகு பரமானந்த விழை ஒளி நினைப்பது கொல் பெறு முத்தி சத்தி ஒளியே.35

இறைவி நின் விசுத்தித் தலத்திடை பளிங்கு நிற எழிலொடு உலகர் உடந்தையாய்
உறையும் ஒரு சிவனையு மவன்போலும் ஆரம்பம் உடைய உனையும் பணிகுவாம்
நிறைமதி ஒளிக்கொத்த நெறி ஏகும் உமது ஒளியின் நிலவுண்டு பசிக ளைவதோர்
முறைபெறு சகோரம் என உலகு பாதக இருள் முடித்துக் களித்து உறையுமே.36

முன்னைத் தபோதனர் தம் இதய-மானதவாவி முதுஞான முளரி நறவார்ந்த
அன்னத்தின் வடமொழிப் பெயர்பெற்று மொழிபயிலு மறுமூன்று விஞ்சை விரிவால்
பன்னப் பொதிந்த தீவினை நீரில் நற்குணப் பால் பிரித்து உண்டு களியாம்
அன்னப்ப டுஞ்சிறைப் புள்ளிணையை நாள் தொறும் வழுத்துதும் மலர்க் கமலையே.37

விரித்த இருள் விழுங்கு சக்தி மின்னொடும் பன் மணி இந்த்ர வில்லினோடுந்
தரித்த மறை பரவு சிவதபனகதிர் எறிப்ப அதில் தழன்று தீயிற்
புரித்து உலகங் குளிர ஒளி தழைத்து ஒளிரப் பொழி அமுததாரை மாரி
பரித்த மணிபூரகத்துள் பச்சைமுகில் பணிவன் அருள் பழுத்த கொம்பே.38

நிலைபெறு சுவாதிட்டான நின் சிவ அனலும் நீயும்
இலகிய தன்மை நெஞ்சத்து இறைஞ்சுவம் உரைக்க மாட்டே
உலகம் அப் பார்வை செந்தீக் குருகினின் கருணை பொங்கி
அலையெறி அமுதப் பார்வை அளித்து இனிது அருளும் மம்மே.39

நீ நந்து மூல ஆதாரத்தில் ஆனந்த நிர்த்தமிடு மிறைவி நின்னோடு
ஆனந்த தாண்டவம் விளைத்து நவ-வடிவுபெறு ஆதிசிவனைப் பரவுவாம்
வானந் தொடுத்து உலக மடையப் படைத்திடும் இவ்வகையின் புணர்ச்சி யலவோ
ஞானம் கொடு அன்னைதந்தை என உலகு தெளிவுற நடத்துவது ஞான ஒளியே.40

சௌந்த்ர்ய லஹரீ: எண் சீர்க் கழிநெடில் ஆசிரிய விருத்தம்

அந்தர மணித் தபனர் பலமணியின் வடிவெடுத்து அமரும் உனது அம்பொன் முடிமேல்
இந்துகலை நவமணியின் ஒழுகுபல நிறமடைந்து இலகும் அதிசய வடிவினால்
சந்தரகலை நன்று நன்று என்பர் சிலர் அன்று அன்று சந்தரகலை இந்த நிறமோ
இந்த்ரசிலை இந்த்ரசிலை என்பர்சிலர் ஆதலால் யாதென வழுத்த உமையே.41

அலர்ந்த கரு நெய்தலங் காடெனக் கடை குழன் று அறநெய்த்து இருண்டு செறிவோடு
இலங்குறும் இயறகை மணம் எண்டிசை யளப்ப அதில் இதழ் மூழ்கு நறை விழைவினால்
பொலன் கொள் முடியாகண்டலேசர் பொற்றுணர் விரி பொதும்பர் மதுமலர்ப் டிவது ஓர்
சிலம்பு அளி பரந்த உனது ஓதி என் மனத்து இருள் செறிவு தெற வருள் கமலையே. 42

