Pattinathaar, a title for great saint from Kaviripoompattinam.
Thiruvenkadar was born to Sivanesa Chettiar and Gnanakalai. He was a trader and had enough wealth. Even after fifteen years of marriage they had no children. Meantime there was a very poor Saivaite by the name of Sivasarumar who spent all his wealth in feeding the Siva devotees. When all his wealth was spent he sold his wife's nuptial chain (thali) and fed the devotees of Lord Siva. The Saivaite devotees found the baby and took him to Pattinathar. He adopted the child.
The divine child Marudhavanan grew up and followed in his father's footsteps. Once the father sent him on a ship with a good lot of merchandise and when he came he brought back sacks full of paddy husks. The father was angry and locked him up in a room and threw the husks out. What was his surprise to see they were all gold; Every dried piece of the husk turned out to be gold and precious gems. He hurried home to see his son. He was not in the room. His wife told Marudhavanan gave this box and left for ever. Pattinathaar opened the box and found an eyeless needle and a small palm leaf with something written on it. It read,
“காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே”
Even this eyeless needle will not accompany you in your final destiny (after death).
|
There seems to be three persons by this title:
1. sanyasi connected with Badhragiri;
2. a chitthar (illusionist); and
3. a reformer trying to discourage devadasi system and improving youth morals.
உள்ளத்தில் இறைவன் இருக்க...
ஊர் ஊராய் தேடி அலைகிறவன், எரியும்
விளக்கை கையில் வைத்துக் கொண்டே
நெருப்பு தேடி அலைகிறவன் ஆகிறான்.
பெண்ணின் மனம் தண்ணீர் பானையின் மேல் இருப்பது போல்
கடவுளின் மேல் கவனமாக இருப்பான் பக்தன்.
God is with in you. Concentrate on God.
அடுத்தவர்களின் அழுகை ஒலி கேட்டு
நீயே அழுவதாக எப்போது உணர்கிறாயோ,
அப்போது நீ ஞானியாகி விட்டாய்
Great can feel/understand other'sufferings.
- ஸ்ரீ பட்டினத்தார்.
|
|
Pattinathaar felt dizzy and the world going around him. He found everything to be an illusion before him. He realized that he went in search of wealth that is unstable in life. He realized that everything in life is just a hoax or an illusion and that we all are trapped in such an inescapable illusion. Now, he had his first wisdom realized.
Note: He lost his son, but his wealth was saved. He got wisdom, what is the use of wealth, he was after? One sacrifices life to earn, for what and whom. This is similar to Tolstoy story, how much land a person needs. Death teaches that Everything is impermanent.
நாபிளக்க பொய்யுரைத்து நவநிதியம் தேடி
நலனொன்றும் அறியாத நாரியரைக் கூடி
பூப்பிளக்க வருகின்ற புற்றீசல் போல
புலபுலென கலகலெனப் புதல்வர்களை பெறுவீர்
காப்பதற்கும் வகையறியீர் கைவிடவு மாட்டீர்
கவர்பிளந்த மரத்துளையிற் கால்நுழைத்துக் கொண்டே
ஆப்பதனை அசைத்துவிட்ட குரங்கதனை போல
அகப்பட்டீரே கிடந்துழல அகப்பட்டீரே
You gather all the nine kinds of wealth by uttering lies until your tongue gets split. You get together with women who don’t even know what is good and what is bad. And like the termites that fly out cracking up the earth, you beget a lot of children. You don’t know how to save them, you won’t leave them and go away. This act is like the monkey that inserts its leg in the gap of a tree branch split up by a wedge and trying to shake that wedge. Pattinathaar sang the above song, as he realized that he too was in the same position, got caught in the whirl of bonding and affection. There he decided to become a sanyasi.
Pattinathaar a sanyasi
Pattinathaar made his decision to become a sanyasi and his wife Sivakalai lived the life of a sanyasi by being at home. Then Pattinathaar got a box that had the dress of his ancestor, who became a sanyasi. In the box, he found six loin cloths. Then his mother instructed that he should get the blessings and word from the guru from whom his grandfather got sanyasam. Before he left, his mother tied some small cloth packet to his hip and told that he should meet her if the pack unties, because that will happen when it is the end of her life. He was given the beggar’s shell (Thiruvodu). Pattinathaar, with his Thiruvodu, went to meet his mother as the first alms for a sanyasi should be from his mother.