மோதிய வெங்கதிர் மீள வெருண்டு இருள் மூட ஒதுங்கிய வாறேயோ
சோதி முகம் கவின் ஏறி வழிந்தன சோரவிடும் கவர் காலேயோ
ஓதி பிணைந்து பின்வீழ வகிர்ந்து அத னூடு எழுதும் ப்ரபை யாதேயோ
கோதறு சிந்துர ரேகை வளம்பிறர் கூறுவது அன்று இது மாதாவே.43

கூர் எயிற்றிகை இதழுங் கொண்கர் விழி வரிவண்டும் குழல் படிந்த மதுகரத்தின் குழாமுங் கூடிப்
பேர் இயற்கை மணம் பொதிந்து புன்முரன் முகையவிழப் பிறழும் உனது அருணழுக கமலம் என்றால்
ஓர் இயற்கை வாடும் இதழ் பொறிவண்டே படிவது மற்று ஓர் இயற்கை செயற்கை மணம் போது செய்யும்
நீர் இயற்கை மலர்க் கமலம் இதற்கு உடைந்து பங்கம் உற நீதி என்பது யாரறியார் நிகரின் மாதே.44

கோதை நீள்முடி கொண்டு ஒளிர் திங்கள்சேர்
பாதி வாணுதல் என்று படிந்ததோ
ஈது கூடி இரண்டு நிறைந்ததோ
சீத பூரணத் திங்கள் சிறந்ததே.45

கருவிழிச் சுருப்பு நாண் உன் கண்மலர் அம்பு கன்னல்
புருவ வில் நடுவு ஒழித்தல் போன்றது வளைத்துப் போர்மேல்
வரும் மதன் பிடித்த கைக்குள் மறைந்தது போலும் என்றால்
திருமகள் பரவும் அம்மே சிலை இது புருவம் அன்றே.46

ஒரு மலர்கண் இரவி வலத்து உதித்து அருளு நண்பகலும்
ஒரு மலர்க் கண் மதியம் இடத்து உதித்து அருளும் பேர் இரவும்
திரு நுதல் கண் பொன் கமலச் செந்நிறத் தீ விளைத்து அருளும்
விரவு செக்கர் மாலையும் உன் விழைவு அகலா விழுப்பொருளே. 47

கோலநகர் விசாலையாய் நிரந்தர கல்யாணியாய்க்
குவலயத்தால் அயோத்தியாய்க் குலமதுரை தானாய்ச்
சால ஒளிர் போகவதியாய் அமுத தாரையாய்த்
தண் அளியால் அவந்தியாய்ச் சகவிசயை எனலாய்
நீல விழி புடை பரந்து நெடுநகரப் பெயர் கவர்ந்து
நீண்டு சேந் அரிபரந்து நிகர் ஒழிக்கும் என்றால்லா
ஆலவிடம் அமுது எனக் கொண்டு அருந்திய உன்மத்தர் புரம்
அதனில் ஒரு புறங்கவர்தல் அதிசயமோ தாயே. 48

இரு செவி உண் பலகவிதை இணர் ஒழுகு பசும் தேனில்
பெருகு நவ ரதம் அருந்திப் பிறழ்ந்திடு முன்பு இணைவிழியாம்
கருநிற வண்டிணை களிப்பக் கண்டு பொறாது என்னேயோ
வரிநுதல் கண் அளி சிவந்த வளம் பாராய் மலர்க்கொடியே. 49

அரன் இடத்தில் பேரின்பம் அருளும் அவன் அல்லார் பால்
அருவருக்கும் அவன் முடிமேல் அணிநதியைச் சீறும்
பரவு நுதல் விழி அழல் முன் பார்த்தில போல் அதிசயிக்கும்
பணியாய பணி வெகுளப் பயந்தன போல் ஒடுங்கும்
விரைமுளரிப் பகை தடிந்து வீர ரதம் படைக்கும்
வினவு துணைச் சேடியர்க்கு விருந்து நகை விளைக்கும்
இரவு பகல் அடிபரவும் எளியணைக் கண்டு அருள்புரியும்மி
இத்தனையோ படித்தன உன் இணைவிழிகள் தாயே. 50