வீடிருக்க தாயிருக்க வேண்டுமனை யாளிருக்க
பீடிருக்க ஊணிருக்க பிள்ளைகளுந் தாமிருக்க
மாடிருக்க கன்றிருக்க வைத்த பொருளிருக்க
கூடிருக்க நீ போன கோலமென்ன கோலமே
Pattinathaar thinks to himself “You have your home, You have your mother, You have a wife. You have the fame, You have good healthy body, You even have children. You have the cow, And the cow has its calf, you even have the wealth for generations. While body is still alive, look what you have been – a Sanyasi” His mother advised, “வீடு உனக்கு அந்நியம் ஆகிவிட்டது ஆனால் ஓடு உனக்கு சொந்தம் ஆகிவிட்டதே அப்பா”. The home is now alien to you, but now you own a thiruvodu that makes you richer than other sanyasis”.
But his sister was after property and asked the children to give their uncle the Appam and Pattinathaar saw that the appam had poison and threw the appam on roof top and went away singing these two lines "தன் வினை தன்னை சுடும்! ஓட்டப்பம் வீட்டை சுடும்". The entire house was engulfed in flames.
Pattinatthar after becoming sanyasi went to Thiruvalangadu to stay for inspiration from savach chamiyar. Pattinatthar told his mother, "வீடு ஒன்று உண்டு திருவாலங்காடு. அங்கு அவன் கொடுத்த ஓடு உண்டு", when asked about his destination. There is a story of savach chamiyar, where it is mentioned that pattinatthar took him as his guide
After staying at Thiruvalangadu, he went to Thiruvidaimarudhur. There one lady remarked, that a sanaysi should not get attached to material things like begging bowls. So, he threw away that also.
Tribute to mother
One day when he was in Thiruvidaimarudhur, the small pack that his mother tied to his hips untied itself indicating the his mother was her deathbed. He rushed to see his mother and his mother passed away in his hands. Pattinathaar wept like anything remembering how his mother had brought him up from a baby to a man. He then sang:
முன்னை யிட்டதீ முப்பு ரத்திலே
பின்னை யிட்டதீ தென்னி லங்கையிலே
அன்னை யிட்டதீ அடிவ யிற்றிலே
யானு மிட்டதீ மூள்க மூள்கவே
Fire from the third eye of Lord Shiva, burnt Thirupura Asuras, like the fire behind the tail of Lord Hanuman to Srilanka. The fire that the mother holds is the womb and let the fire that I hold shall grow and grow to char the mother’s body”. Then he thought that being born is a big sin and that is what puts everybody in the inescapable loop of affection and bonding. So he sang an another song after that realizing that he grew tired going from one womb to another in every birth.
மாதா வுடல் சலித்தால் வல்வினையேன் கால்சலித்தேன்
வேதாவும் கைசலித்து விட்டானே நாதா
இருப்பையூர் வாழ்சிவனே இன்னுமோ ரன்னை
கருப்பையூர் வாராமல் கா
Mother got tired by giving birth in every life taken, My legs grew tired by going from one womb to another in every birth. Lord Bramha’s hands got tired by creating life again and again. Oh! Lord Shiva of Iruppaiyur, bless me that I shall not go into the womb of another mother”
Pattinathaar and Badhragiri
King Badhragiri decided to become a sanyasi, and went in search of Pattinathaar. He found Pattinathaar and requested Pattinathaar to accept him as his disciple. Pattinathaar denied first, but finally agreed to take Badhragiri as his disciple. They followed the rule of the Sanyasi, relinquishing everything. He asked Badhragiri to stay at other end of the temple and be independent. One day, Badhragiri found a Thiruvodu and was using it. Pattinathaar woke up on hearing the beggar, requesting for alms. Pattinathaar told the beggar that he is a Sanyasi however the man on the other end of the lobby is a family man and he might have something. So, beggar was directed to Badhragiri. When Badhragiri was told pattinathhar message, he understood and immediately he threw away his begging bowl or any possessions. Thus Badhragiri attained enlightenment at Thiruvidaimarudhur.