இகல் பொரக் குழையை முட்டும் இமை மயிர் ஓர் ஒழுங்கிற் று–வ
நிகரறு நித்தர் யோக நீக்கி வெம்போக நல்கும்
சிகர வெற்பு அரசன் தொல்லைத் திருமரபு என்னும் தெய்வ
மகுட மாமணி நின் கண்கள் வயமதன் வாளி தானே.51

வரிவிழிச் செம்மை வெண்மை வனப்பு உறு கருணை மூன்றும்
எரி தரு கற்ப காலத்து இறந்த முப்பொருளும் தோன்றும்
கரு எனக் குணங்கள் மூன்றின் காரணம் என்னப் பெற்றால்
அருமறைப் பொருளே உன் தன் அருள் அலாது உலகம் உண்டோ.52

அம்மை நின் கருணை பொங்கி அலை நெறி நயன வேலை
மும்மணி கெழுமுன் தொண்டர் மும்மலம் களைய மூழ்கச்
செம்மை தன் சோணை ஆறு தெளிகங்கை யமுனை மூன்றும்
தம் மயத் தொடும் வந்து உற்ற தன்மை ஈது என்பர் மிக்கோர்.53

இடம் படர் கொடியே நின்கண் இருசெவிக்கு உரைப்ப தேது என்று
அடர்ந்து எழு கயலின் கண்கள் அடைப்பில பயப்பட்டு அம்மா
கடும் பகல் கமல வீடும் கங்குல்வாய் நெய்தல் வீடும்
அடைந்தனள் கமலை ஒன்று ஒன்று அடைப்பன கண்டு கண்டாய்.54

இணைவிழி இமையா நாட்டம் எய்தியது அலாத் தோன்றும்
பணைநெடும் புவனம் இந்தப் பார்வை சற்று இமைக்கும் ஆயில்
துணை இழந்து அழிவது எண்ணித் துணிந்த நின் கருணை என்றால்
கணையினுங் கொடியது என்னக் கடவதோ கடவுள் மாதே.55

நெடியக கரிய நெய்த னிறையருட் சலதி பெய்தாக்
கொடியனேன் பிறவித் துன்பக் குறைகடல் கடந்து மூழ்க
விடினதிற் குறைவ துண்டோ மெய்த்தவர்க் கொழிந்து றதோ
கடிநகர் நிலவு காட்டில் காயுமே கருணை வாழ்வே.56

கரும் குழல் நுதல் கட் பின்னற் கவின் கடைக் கபோலம் தாழ்ந்த
வரும் குழை கடந்த கண்ணின் அயிற்கடை அனங்க சாபம்
நெருங்கு உறத் தொடுத்த வேவி நிமிர்தலை ஏய்க்கும் என்றால்
மருங்கில் பொன் திருவே யார் உன் மதர்விழி பரவ வல்லார்.57

தோகை நின் கபோலம் சார்ந்த துணை நிழல் சுவடும் தோடும்
ஆக இவ் வுருளை நான்கின் ஆனன விரதம் வாய்த் தேர்
வேக நன் புடவி வட்டத்து இருசுடர் ஆழித் திண் தேர்ப்
பாகரைப் பொருது மாரன் பழம்பகை தீரப் பெற்றான். 58

வேரி நாண்மலர்க்குள் வாணி விலையில் பாடல் அமுதெலாம்
சேர மா மடந்தை நின்செ விக்கு உணா வருத்தவே
ஆர மாலை முடி அசைப்ப ஆடி எற்று குண்டலம்
பூரை பூரை என்ற சொல் பொ லிந்த ஓசை பெற்றதே.59

இமய மன்னன் மரபில் வெற்றி இருபதாகை அணைய என்ன
அமலை உன்தன் வதன துண்ட அணி சிறந்த மணியையோ
விமல மன்னு கவிஞர் முத்தை வெற்பில் வல்லி அலர்வதோர்
கமல மன்னு குமிழ் அளித்தல் கண்டது அல்ல என்பதே. 60