A chitthar (illusionist)
Saint left his family when his marriage was being arranged and joined monastry. He learnt all scriptures and sciences. He became an expert in art of illusion and magic. But still he could not get many of his questions answered. Later, once when he was visiting his native place, he found how much his family was unhappy and condition of arranged bride. He left monastry and become a wandering monk, playing/entertaining children and helping people. He realized "God is with in you" and happiness comes from doing good in a small way. He composed many poems on basic philosophy. The saint also had title, Pattinathaar (from capital Kanchi) and was looking towards final resting place.
கல்லாப் பிழையும், கருதாப் பிழையும், கசிந்துருகி
நில்லாப் பிழையு நினையாப் பிழையும், நின்னஞ்செழுத்தைச்
சொல்லாப் பிழையுந், துதியாப் பிழையுந், தொழாப் பிழையும்
எல்லாப் பிழையும் பொறுத்தருள்வாய் கச்சியேகம்பனே
The saint expresses his inability to do properly: learning; contemplating; staying atttached to lord; remembering sacred texts; chanting Five Syllables, namachivvaya; hailing; worshiping.
Appeals to Lord of Kanchi Ekambam, to overlook his blunders and bless him.
While he was playing with the cowherd boys at Thiruvotriyur, he disappeared from the spot and attained Siva Sayujyam, the final liberation of the soul and turned into a Shiva lingam. It is said that the relatives including his wife came to the spot where Pattinathaar attained mukthi and offered their devotion.
Saint Bathrihiri: Version 2
A Saint understood the shortcomings of family life and might have had bad personal experiences. He became a sort of reformer trying to discourage excessive lust for women and devadasi system. Once he happened to meet the King, who was very much attracted to his queen. The king did not agree with Saint's view on Women and excessive love for one's body (physical pleasures). Saint says with confidence even queen can not be trusted as women are after wealth and lust.
Later the King, (identified with Bhardruhari in some stories) found out about his queen's illicit affair. He meets the saint (Pattinaththar), and obtains sanyasa and becomes his disciple.
His poems discusses the problems arising out of lust for women. He begs lord to save him from the Lust for women.
நாறுமுடலை, நரிப்பொதி சோற்றினை, நான்தினமுஞ்
சோறுங் கறியும்நிரப்பிய பாண்டத்தைத் தோகையர்தம்
கூறும்மலமும் இரத்தமுஞ் சோருங் குழியில்விழாது
ஏறும் படியருள்வாய் இறைவா, கச்சியேகம்பனே.
Addressing to Lord of Kanchi, arise and give me grace not to fall into the pit that spurts out
blood and filth! He describes women birth organ to pit that spurts out blood and filth and describes himself as a leather bag filled with food and a stinking body.
He even extends to love for one's body (physical pleasures).
ஊற்றைச் சரீரத்தை யாபாசக் கொட்டிலை யூன்பொதிந்த
பீற்றற் து ருத்தியைச் சோறிடுந் தோற்பையைப் பேசரிய
காற்றிற் பொதிந்த நிலையற்ற பாண்டத்தைக் காதல் செய்தே
யேற்றித் திரிந்துவிட் டேனிறைவா, கச்சியேகம்பனே.
I loved this mortal vessel stuffed with blabbering air, this leather – bag for rice,
this torn sack wrapped in flesh, this stinking body, cow-stable of lust,
and roamed about and begged.
Saint Bathrihiri: Version 3
Pattinathaar was staying in a small old temple near a big pond, where the queen was bathing there. A thief stole the valuable jewellery, but chased by guards and soldiers. He saw Pattinaththaar and threw the pearl necklace around the neck of the silent figure of Pattinaththaar and escaped. The soldiers took Pattinaththaar and imprisoned him. The news reached the king, who ordered death by kalzu maram. Pattinathaar was brought before the Kazhumaram where he was about to be sentenced. He realized that it is the will of Lord Shiva and sang the following Aram (Truth) song
“என்செய லாவதியாதொன்று மில்லை இனித்தெய்வமே
உன்செய லேயென் றுணரப் பெற்றேன் இந்த ஊன் எடுத்து
பின்செய்த தீவினையாதொன்று மில்லை பிறப்பதற்கு
முன்செய்த தீவினை யோலிங்ங னேவந்து மூண்டதுவே”
kalzu maram flared up in flames. There is nothing I did or can do to this. I now realize that it is your will my God. I haven’t committed any sin after being born into this body. But the sins that accumulated over my previous births is now standing before me to end this life
The King, Bhardruhari ran to meet Pattinaththar, realising that he had sentenced an innocent man on the simple words of his guards.