இறைவி நின் இதழ்ச் சிவப்பு இயற்கை இத்தொடு இணை சொனா
நிறை கொள் கொவ்வை இந்நிறத்தின் நீழல் பெற்று விம்பமாய்
உறைதல் கொண்டு நாணும் மற்றொரு உருவமை இல்லை உண்டெனா
அறைக டற்று உகிர்ப்ப ழுக்கின் அன்று சொல்வன் அளியனே. 61

அன்பு முற்றி வடிவாய வம்மை நினது ஆன னத்து மதி நகை நிலா
நன்புறத்தமுதம் ஒழுகு மாமதுர நறைகொள் சீதளம் அயின்ற வாய்
இன்பு ளிப்பு அலது உவட்டுறாது இனியெனத் தெவிட்டிய சகோரம் வான்
முன் பரப்பு நிலவு உண்ணுமால் உனது மூரலுக்கு நிகர் மூரலே. 62

விள்ள நாவுரை எழுந்தொறும் தலைவர் வீரமும் புகழும் அழகுமே
தெள்ளு பாடல் மதுரம் பழுத்தனைய செய்ய கேழ் ஒளி வனப்பினால்
அள்ளன் மாமலரை விட்டு வாணி உனது அருண நா உறைய வெள்ளையாய்
உள்ள மேனியும் என் அம்மை நீ அருள உன்னிறம் பெறுவது ஒத்ததே.63

அற்றை அருள் சிவசேடன் சண்டன் உணவது பொறாது ஆவல் தீரக்
கற்றை மலர்க் குழல் உமை நின் கருப்பூர சகல மதிச் சகலம் போல
உற்ற திருத் தம்பலத்தின் ஒருசகல மேனும் இனிது உண்டு வாழப்
பெற்றிலரே அமரரெனும் பெயர் பெறவு மிருந்தனரோ பிழைப்பு இல் விண்ணோர்.64

பசுத்த மலர்க்கொடி கருணை பழுத்தனைய கொம்பே நின் பரமர் பொன்-தோள்
விசைத் தொழிலைக் கலைவாணி தன்னில் பாடிப் பாடிய வண்ணம் மெலிவது அல்லால்
அசைத்திலர் பொன் முடி உனது மதுரமொழிக்கு அசைத்தனர் என்றதற்கு நாணி
இசைத் தொழிலைக் கைவிட்டாள் எழில்வீணை உறையில் இட்டாள் ஏது செய்வாள்.65

மகவு ஆசையால் இமயமலை அரையன் மலர்க் கைதொழ மனத்துள் அன்பு
புக ஆசையால் இறைவன் கரத்து ஏந்தப் பொலிவுறு நின் சிபுகம் போற்றின்
முக வாசியான் படிமக் கலம் பார்க்க விட்ட முகிழ்க் காம்பு போலும்
சக வாழ்வை இகழ்ந்து இதயந் தனித்தவர் தம் தவக் கொழுந்து தழைத்த கொம்பே.66

வயங்குறு நின் தரளவடம் மான்மதச் சேறு அளைய முதுமத்தர் மேனி
முயங்குதொறும் எழுபுளகம் முட்பொதிந்த பசும் கழுத்து முகமும் கண்டால்
இயங்கு புனற் கரும் சேற்றின் எழும் வலயம் முள்ளரைத் தாளீன்ற கஞ்சம்
மயம் புகுதல் கடனன்றோ மாற்றிலாப் பசுமை ஒளி பழுத்த பொன்னே.67

செந்திருநின் றிருமணத்தில் சேர்ந்த சரம் மூன்று அழுந்தித் திகழ்வது என்கோ
மந்தர மத்திம தார மூவகை நாதமும் எல்லை வகுத்த தென்கோ
கொந்து இரையும் துணர்ப் பூகங் கொழுத்த பசும் கழுத்தின் வரைக் குறிகள் மூன்றும்
இந்திரையும் சயமகளும் கலைமாதும் புகழ்வது அல்லால் யான் என் சொல்வேன். 68

முன்னம் ஒரு தலை சினவும் முதல்வரால் இழந்த அயன் முகங்கள் நான்கால்
உன் அழகுக்கு ஏற்ற பசும் கழை மணித்தோள் ஒருநான்கும் வழுத்துகின்றான்
இன்னம் ஒரு சீற்றம் எழுந்து அரி தலையை எனினும் இவள் தடமென் றோளைச்
சொன்ன தலைக்கு அழிவு இலை யென்று அதில் துணிந்த துணிவு அன்றோ சுருதி வாழ்வே.69

திருமகள் தள் சீறடியால் துவண்டும் அதில் செம்பஞ்சால் செங்கேழ் பெற்றும்
மறு முளரி எழில் படைத்தது இதுவோ நம் இயற்கை எதிர் மலர்வது என்றே
இருகரமும் நகைத்த நகை ஒளியை உனது எழில் உகிர் என்று இறைஞ்சி நாளும்
அருமறைகள் வழுத்துகின்றது அதிசயமோ பேதைமையோ அன்போ ஆம்மே.70

நித்தர் ஒரு பக்க மயற நிற்களிறுன் வட்டமுலை நிற்கும் எழிலில் தனது சீர்
மத்தகம் எனத் தன்னில் அயிர்த்து ஒரு கரத்தை முடி வைத்து உறத் தடவுமால்
முத்த முலை செப்புவது எனக் களிறு பிற்-குமரன் முன் புதல்வர் துய்த்த அமுதால்
தலைமை பெற்றனர் அதில் திவலை கிட்டினும் அற்ப உயிர் முத்தி பெறுமே.71

முக்கண் இறைவற்கும் மயல் முற்ற எழில் முற்று முலை முட்டிய சுரப்பொழுகு பால்
மக்கள் இருவர்க்கு அருள அக்களிறும் இக்குகனும் மட்டு இளமை முற்றுகிலரால்
அக்கடல் உதித்த அமுதத்தினை எடுத்து அதில் அடைத்து இருகண் முத்திரையின் வாழ்
செக்கர்மணி மெய்க் கலச மத்தனை உன் வட்டமுலை செப்பல மலைப் புதல்வியே.72

கொற்ற வாரணமுகமகன் பொரு குஞ்சரானன் நிருதனார்
இற்ற கோடு உதிர் ஆரமாலிகை இதழ் மணிப் பரபை தழையவே
பெற்ற பாக பினாகபாணி ப்ரதாப மோடு அணை புகழெனா
உற்ற தாயினும் உனது பொன் தனம் உரைபடா நிறை செல்வியே. 73

தருண மங்கலை உனது சிந்தை தழைந்த பால் அமுதூறினால்
அருண கொங்கையில் அது பெரும் கவி அலை நெடுங்கடல் ஆகுமோ
வருண நன்குறு கவுணியன் சிறு மதலை அம் புயல் பருகியே
பொருள் நயம் பெரு கவிதை என்று ஒரு புனித மாரி பொழிந்ததே.74

மூலமே நின் மகிழ்நர் கோப முதுகனல் பொறாது வேள்
கோல நாபி மடுவினில் குளிப்ப அந்த வெம்மையால்
மேல் அவாவு தூம ரேகை வேர் எழும் கொழுந்தையோ
நீல ரோம ரேகை என்று நீள் நிலம் குறிப்பதே.75

முளரி மாது உன் முலையினோடு முலை நெருக்க இடையில் வான்
வெளியில் நீலம் ஒடியும் உந்தி வியன் முழைக்குள் நுழையவே
தெளியு நீரில் யமுனை நீவு சிறு தரங்கம் அனையபே
ரொளியின் ஞாலம் மருளும் மீது ரோம ரேகை என்னவே.76

தூய சங்கை நிலை படைத்த சுழி தனத்து முகையினால்
ஆய துங்க ரோம வல்லி ஆலவாலம் விரகவே
தீ அரும்பும் ஓமகுண்டம் இறைவர் செங்கண் இடைவிடா
மேய கஞ்ச மடுவுள் உந்தி வேறு உரைத்து என் விமலையே.77