He discarded all his kingly clothes, wore a kovanam, left his kingdom and followed Pattinaththaar. Thus was born another Siddha - Paththirakiriyaar and of course, his Lamentations, 'Paththirakiriyaar Pulambal'.
Pattinathaar on nature
"என்செயல் ஆவது யாதொன்றும் இல்லை
இனித் தெய்வமே உன்செயல் என்று உணரப்பெற்றேன்
இந்த ஊனெடுத்த பின்செய்த தீவினை யாதொன்றும் இல்லை
பிறப்பதற்கு முன்செய்த தீவினையோ
இங்ஙனம் வந்து மூண்டதுவே [பட்டினத்தார் ]
Karma and birth continue one after another. Is there no end to this cycle? Our action or Karma should be in the way of Lord Siva whose inherent nature is wisdom and attribute is love. In every birth, we gain experience through karma, and knowledge through experience. In this process the grip of Anavam, which is the source ignorance, get loosened and ultimately we become liberated from it. This process is called malaparipaakam. Also we develop the mind to take pain and pleasure, the fruits of evil and good karmas, alike. This is called iruvinai oppu. God Siva’s Grace then descends on us. It is called Sakthy nippaatham. Then our actions will not be motivated by our senses which are prompted by Anava malam. They become His actions and karma will not follow us to come to experience
Inside the Nandrudayan Vinayaga temple in Devadhanam, Tiruchirappalli, idol for Pattinathar is found. His works include Thirukazhumala Mummanikkovai, Thiruvidai Marudhur Mummanikkovai, Thiruvegambamudaiyar Thiruvandhaadhi and Thiruvottriyur Orupa Orupadhu.
From deivathin kural: தெய்வத்தின் குரல் பட்டினத்தார்
உஜ்ஜயினி ராஜாவா இருந்த பர்த்ருஹரி, தமிழ்ல பத்திரகிரி! அவர் ஆண்டியாகி, திருவிடைமருதூர் கோவில் மேலகோபுர வாஸல்ல ஒக்காந்துண்டு, பிக்ஷை வாங்கிக்கறதுக்காக ஒரே ஒரு திருவோடு மட்டும் வெச்சிண்டிருந்தார். அவர் தன்னோட குருவான பட்டினத்தாருக்கும் சேத்து பிக்ஷை வாங்கிண்டு வருவாராம். ஒர்த்தர் குபேராம்ஸம்! இன்னோர்த்தர் உஜ்ஜயினி மஹாராஜா! அப்பேர்ப்பட்ட வைராக்யத்தோட ஆண்டிகளாயிட்டா!
ஒரு நாள் ஒரு ஏழை வந்து பட்டினத்தார்கிட்டயே போயி… அன்னம் யாசகம் பண்ணினானாம். “நானே ஒண்ணுமில்லாதவன். என்ன… வந்து கேக்கறியே! போ! மேலகோபுர வாஸல்ல ஒரு குடும்பி இருக்கான்….! அவனப் போய் கேளு! நா.. இப்டி சொன்னதாவே சொல்லிக் கேளு” ன்னு சொல்லி பர்த்ருஹரிகிட்ட அனுப்பினாராம்.
“ஓடு நமக்குண்டு”ன்னு பாடினவரே… அப்றமா ஓடு வெச்சிண்டு இருக்கறவனும் ஸம்ஸாரிதான்..ன்னு புரிஞ்சுண்டார்….
அதே மாதிரி….ஸதாஶிவ ப்ரஹ்மேந்த்ராளும், “கையையே மடிச்சு தலைக்கு வெச்சுண்டு, ஆகாஶமே போர்வை, கட்டாந்தரையே மெத்தை, விரக்திங்றவளே பத்னி….ன்னு ஸயனிச்சுண்டு இருக்கற துறவியானவன்“. சேரிப் பொம்மனாட்டிகள்ள ஒர்த்தி, ப்ரஹ்மேந்த்ராளை பரியாஸமாப் பாத்து… “ஸன்னாஸியாமே ஸன்னாஸி!………தலைக்கோஸரம் [தலக்கு உயரம்) கேக்கற நல்ல ஸன்னாஸிடி….யம்மா!“ன்னு…கூட வந்தவாகிட்ட கேலி பண்ணினாளாம். ப்ரஹ்மேந்த்ராளுக்கு “சுரீல்“ன்னுதாம்! ஆகக்கூடி தனக்கும், மத்த அவயவங்களை விட தலைய… ஒஸத்தி வெச்சுண்டாத்தான் ஸௌக்யம்..ங்கற நெனப்பு போகல ! இல்லியா? அது போகாதவரைக்கும் நாம என்ன ஸன்யாஸி? அந்த பொம்மனாட்டிகள் சித்த நாழி கழிச்சு திரும்பி போறச்சே, அங்க வந்தாளாம்…! அப்போ, மொதல்ல பரிஹாஸம் பண்ணினவளே மறுபடியும் அதே மாதிரி சிரிச்சாளாம்..! “ஸாமியாருன்னா……அவுங்களுக்காவே எப்பிடி இருக்கணும்னு தெரிய வேணாம்? ஊர்ல போறவங்க, வர்றவங்க பேச்சை எல்லாம் கேட்டு பண்ணறவங்க, இன்னா ஸாமியாருங்க!“….ன்னாளாம்!
Savach samiyar சவச் சாமியர்
Pattinatthar after becoming sanyasi went to Thiruvalangadu to stay for inspiration, from Savach samiyar. Pattinatthar told his mother, "வீடு ஒன்று உண்டு திருவாலங்காடு. அங்கு அவன் கொடுத்த ஓடு உண்டு", when asked about his destination.
There lived near tiruvalangadu, xxx from palenquin bearer family. They are employed by local king for royal services. One day xxx was lifting the prince, and because of some obstacles, the bearers were hurt, but still walked with difficulty. No one bothered about injury to bearers. But, worried about discomfort experienced by prince. So, along with others, at the end he was punished for making journey uncomfortable for the prince. No one to bother about their wound.
After some time, prince died and they carried his body. xxx felt that, he need not worry about being punished today as dead body will not complain. He became enlightened instantly.
He left the job, renounced all luxuries and used to sit at the temple at outskirts. For his minimum living, he used to carry corpses (part time job). People were wondering, why he left the high paying royal household job and carrying corpses. He told one of them, who happened to be a royal official:
(1) அறிந்தது சுமப்பது வாழ்க்கையும் சுமப்பது
தேகம் மாம்சம் விரும்புவது மாம்சம்
ஆட்டுவது சிவம். நின்றதும் சவம்.
வெறுப்பதென் சவம்?
I learnt only carrying luggage. Life is just about carrying burden/luggage.
Body is nothing but meat. Every one loves body (meat).
Siva makes it to dance/move. Once movement is stopped, body is a corpse.
But why do they hate dead body?
(2) தோற்றம் மாயம். சித்தம் கலக்கம்.
உள்ளது சிவம். அதை அறிந்ததும் சிவம்.
வேண்டுவது சாந்தம். நாடுவது திருச்சிற்றம்பலம்
What is seen is illusion. Mind is always confused or agitated.
What is present is Sivam. One becomes Sivam, when understands "real you is sivam".
What needed is peace (of mind) nothing else. Enlightened wants nothing else.
Looking towards or surrendering to God at tiruvalangadu/chidambaram!
(
(3) அவன் குளிர்ந்தால் ஆனந்த தாண்டவம்
நாம் குளிர்ந்தால் சிவலோகம்
If siva cools, there will be ananda thandavam. If we cool, we will go to sivalokam (death).
(4)கூத்தனில்லாத கூத்திது உணர்வது எளிது
அறிவது அரிது விளக்க இயலாது
Everything is the cosmic dance (with hidden or missing dancer). We all can feel/enjoy. This is difficult to understand. Impossible to describe.