தரை மடந்தை பரவு மங்கை தனதடம் பொறாது நின்
திரு மருங்குல் அற வளைந்து சிறுகி மூ இரேகையாய்
வரை பிளந்து ஓர் இடிகரைக்கு வாழ் மரத்தோடு ஒத்ததால்
உரை கடந்து விடுமுன் மற்றோர் உறுதி தேட எண்ணுமே.78

வம்பைத் தொலைத்து தறி இறுகிக் கனத்து இளகி வருபுடை நெருக்கி வளர்மாக்
கும்பக் கடாக் களிற்றினை அனைய உனது முலை கொடிது கொடிது என்று வெருவா
அம்பொன் தனிக்கமல இறை பொறாது இடை என் வழுத்து பூண் என முனிவரோடு
உம்பர்க்கும் உளம் அருள ஒளி கெழும் இரேகை மூன்று உலகமோ தெளிவது உமையே. 79

கொத்து விரி யலர்சோலை இமயவெற்பரசன் மெய்க் குலமலைப் பக்கம் எனவாழ்
அத்தனை விரிந்த அகலத்தொடு பெரும்பாரம் அடைய உன் நிதம்ப இடையே
எத்தனை பெரும் புவனம் இற்றாலும் அழிவிலை இதற்கு எனச் சேமநிதி போல்
வைத்தது பரந்து இடங் கொண்டுலகை இடம் அற வருத்தவோ மதுர அமுதே.80

பொற் கதலி புறம்காட்டும் குறங்கால் வேழப் புழைக்கை தடிந்தும் சிவனைப் பணிந்து தேய்ந்த
வற் கடின முழந்தாளில் கும்பம் சாய்த்து மணிமருப்பைக் கனதனத்தால் வளைத்தும் அம்மே
நிற் கடின கோபம் அராமை கண்டோ நித்தர் அதன் றொக்கு உரித்து அது உடுத்த நேயம்
பிற் கருதி இவள் உறுப்போடு உவமை டிறு பெற்றது இது வென்னும் இந்தப் பெருமை கண்டோ.81

உம்பர் தொழும் தொறும் மகுடச் சாணை தீட்டி ஒளிரு நகநுனைக் கணை ஓர் ஐந்தும் ஐந்தும்
செம பொன் மணிக் கணைக்காலாம் இணைப்பொற் தூணி சேர்த்தது அன்றோ சிவன் பகைவேள் தீருகின்றான்
அம்பு ஒரு பத்து அளித்தனை இன்று அன்று போல ஐங்கணை தொட்டழியின் அது பழுது என்று அன்றோ
வம்பு அமருங் கனதனப் பொற் திருவே உன்தன் மனவிரகின் செயல் ஒருவர் மதிப்பது அன்றே.82

உளமகிழ் மகிழ்நர் சென்னி உறுநதி விளக்க மாயோன்
கிளர் முடிப் பதுமராகக் கேழ் ஓளி செம்பஞ்சு ஏய்க்கும்
முளரி நின் பதங்கள் வேதமுடி உறப் பதித்தது அவ்வாறு
எளியவன் தலைமேல் வைக்க இரங்குவது என்று தாயே. 83

அரிய மென் காவின புக்கு அசோகினில் பாதம் ஏற்ற
உரிய நம் பதத்தை ஈதோ உறும் எனப் பொறாது பெம்மான்
எரி உற மரத்தை நோக்கும் இயல்பினைக் கேட்டும் யான் உன்
வரிமலர்ப் பாதம் போற்றும் வளம் இனிது இனிது மாதே.84

மறு மடந்தை ஐயம் ஒழிய நின் பத மலர் வெகுண்டான் நுதலில் ஓர்
முறை அறைந்திட விழியிலும் பட முதுபழம் பகை கருதி வேள்
இறையை வென்றனன் விழியை வென்றனன் என முழங்கிய குரல் எனாது
அறை சிலம்பு எழும் அரவம் என்பது ஏன் அருண மங்கல கமலையே. 85

இம நெடுங்கிரி உலவியும் கவின் எழு நிரந்தரம் மலருமேல்
அமர் பெருந்திரு அருளு நின் பத அருண முண்டகம் அனையது ஓர்
கமலம் என்பது பனியில் வெந்து இதழ் கரிய கங்குலின் முகுளமாய்
விமலை அம்திருமனை எனும் பெயர் விளைவது ஒன்றல முதல்வியே. 86

பஞ்சு அழுத்தினும் வாடு நின்பத பங்கயத்து இணை ஒப்பெனா
விஞ்சை கற்றவர் வன்புறக் கம டத்தை வீணில் வியப்பராம்
அஞ்சனப் புயல் அங்கை நின் வரர் அம்மி மீதிலும் வைப்பராம்
வஞ்சகக் கொடு நெஞ்சர் அத்தனை வல்லர் அல்லர் நினைக்கினே. 87

அற்றவர்க்கு அருள் செய்யும் அம்மை நீ நற்பு தப் பதம் அம்பொனாடு
உற்றவர்க்கு அருள் பொன்தருத் தர ஊடு அறிந்திலம் என்னவே
முற்று பொற் பரமாதர் கைத்தலம் உண்டு அகம் குவி வெண்ணிலா
நற்றி றத்தொடு நாடி நாடி நகைக்க வாள் உகிர் என்பரே. 88

செய்ய பஞ்சு குழம்பெழும் புனல் செல்வி நின் பதம் நல்கவே
துய்ய பங்கய வாணி தம்பல உற்றுய்த்த சொல்வாணர் போல்
மையல் நெஞ்சுறும் ஊமரும் கவி வாணராகி மிகுந்ததால்
மெய் அடங்கலு மூழ்கும் உன் கவி வீறு நாவில் அடங்குமோ. 89

நாடி உனது அற்புத நடைத் தொழில் படிக்கும்
பேடை மட அன்னமொடு பேதநடை கூறும்
ஆடக மணிப் பரிபுரத்து அரவம் அம்மே
ஏடு அவிழ் மலர்ப் பதம் இரைக்கும் மறை போலும். 90

தோகை நின் மலர்ப்பத சுடர்க் குடையும் வெய்யோன்
ஆகமணி செய்வதொர் கனாடி வடிவாகும்
மோக மதி தானும் அதுவாகி உன் முகஞ்சேர்
கோகனதம் என்னிதய கோகனதம் என்னும். 91

அன்பினர் இரப்பதின் இரட்டி அருள் செய்யும்
நின்பத தருத் துணர் நிறைந்து ஒளிர் வனப்பாம்
இன்பமுறு தேன்முழுகும் என் இதய வண்டின்
தன்புளகமெய்க் களி தழைக்க அருள் தாயே. 92

ஓதி இருள் மூரல் ஒளி உற்ற குழைவாக
மோது முலை அற்ப விடை முற்றும் உன் நிதம்பம்
ஆதிபரனின் அருள் திரண்டு அருணம் ஆகும்
மாது நின் மலர்ப்பதம் மனத்து எழுதி வைத்தேன். 93

தூய மதி மரகதச் செப்பொளிர் கலையும் களங்கமும் நேர் சொல்லும் காலைக்
காயு மதி தவள கருப்பூர சக லத்தொடு கத்தூரி போலும்
நீ அருந்த அருந்த அவை குறைதொறும் அவ் விரண்டும் அயன் நிறைத்தல் போலும்
தேயும் அது வளரும் அது திங்களெளி தோ உனது செல்வம் அம்மே. 94

தேவி உன் இல்லம் சிவன் உறை அந்தப்புரமானால்
யாவர் உனைக் கண்டு எய்துவர் இமையோர் முதலானோர்
ஆவல் கொள் எய்த்து உன் வாயிலில் அணிமாதிகளாலே
மேவிய சித்திப் பேறொடு மீள்வரர் ஆனாரே. 95