(
Like these few more 2 liners on shiva dance, life..and all. .
After hearing these, the official became his student and xxx was considered as great saint and called popularly as சவச் சாமியர். King came and got lessons from him. (This is similar to Jatabharathar story)
Shiva was celebrated also as one who is expert in dance and also yoga (peace). Shiva is first teacher – 'Adiguru' of dance and also adhi yogi.
Thare are two Thiruvalangadu (திருவாலங்காடு). One is a village in Chennai-Arakkonam Route. Sri Vadaranyeswarar Temple, built by the Cholas during the 12th century, is regarded as a sacred Shaivaite temple in that it is one of the 5 majestic cosmic dance halls of Lord Shiva, known as "Ratna Sabai". This was karaikal ammayar mukthi sthalam. Rathina sabai is highest of all the others madurai, kutralam, chidambaram, thiruvannamalai.
இத்தலம் நடராசப்பெருமானின் ஊர்த்தவ தாண்டவத் தலம், இறைவன் காளியுடன் நடனமாடிய தலம்.
இரத்தின சபையில் உள்ள நடராசர், அண்டமுற நிமிர்ந்தாடும் பெருமான் 'ரத்ன சபாபதி ' என்று அழைக்கப்படுகிறார்.
திருவாலங்காட்டிலிருந்து ஒரு கி.மீ.-ல் பழையனூர் வேளாளர்கள் எழுபதுபேர் தீப்பாய்ந்து செட்டிப்பிள்ளைக்குத் தந்த வாக்குறுதியைக் காத்த 'தீப்பாய்ந்த மண்டபம் ' உள்ளது. தீப்பாய்ந்த வேளாளர்களின் மரவில் பழையனூரில் தற்போதுள்ளவர்கள் நாடொறும் திருவாலங்காடு வந்து இறைவனை தரிசித்துச் செல்லும் மரபை நெடுங்காலமாகக் கடைப்பிடித்து வருகின்றார்கள். சதாகாலமும் சேவைக்கு சந்து செல்லும் இவர்கள், இம்மரபை பிற்காலத்தோரும் அறியும் வகையில் "கூழாண்டார் கோத்திரம் சதாசேர்வை" என்று கல்லில் பொறித்து, அக்கல்லை, கோயிலின் முன் வாயிலில், உயர்ந்த படியைத் தாண்டியவுடன் முதற் படியாக வைத்துள்ளனர். ஒரு கோவில் அரக்கோணம் அருகில் உள்ளது.
Second one near Kumbakonam. குலோத்துங்க சோழனால் புனரமைக்கபட்ட ஆலயம் இது. இங்கு இரு சிவ சன்னதிகள் உள்ளது. மூல ஸ்தானம் வட ஆரண்யேஸ்வரர். இன்னொரு சிவ சன்னதிக்கு பெயர் புத்ரகாமேஸ்வரர். அம்மன் பெயர் வண்டார்குழலி. ஸ்தல புராண கதைப்படி பரதன் சுபத்ரா என்ற தம்பதியர் குழந்தை வரம் வேண்டி சிவ பெருமானை வேண்டுகிறார்கள். ஒரு நாள் அவர்களுக்கு ஒரு அசரீரி குரல் கேட்கிறது. திருவாலங்காடு சென்று வட ஆரண்யேஸ்வரர் தரிசித்து வந்தால் குழந்தை வரம் கிடைக்கும் என்று. அந்த தம்பதியர் ஆலயத்திற்கு சென்றுகோவில் குளத்தில் நீராடி புத்ரகாமேஷ்டி யாகம் நடத்துகிறார்கள். இங்கு இருக்கும் இரட்டை பிள்ளையார் சந்தான கணபதி என்று அறியபடுகிறார். அவர்களுக்கு குழந்தைகளாக சிவ பெருமானும் பார்வதியும் பிறந்ததாக வரலாறு. இங்குள்ள நந்தி சற்று தாழ்வான நிலையில் உள்ளதால் பாதாள நந்தி என்று அறியபடுகிறது. இன்றும் குழந்தை வரம் வேண்டி இங்கு பலரும் வந்து வணங்கி செல்கிறார்கள்.
...
Website maintained by: NARA