மூவர் மகேசன் முடிகொளும் மஞ்சத்து எழிலாயும்
மேவிய படிகத் தணது ஒளி வெளிசூழ் திரையாயும்
ஓவறு செங்கேழ் விம்பம் அது இன்பத்து உருவாயும்
பாவை நின் அகலா இறையடு நின்னைப் பணிவாமே. 96

கலைமகளும் பொதுமடந்தை கமலையும் மற்று அவளே
மலைமகள் நீ கற்புடைய வனிதை எனப் பகரும்
குலமறைகள் எதிர்கொடு நின் குரவினையும் அணையா
முலை குழையப் புணர்வது நின் முதல்வர் அலது இலையால். 97

வேதியர் அயன் நாவில் விஞ்சை மகள் என்றும்
சீதரன் த மணி மார்பில் செழும் கமலை என்றும்
நாதர் இடத்து அரிவை என்றும் நாட்டுவர் எண் அடங்கா
ஆதிபரன் மூலபரை யாமளை உன் மயக்கால்98

அம்மே நின் மெய்ப்பிரிவாம் அணிமாதி தொழும் அழியா
இம்மேனி தம்மேனி எனத் தெளிந்து பாவிப்பார்
செம்மேனியான வாழ்வும் சிதைவதெனப் புறக்கணித்து
வெம்மேனி பூழி அனல் தீபம் இட விளங்குவார். 99

தாமாக உனை நினைவோர் தவமிறுகத் தனம் இறுகி
மாமோகப் புன்முறுவல் மனங்கவரக் கடைவிழியார்
காமாதி பலர் உதிப்பக் கடம்பலர்க் கேழுறச் சிவன் நீ
ஆம் ஆம் என்று அயிர்ப்ப மயல் அளிப்பராம் அரும் பொருளே. 100

சுந்தரி நின் தொண்டர் தமைத் தோய்வதற்கு நாமகளும்
இந்திரையும் மலர் அயன் மால் இடர் உழப்ப விரதியின்கண்
அந்தமில் பேர் அழகொடு கற்பழித்து நெடு நாள் கழியச்
சிந்தை உறு பாசம் போய்ச் சிவமயத்தைச் சேர்குவரால். 101

சேம நிதியே அமுதே தேனே நற் குணக்கடலே
யாமளையே அன்பர் மனத்து இருந்தும் உரைக்கு அடங்காத
கோமளமே அம்மே நின் கோகனதத் தாள் வழுத்தும்
மாமறைபோ என்பாடல் வன் தமிழும் கொள்வாயால். 102

ஆதவனுக்கு அவன் கிரணத்து அங்கியைக் கொண்டு ஆலாத்தி சுழற்றல் என்கோ
சீதமதிக்கு அவன் நிலவின் ஒழுகு சிலைப் புனல்கொடு உபசரிப்பது என்கோ
மோதிய மைக் கடல் வேந்தை அவன் புனலால் முழுக்காட்டு முறைமை என்கோ
நீதரு சொல் கவி கொடு உனைப் பாடி உனது அருள் பெறும் என் நீதி அம்மே.103

வேத நுண்பொருள் ஆதி சுந்தரி வீற டங்கலு மாயமே
ஈது றிந்து விடா சொல்லும் கவி ராஜ பண்டிதன் வீரையான்
நாத ரஞ்சகி தாள் பெறும் திரு நாமம் ஒன்பது நூறுமே
ஓதினம் பலபோகமும் சிவ லோகமும் பெறுவார்களே. 104

Email Contact

Website maintained by: NARA who is a Consultant by profession and an Engineer by qualification.
Nara has been interested in Hindusim from early days. Now he devotes much of his personal time in understanding asian culture, beliefs and languages. He was an active researcher for language Observatory Program. He visited many holy places in India, Nepal, SriLanka, Cambodia, Bali, Java to understand evolution of Indian religion and spread of Indian culture to south east asia. He has given many talks on Indian astronomy, Philosophy, Science and IT industry.